maandag, juli 31, 2006

Dernycriterium Wolvertem


Veel afkicken van de koers moest ik nog niet doen, gisterennamiddag gingen we naar een dernycriterium in Wolvertem. Ik had dat nog nooit meegemaakt, maar ik wist wel al waar het om draaide. Voor de verrassende uitslag moet je het niet doen, het draait vooral om de show :-).
Toen we hier thuis vertrokken, zag alles er nog goed uit, maar nadat we een stukje hadden gereden, begon het hard te regenen. Gelukkig verminderde het in Wolvertem.
Ik wist eigenlijk niet goed wie er kwam, in de krant stond: o.a. Nick Nuyens, Gert Steegmans... Maar aangezien die in Duitsland reden, wist ik al dat ik die zeker niet te zien zou krijgen. Eigenlijk had ik maar één zekerheid: Björn Leukemans. Behalve hem waren ook nog aanwezig: Iljo Keisse, Nico Mattan, Robbie McEwen, Jurgen Van Goolen, Greg Van Avermaet, Steven De Neef, Axel Merckx, Niko Eeckhout, Wouter Van Mechelen en Serge Baguet.

Er was een parking voor VIPS en de échte VIPS; de renners. Er stond iemand om alles in goede banen te leiden. Robbie McEwen komt aangereden met z'n auto, "Ah, Robbie, rij maar binnen". Axel Merckx ook, hij zegt hetzelfde. Dan komt Björn Leukemans aangereden en die man vraagt aan ons: "Is dat ook een renner?" Ik wist niet wat ik hoorde.

Om 16u15 kon het spektakel beginnen. Eerst was er de voorstelling van alle renners en die moesten dan op de foto met hun sponsor. Aangezien Ivan Basso normaalgezien ging komen en ze dan een internationale topper hadden, denk ik dat ze met het wegvallen van Basso voor een nieuwe internationale topper wilden zorgen. "Björne Loikman" hebben ze hem dan genoemd.

Nadien was er dan de eerste dernyreeks; 30 ronden van 1,2 km. Het was ondertussen al beginnen regenen en de wegen lagen er glad bij. Opletten geblazen dus. Net toen wij aan de rotonde kwamen viel Greg Van Avermaet, een uitschuiver. Ik hield m'n hart vast: wees voorzichtig, dit spektakel is geen risico's waard! Gelukkig klaarde het tijdens de tweede reeks op en bleven de wegen voor de rest van de avond droog. De eerste reeks werd gewonnen door Nico Mattan.

De renners konden even rusten want het was tijd voor de 'publiciteitskaravaan'. De sponsors mochten eens een rondje rijden met hun wagens.

De tweede reeks van het criterium was een afvallingsreeks. Elke twee ronden viel er iemand af. Björn moest er als eerste af, maar vrees niet, dit laat niks slechts verhopen ivm z'n conditie, hij kan gewoon beter dan de rest z'n remmen dichtknijpen ;-). Robbie McEwen won dit nummer.

Nu was het tijd voor een stukje 'hoogstaande cultuur', namelijk een optreden van niemand minder dan Jo Vally! Ik moet toegeven dat ik er alles van gemist heb :-).

Tijd dan voor het hoofdnummer van de avond. Een reeks van 35 rondjes. Af en toe nam er eens een renner afstand en werd nadien weer ingelopen. Op een bepaald moment reden de 3 DVL'ers (Mattan, McEwen en Leukemans) apart en op zo'n 5 ronden reed Björn zelfs nog helemaal alleen voor de rest uit. Maar zoals gepland liep alles opnieuw samen en kwam er een aanval van Axel Merckx (de streekrenner, al wist ik niet dat Wolvertem in de streek van Monaco lag) en die won de laatste reeks en het dernycriterium. Tweede: de groene trui uit de Tour. Derde: onze Belgische Kampioen.

Het was echt heel leuk om eens te beleven, zo'n criterium. Derny had ik nog maar één keer gezien, op de zesdaagse, maar zo'n criterium is toch nog iets helemaal anders. Het was een zalige ervaring!
De volgende koers die gepland is, is de GP Zottegem op 22 augustus. Maar om het zo lang vol te houden? Waarschijnlijk zal er wel nog iets uit de bus vallen ;-)!

