Cross Asper Gavere

Hey iedereen. Het is weeral eventjes geleden. Zondag ben ik naar de cross geweest in Gavere, ik keek er al een tijdje naar uit. Toch dreigde het in het water te vallen. M'n papa (en tevens m'n vaste chauffeur) kwam zaterdag doodziek thuis. Ook zondagochtend was het nog niet beter. Omdat ik toch wat treurend aan de ontbijttafel zat, heeft hij me afgezet in Gavere en is hij me 's avonds opnieuw komen halen. Lieve papa hé ;-)
Straks krijgen jullie al m'n spannende avonturen in Gavere te lezen :-)! Alleen verklaren waarom ik nu pas een verslagje schrijf. Ik ben maandag namelijk ziek opgestaan en uiteindelijk niet naar school gegaan. Dinsdag ben ik wel gegaan, maar ik ben na 3 lesuren terug naar huis gekeerd. Aangestoken door papa of iets opgedaan op de cross? Wie zal het zeggen?

M'n papa had me afgezet net aan het parcours. Zo moest ik alleen een kaartje kopen en de wondere wereld van de cross betreden ;-). Ik bleek net op tijd te zijn om de juniores te zien vertrekken. Terwijl zij hun rondjes afmaalden, maakte ik van de gelegenheid gebruik om op m'n eentje het parcours te verkennen. (Ja ik was alleen, maar heel lang zou dat niet meer duren... :-)) Het parcours lag er veel natter en dus ook veel modderiger bij dan in Oudenaarde. Dat had onvermijdelijk een aantal valpartijen tot gevolg. Het was Joeri Adams die er bovenuit stak en als eerste de finsish overschreed.

Na de juniores was het de beurt aan de beloften. Met in de schijnwerper vooral Niels Albert en ook wel Zdenek Stybar. Ik geloof dat Zdenek een halve ronde in het spoor van Niels heeft kunnen rijden, en dat hij hem dan heeft moeten laten gaan. Je zag dan Niels Albert vol doorgaan en de mannen na hem leken stuk voor stuk te kraken.
De man uit Baal hield stand, Stybar eindigde 2de en een moedige Rob Peeters kwam als 3de over de streep.

Toen deze 3 renners gehuldigd werden, ontmoette ik mijn 'kompagnon' voor de verdere namiddag. Ik had afgesproken met Diede (ook wel berucht als het meisje dat mijn gastenboek aardig weet vol te schrijven ;-)).
Na enkele smsjes uitgewisseld te hebben, wisten we elkaar te vinden. Het begin van een namiddag om nooit meer te vergeten!
Omdat het toch nog eventjes zou duren vooraleer de profs gingen starten, besloten we om samen nog eens het parcours te verkennen. Ondertussen stond onze mond geen moment stil, maar dat is heel normaal natuurlijk ;-)
Iets voor 15 uur gingen we richting startplaats van de profs. Het was daar al behoorlijk druk! Z
ij wat foto's van Sven VTH, ik van Klaas VANTORNOUT, en iedereen tevreden! Het startschot voor de profs gold ook als het startschot voor ons om aan een fijne namiddag te beginnen.
Aan de ingang had ik enkele 'klappertjes' gekregen en ook Diede had er één. Een klapper is een handje en als je daar mee 'schudt' dan maakt dat lawaai, véél lawaai! ;-) Echt veel foto's van tijdens de cross heb ik niet. Diede en ik hebben ons fototoestel niet veel bovengehaald. (Ook al hangt dat van mij rond m'n nek, maar dat doet er niet toe ;-))
Wat we wel hebben gedaan is onze klappertjes bovengehaald en de renners luidkeels aangemoedigd. Erwin Vervecken verschijnt als eerste in de verte. Iedereen roept hard voor hem. Andere grote namen als Nys en Wellens brengen ook een groot gejuich teweeg. Maar 'mindere goden' daarvoor houden de mensen hun lippen stijf. Wij niet, wij moedigden ze nog extra hard aan, soms krijg je daarvoor een lachende en ook verwonderde blik. Zo van 'ken jij mij?' en dat maakt het wel extra leuk :-)! Sommige mensen vroegen dan: "Wie is dat?" en dan moesten we meestal het antwoord schuldig blijven. Vooral de 'flashy-mannekes' konden ons wel bekoren ;-) Ik vermoed dat elke crosser nu wel doof zal zijn door ons...

We bleven natuurlijk niet steeds op hetzelfde plekje staan, we verplaatsten ons geregeld. Zo gingen we naar het einde toe aan een afdaling staan. Er stond natuurlijk niet veel volk, maar spektakel was er verzekerd ;-).
"Komaaaaan, laat u gaaaaan!" ;-)

Nadien was het stilaan tijd om af te zakken naar de aankomstzone. Zoals verwacht zag het daar al zwart van het volk! Gelukkig konden we toch nog een plaatsje opeisen. En we bleven natuurlijk supporteren en 'klapperen'. Nu focuste Diede zich vooral op Sven Vanthourenhout en ik me op Klaas Vantornout. Ohja, ondertussen werd het opnieuw duidelijk wie er heerst in de cyclocross. De strijd om de overwinning was al snel gestreden. Sven Nys stak er met kop en schouders bovenuit. Ook al was er een sterke Vervecken. En had die arme Bart Wellens niet zoveel pech gekend (3 keer van fiets moeten wisselen, z'n rug nu helemaal kapot gemaakt...) had die het vuur waarschijnlijk nog meer aan de schenen van Sven Nys kunnen leggen.
Maar gedane zaken nemen geen keer en dus mocht Sven Nys plaatsnemen op het hoogste schavotje, met naast hem Erwin Vervecken en John Gadret, die respectievelijk 2de en 3de eindigden. Diede hare 'chouchou' Sven VTH eigende zich nog de 5de plaats toe. Klaas Vantornout kende een mindere dag maar kwam toch nog knap als 11 over de streep.

We zijn nog gebleven na de koers, want wij gaan pas weg als de mensen beginnen op te ruimen! Toen er niets meer te beleven viel, nam ik afscheid van Diede en belde m'n papa, die me meteen oppikte. Wat een luxe hé :-).
Mijn allergrootste dank gaat uit naar Diede. Het was echt een zalig namiddagje om nooit te vergeten. En dat doen we zo snel mogelijk nog eens over hé!

Om haar versie van de feiten eens te lezen: http://veldrijden.skynetblogs.be/

Dit weekend wordt het druk, maar zo heb ik het wel graag. Zaterdag naar de quiz van Fanclub Leukemans, en zondag naar de zesdaagse, jihaaaaaaaaaa :-D!

Foto's van zondag vind je hier: hier

Maar ik ben er nog steeds niet zo tevreden over, nog veel leren ;-)

See you...!