(Foto's: Céline Verstraete)
Véél meer foto's binnenkort online!

zaterdag, juli 29, 2006

Foto's TRW

Voor de foto's van de TRW kan je naar 3 verschillende albums gaan:

Voor dag 1: Klik Hier

Dag 2: Klik Hier

De overige dagen: Klikklik


Ze zijn niet allemaal zo goed gelukt. Dat komt omdat ik meer bezig ben met supporteren dan met foto's te nemen. Niet alle foto's staan er op, omdat sommigen nogal goed op elkaar leken. Ik heb geen copyright op de foto's geplaatst (eerlijk gezegd omdat heel veel werk vergt).

Met dank aan Katrien om de albums te maken!

Ronde van het Waalse Gewest Slot

Toen ik gisteren opstond, had ik gemengde gevoelens. Ik was heel blij dat ik opnieuw een dagje TRW tegemoet ging, maar tegelijk vond ik het jammer dat het het laatste was. We zijn naar de start in Amay gereden, maar die was veel minder leuk dan in Nivelles. Heel het plein werd ingenomen door de VIP-tent en de weg naar het startpodium was alleen bereikbaar voor VIPS. De échte liefhebber wordt teruggefloten... Maarja, zo gaat dat nu eenmaal hé!

Na de start zijn we naar een kruispunt in Villers-Le-Bouillet gereden en daar hebben we ons terug aangesloten bij onze ervaren 'begeleiders'. Die leidden ons na de doortocht van de renners naar een beklimming van eerste categorie; Côte de Peu d'Eau. Ik zal jullie ook kort op de hoogte stellen van de koerssituatie op dat moment. Er was een kopgroepje met daarin o.a. Glenn d'Hollander en Bert De Waele. Ook Preben Van Hecke zat daar oorspronkelijk bij, maar op die Côte had hij zich laten inlopen door het peloton.
Na die Côte hebben we nog één of twee (kan je geloven dat ik het niet goed meer weet?) doortochten gezien. Vervolgens zijn we doorgereden naar de aankomst in Wanze. Opnieuw hetzelfde liedje: op zo'n 3 km mocht je niet meer door. Daar wisten zij wel raad mee. Vraag me niet hoe, maar in hun zog geraakten we nog op pakweg 200 m stappen van de aankomst :-)!

Tijd genoeg nog vooraleer de renners zouden finishen. Er kwam een algemene hergroepering. Normaal gezien zouden we opnieuw afstevenen op een zoveelste massasprint. Maar dat was buiten Jan Kuyckx gerekend! Hij viel aan en geraakte helemaal alleen weg. Ik was zo blij! Dichtbij ons stonden de ouders van Jan. Het is leuk om de reactie van die mensen te zien. Ze staan daar dan vol spanning en hopen dat hun zoon het zal halen. Dat hoopte ik ook! Jan knokte en haalde een handvol seconden voorsprong.Er kwam nog een tegenaanval van een voor mij nobele onbekende (en ik kan mij zijn naam dus niet meer voor de geest brengen). Jammer genoeg ging het verhaaltje niet door.
Er kwam opnieuw een massasprint en Baden Cooke won. Maakt het wel extra pijnlijk, omdat het in Halle- Ingooigem ook Cooke was die Jan Kuyckx flikte. Nu waren het wel helemaal andere omstandigheden, maar toch...

5 dagen TRW, 4 keer massasprint. Of toch sprint met een peloton die de laatste klimmetjes had overleefd. Ik snap het niet zo goed, als je het parcours bekijkt. Moet het dan nòg zwaarder? Nee toch? Als je de erelijst bekijkt: in 2000 won Axel Merckx, in 2002 Bettini... en ga zo maar door. Die moesten het niet hebben van massasprints...

Het is nu zaterdagavond en ik heb al afkickverschijnselen ;-) Nee, zo erg is het niet, maar ik zal het het wel missen, ik mis het nu al. Het waren zalige dagen, die ik nooit zal vergeten! Bedankt vooral aan Boudewijn en ook aan al de rest, het was héél leuk, het is zeker voor herhaling vatbaar :-)! Ook bedankt voor het prachtige souvenir en al de moeite die je gedaan hebt om me het toch maar kunnen meegeven! Op naar Zottegem dan maar!

(Foto's: Céline Verstraete)

Ronde van het Waalse Gewest deel 4


Donderdag opnieuw vertrokken voor een dagje TRW. Jammer genoeg konden we pas later gaan. M'n ouders werken in hun vakantie van een paar weken nog op donderdag- en zaterdagvoormiddag. Dus moest m'n papa nog werken in de voormiddag. Nadien zijn we vertrokken naar 'La Haute Levée' een heuvel van eerste categorie. Was naar mijn oordeel niet zo lastig als de Amay, al is dat zeer relatief, want het zal sowieso wel heel lastig geweest zijn. Die beklimming was al op 66 km van de aankomst, dus zijn we nadien meteen naar Beaufays (de aankomstplaats) gereden. Daar moesten we de auto parkeren op 3km van de streep. Zo kwam het dat we eigenlijk ietwat te laat waren en opnieuw op zo'n 250 m van de streep stonden toen de meute sprintend naar de meet reed. De zege was opnieuw voor Guidi van Phonak, maar dat werd ietwat overschaduwd door het nieuws van Landis dat rond hetzelfde tijdstip bekend werd gemaakt. Iljo Keisse werd nog knap 3de, maar had graag gewonnen voor Matt Gilmore.

Iets later kwamen we onze vertrouwde 'begeleiders' tegen. Die meer ervaring hebben en zich op enkele honderden meters hadden weten te parkeren. Volgende dag beter? Je leest het straks :)!

Op de foto zie je uiterst links Guidi aangaan en Björn in ca. 6de positie zitten. Hij zou uiteindelijk 9de finishen.

P.S.: Vandaag was het al veel minder warm! Op La Haute Levée ietwat koud zelfs.
(Foto: Céline Verstraete)

donderdag, juli 27, 2006

Tis Redelijk Warm deel 3

Gisteren was het opnieuw vroeg opstaan geblazen om de 3de rit van de TRW te volgen. We hadden met onze companen afgesproken op de eerste beklimming van de dag; de Côte de Blaimont. Op dat ogenblik zag het koersbeeld er als volgt uit: er was een kopgroepje met daarin o.a. Olivier Kaisen en het peloton volgde op zo'n 4 minuten.
Sprinten naar de auto en op naar het volgende punt. We hadden ervaren begeleiders, die al 17 jaar dezelfde renner volgen, dus die kennen de kneepjes van het vak wel! 2de stoppunt was de Col de la Haizette, opnieuw een beklimming van 3de categorie. Van zodra de laatste renner voorbijkwam, was het voor ons spurten geblazen. En we moesten ook een klimmetje trotseren :)! Het volgende mikpunt was de Côte de Corbion, eentje van eerste categorie. Maar volgens het schema zouden we daar niet meer op tijd geraken dus moesten we wat verder postvatten, in een afdaling nota bene. Het was dan heel frustrerend dat we nog een eeuwigheid moesten wachten vooraleer we een renner zagen, omdat ze achter zaten op het schema. Hadden we dat geweten, hadden we nog ruimschoots de tijd gehad om de Corbion te halen. Maar het was wel eens leuk om de renners te zien dalen, sommigen met hun poep naar de hemel:). En hup, opnieuw vliegensvlug de auto in. Ik kan me echt niet meer herinneren waar het volgende punt precies was, het was juist na een afdaling en het ging opnieuw licht de hoogte in. Toen we ons wilden parkeren voor het laatste punt zagen we de koplopers al voorbij zoeven. Maar we waren nog ruimschoots op tijd voor onze man. Dat was onze laatste stopplaats, ze zouden ons nu naar de aankomst begeleiden. Toen we ons dan zo op 100 m van de meet geposteerd hadden, moesten de renners nog 25 km afleggen. Vanaf dan moesten we blindelings vertrouwen op de speaker van dienst. Regroupement général schalde het door de luidsprekers. Je stond er daar dan vlak op, maar toch is het heel moeilijk om de wedstrijdsituatie te begrijpen. Zeker als de speaker er zelf niet aan uit geraakt. Ineens waren er 2 leiders: Maxime Monfort (volgens die speaker, later blijkt dat het Bertagnolli was) én Björne Leukmans! Het deed ongelooflijk veel deugd om die naam nog eens door de luidsprekers te horen galmen. Daar stond ik dan, op een verhoog in het gras, denkend dat m'n hart het elk moment kon begeven. Naast mij vader Leukemans, die een en al rust uitstraalde. De aankomst was ietwat hellend, dus moest het tot een sprint komen, zou dat zeker niet in Björn z'n nadeel spreken. Maar er waren nog mannen op komst, en die hadden 30 meter achterstand. Ze geraakten uiteindelijk bij de koplopers. Meer wist ik niet, daar in St.- Hubert. Alleen dat Nico Sijmens, waar daarvoor geen enkel woord over gevalen was, won. Preben Van Hecke werd dan eerste DVL'er op een 9de stek en nadien kwam Björn, op z'n gemakje naar de streep rijdend.
Toen ik dan om 19 uur thuiskwam, volgde er een telefoontje met heel wat meer duidelijkheid. Björn was aan de voet van de Côte d'Arville begonnen aan een indrukwekkend stukje machtsvertoning. Hij raasde iedereen voorbij en kwam zo bij leider Bertagnolli. Iets later kwam ook Nico Sijmens aansluiten, met 4 man in z'n zog. Bertagnolli deelde al eens een serieuze prik uit. Björn Leukemans moest naar adem happen en dat terwijl Nico Sijmens dacht dat Björn het gat ging dichten. Björn zag dat er geen ritzege meer inzat en omdat er toch maar één plaats telt, liet hij zich uitzakken en reed op z'n gemak (zoals ik zag) naar de streep, werd nog bijgehaald door enkele sprintende renners en werd zo 14de. Maar uitslagen zeggen toch zo bitter weinig.
Ik vind het heel knap dat hij na zo'n zware revalidatie van z'n schouderbladbreuk en na enkele kermiskoersen al zo sterk voor de dag komt. De rit van gisteren was niet meer dan een trainingsritje, waarin hij toonde dat hij hard gewerkt heeft en dat dat zo stillaan z'n vruchten begint af te werpen. Dat alles laat het beste verhopen, met het oog op de komende maanden!

Gisteren heb ik dus echt veel van de koers gezien. 5 doortochten met aankomst. Met dank aan m'n papa, die z'n vakantie deels opoffert om mij naar de koers te brengen. Gisteren stonden er opnieuw 450 km op de teller!

Foto's volgen later!

dinsdag, juli 25, 2006

Tis Redelijk Warm deel 1&2

Gisteren zijn we begonnen aan een weekje op en top TRW volgen. Tour de la Région Wallone, daar staat het voor. Of beter: Tis Redelijk Warm. Nou, laat die redelijk maar weg en zeg: 't is superheet :)!

Maandag zijn we naar de start in Flobecq gereden. Auto ergens parkeren en stappen naar de start. Eigenlijk is het gewoon volgen en hopen dat je aan de start uitkomt. We hadden geluk want we zagen al auto's van CSC staan. We hebben niet veel beleefd van de start eigenlijk, het was een van de minst makkelijke starten ooit. Om zelf als toeschouwer te beleven dan. Toen de renners vertrokken waren zijn we naar de bevoorrading in Estinnes gereden. Dat was natuurlijk zo vlak als iets en we hadden de pech dat ze net aan het koersen waren vooraan dus namen ze niets aan. Hup, auto in en naar Marcinelle. Dat is makkelijker gezegd dan gedaan, we moesten onze auto ergens parkeren op 3 km van de meet. We waren pas op 250 m toen de hele meute begon te sprinten. Gelukkig vonden we in extremis onze trouwe companen en konden we nog een deftige glimp opvangen van enkele renners. Valse start, zo kan je het noemen.

Dinsdag opnieuw vroeg opstaan en naar Nivelles rijden. De start daar was wel heel leuk. Het was zo ergens aan een park en het 'cabineke' waar de renners moeten tekenen was goed geplaatst. Ik had me opgesteld aan een rondpunt, vlakbij het 'cabineke'. Ik had dan nog eens het geluk dat er kleine gastjes waren die vaak renners tegenhielden voor een handtekening. Zo kon ik nog eens foto's nemen :). Zo kwam Johan 'Streppeke' Verstrepen aangereden, rustig, wat rondkijkend. Die mannekes gaan daar zo voor staan, Johan ziet het op het laatste moment nog, schrikt en gaat in de remmen. Z'n gezicht was goud waard en de jongens waren tevreden, want ze hadden hun handtekening. Zo hebben ze nog heel wat renners aangevallen:)!
Toen het startschot gegeven was, gingen wij terug richting auto en richting Mur d' Amay. We reden hem op met de auto en ik dacht dat er geen einde aan kwam. We hebben de auto geparkeerd op een steil stuk (oké, heel de beklimming was steil, dus dat is relatief) en dan was het wachten geblazen. Nic Ingels reed op kop, knap van die jongen. De officiële start was nog maar 600 m gegeven en Nic ging al in de aanval! Op de Mur hadden ze nog 3'45" voorsprong. Het peloton kwam eraan, met helemaal rechts (voor mij, dus voor de renners was het uiterst links) reed Björn Leukemans op de eerste rij en uiterst links Jan Kuyckx. Alles onder controle. Ik heb toch medelijden met die renners hoor! Het was 42° op die Mur d'Amay (in de zon natuurlijk) en dan nog eens zo steil!! Chapeau hoor!
Dan zijn we nog naar de aankomst in Perwez gereden en daar kreeg ik dan toch nog m'n poster:)! Bedankt Roger om hem mee te brengen! Nadien kreeg ik ook nog te horen hoe ik aanstaande zondagnamiddag kan doorbrengen:)...
Zo de eerste 2 daagjes zitten erop, op naar de volgende 4!

(Foto's: Céline Verstraete)

Meer foto's binnenkort online!

donderdag, juli 20, 2006

Vive le vélo, vive Karl!

Woensdag 19 juli kan de geschiedenis ingaan. De warmterecords tuimelden van de tabellen, bovendien tuimelde Floyd Landis van z'n geel voetstuk én als klap op de vuurpijl was ik uitgenodigd bij Karl in Tour 2006 met (bijna ;-)) één van de best mogelijke gasten.

Wat zei ik gisteren nog? Dat de Tour in z'n 'definitieve plooi' lag. Het is gevaarlijk zoiets te zeggen. Het cliché wordt bevestigd: de Tour is pas beslist in Parijs. Het is bekend dat Floyd Landis in zowat elk 'rondje' een zwarte dag kent. Het was duidelijk dat die er gisteren kwam. Het leek een passieve wedstrijd; Michael Rasmussen reed ongeveer de hele race op kop en de zege zat er dik in. Maar daarachter zat er nog een pelotonetje met klassementsrenners. Wouden die een gooi doen naar een podiumplaats, zouden ze in het offensief moeten trekken! Er kwam een prik, maar dat was niet genoeg, Floyd Landis kon opnieuw aansluiten. Maar dan ging Sastre, voor de Tour vooropgesteld als superknecht voor Basso, nu ruikt hij z'n eigen kans op een podiumstek.
Ook Evans en Klöden én, wonder boven wonder, Oscar Pereiro Sio, raakten weg uit het groepje met Landis. Bij die laatste, die al heel de dag was aangewezen op aanklampen, ging het licht helemaal uit. Hij werd voorbijgestoken door een heleboel renners en kreeg 10 minuten aan z'n broek. Pereiro werd opnieuw in het geel gehuldigd en ook de bolletjestrui veranderde van eigenaar. Rasmussen haalde de dubbelslag binnen: ritzege en bolletjestrui.
De Tour is nog niet voorbij: de rit van vandaag en de tijdrit van zaterdag zullen raad moeten brengen. En waarom zou Pereiro niet kunnen winnen? Zoals Nick Nuyens zei: het zou nog een goeie grap zijn :)!

Om 19 uur werden we in de gebouwen van de VRT verwacht. We kwamen op de parking en zagen daar een grote bus staan. "Supportersclub Tom Boonen Middelkerke" Ik dacht : Het zal toch niet waar zijn hé! Ze zullen Nick Nuyens toch niet vervangen hebben door Tom Boonen! Gelukkig was dat niet het geval.
We kregen eerst een drankje en om 19u30 mochten we plaatsnemen in de studio. Als je dat allemaal eens ziet wat er bij de opname allemaal komt kijken, het is niet te geloven. Eerst geeft de publiekopwarmer wat uitleg en legt hij de tekens uit (lachen, applaus, meer applaus...). Dan kwam Guido Belcanto zich even opwarmen op de fiets en nadien werd het nummer (dat op het einde van het programma wordt getoond) 2 maal opgenomen.
Nadien kwam 'the star of the evening' Karl Vannieuwkerke. Het gesprek in de volgwagen met René Dillen werd opgenomen. Nadien werd er nog vanalles geregeld en dan kon de show beginnen. Eerst namen alle gasten (Nick Nuyens, Guido Belcanto en Leo Van Der Elst) plaats, dan gingen Guido en Leo weg. Karl en Nick babbelden nog wat en dan... Klaar voor opname 5...4...3...
Wat was het zalig om dat allemaal eens van zo dichtbij mee te maken. Tussendoor werden de gasten en gastheer nog een bijgeschminkt. Het vooraf opgenomen optreden met 'Les suppapes' en Belcanto werd ertussen geplaatst en nadien mochten de gasten plaatsnemen op de fietsen. Nick Nuyens won het fietspel en zette een tweede tijd neer. (Hoe kan het ook anders, hij was bij de masseur geweest om vandaag in Ninove te rijden :)) Dan is het eigenlijk gedaan. Het bord wordt aangepast en sommigen van de Boonen- supporters wilden een handtekening of foto van Nick Nuyens. Alles moet opgeruimd worden en de mensen verlaten de zaal.

>Het was echt heel leuk! Bedankt, dat ik dit op zo'n korte tijd kon meemaken. En dat ik dan nog mocht kiezen wanneer ik kwam. Bedankt voor het praatje, zal ik niet snel vergeten! Je verraste me...

dinsdag, juli 18, 2006

Alpe d'Huez


Dat Frank Schleck gene pannenkoek is, dat wisten we wel al langer. Maar dat hij in staat zou zijn om te winnen op Alpe d'Huez dat is voor mij toch eerlijk gezegd verrassend. Wat een prachtige etappe! Binnen zitten als het buiten zo'n prachtig weer is, is niet altijd zo leuk. Maar het was de moeite waard. De tengere Schleck zien klimmen, is een streling voor het oog. Samen met Damiano Cunego en Mazzoleni was hij de overlevende van een groep van 25 renners, met daarin ook ook Axel Merckx. Cunego oogde heel sterk en gaf er op tijd en stond eens een snok aan. Hoe sterk ben je als je in volle klim nog rustig een praatje kan maken? Schleck en Cunego voelden elkaar perfect aan en namen elk een deel van het kopwerk op zich. Maar er zat een profiteurke tussen. Mazzoleni bleef telkens in derde positie zitten en nam geen enkele keer over. Dat zinde Cunego helemaal niet. Opnieuw in volle klim maakte hij zich kwaad en zwierde met de armen. 'Il piccolo principe' maakte er dan korte metten mee door het tempo nog eens op de drijven en Mazzoleni te lossen. De Italiaan van Lampre beklom dansend Alpe d'Huez en probeerde soms eens afstand te nemen van de voormalig Luxemburgs kampioen Frank Schleck. Die bleef steeds op z'n eigen tempo en in het zadel klimmen en beende Cunego steeds bij. Vrijwel één keer plaatste de Luxemburger een tempo-versnelling. Die bleek fataal te zijn voor de Italiaan. Achter de rug van Schleck zagen we Cunego stilletjesaan kleiner worden. De dolgelukkige Frank Schleck won uiteindelijk met 11 seconden voorsprong op Damiano Cunego.

Eigenlijk is het na vandaag niet meer zo'n groot vraagteken wie de Tour zal gaan winnen. Floyd Landis zette z'n voornaamste concurrenten op achterstand. Wat een superhelper heeft Landis aan Axel Merckx! Zoals eerder gezegd maakte de Belg van Phonak ook deel uit van de 25-koppige groep aan het begin van de wedstrijd. Axel wachtte z'n ploegmaat op, gaf hem z'n drinkbus en verrichtte nog wat kopwerk. Hij mag z'n pollekes kussen met zo'n helper. Klöden kwam ook goed voor de dag, maar die was eerder deze Tour al op achterstand gezet door Floyd. Z'n naaste concurrenten: Menchov kende een slechte dag en wat dan gezegd van Cadel Evans...
Morgen komt er nog een mooie rit en tenzij Floyd Landis een serieuze inzinking zou krijgen, behoudt hij z'n trui tot zondag en zal de champagne klinken. Zeker als je weet dat er zaterdag nog een tijdrit volgt, spek naar de bek van de Amerikaan.
En nadien kan hij z'n heup gaan vernieuwen. Ik vind het toch maar vreemd dat hij dit midden in de Tour vermeldt. Maarjah...
Mijn persoonlijke favoriet zal hoogstwaarschijnlijk de Tour dit jaar niet winnen. Ik hoop op Top-3, met het oog op de tijdrit van zaterdag zit dat er misschien nog in.

Tom Boonen gaf vandaag op. De criticasters zullen al opnieuw in actie zijn geschoten. Hij schreeuwt het voor de Tour uit: IK ben de beste sprinter! Hij wint geen rit. Hij draagt wel 4 dagen de gele trui. Maar dat is voor wielerminnend Vlaanderen misschien net niet genoeg. We zijn moeilijk, onze honger is niet gemakkelijk gestild.
Zonder pech schittert McEwen zondag op de Champs-Elysées met de groene trui om z'n lenden. Hij zal hem niet gestolen hebben.

Zelf denk ik er niet meteen aan om de renners op Alpe d'Huez te gaan aanmoedigen. Ik kan me soms zo ergeren aan sommige mensen die daar staan. Op sommige plaatsen staat het zwart van het volk en zie je met wat moeite te weg nog liggen. Op het allerlaatste moment gaat de massa opzij. En sommige mensen vinden het zo leuk om vlak naast hun favorieten mee te hollen en te brullen. Vlagjes in de handen... straks tussen de spaken.

(Foto: www.revue.lu)

woensdag, juli 12, 2006

De Gele Trui


Dit artikel zal niet gaan over wie volgens mij de gele trui zal dragen in Parijs ofzo, nee nee. Het gaat over een fictief boek dat ik blij was te kunnen lezen.

Alex Van Haecke maakte een toneelstuk over een jongen, Benny Rootmans. Die jongen heeft een droom, wielrenner worden, en zal er alles aan doen om die droom te realiseren. Uiteindelijk zal hij een kampioen worden en de gele trui ook enkele dagen om de lenden hebben in de Ronde van Frankrijk.
Het boek was niet alleen ontspannend en leuk om te lezen, maar ik stak er ook nog iets van op. Zoals ik in m'n vorige post al eens vermeldde (met het oog dan vooral op Björn), wielrenner zijn is zeker niet altijd rozengeur en maneschijn. Deze evocatie van een wielercarrière zet ook eens wat andere aspecten van het wielrennen in de verf.
Met als boodschap "Realiseer je dromen!" kan ik niet anders dan zeggen: ik zal m'n dromen niet laten varen!
Ik heb het boek gelezen op de rustdag van de Tour en het liet me niet los, ik kon het niet lang aan de kant laten liggen. Het is écht een aanrader. Jammer dat ik het toneelstuk zelf, dat op 17 mei 2001 in première ging, niet heb gezien. Maar ik was toen nog geen 9 jaar oud.

M'n speciale dank gaat uit naar Karel Lemmens, die me op de bbq van ene Björn L. in contact bracht met Alex Van Haecke en ook naar Alex, die me die uren leesplezier bezorgde!

dinsdag, juli 11, 2006

Bjorn @ Houtem


Björn reed vandaag z'n tweede koers na z'n zware valpartij. Het was niet gepland, maar ik was er (tot m'n grote vreugde) bij. Zo'n kermiskoers brengt altijd wel een leuke sfeer met zich mee. Björn reed de koers uit, en dat is een prestatie op zich. Hoe zwaar kan het leven van een topsporter zijn? Ik heb de voorbije maanden meer en meer beseft dat het verdomd zwaar is.
Neem nu Björn. Hij beschikte over een zeer hoog vormpeil en dan komt die val en pats... Je krijgt te horen dat je enkele weken niet mag koersen. Je ziet je spiermassa stilletjesaan afnemen en je kan en wil dat niet laten gebeuren. Maar de weg om terug aan de top te geraken is zwaar en verdomd hard. Je moet daar als wielrenner toch een sterke kop voor hebben. Björn reed nu al 2 koersen en het begint al beter te gaan. Jammer genoeg (maar begrijpelijk) verloopt niet alles meteen zoals je dat zou willen. Maar, het laatste wat we moeten doen is het negatief inzien. Integendeel, Björn zal nu nog een kermiskoers rijden en zich zo klaarstomen voor het najaar. En Björn kennende zal hij de 'frustraties' niet hardop uitspreken maar van zich af koersen

(Foto's: Céline Verstraete)

donderdag, juli 06, 2006

Hoei- St. Quentin


Gisteren had ik het genoegen om voor de eerste keer een tourrit live mee te maken. Eerst naar Hoei rijden om de start te beleven. Wat een volksverhuizing brengt de Tour de France met zich mee! On-ge-loof-lijk! Je kon zowaar over de koppen lopen. Van de start zelf heb ik niets gezien, maar dat was ook niet echt de bedoeling. Bedoeling was om het circus eens mee te maken. We zijn naar de bussen gegaan en vooral (hoe kan het ook anders) aan de bus van Davitamon gestaan. Er was een mevrouw met een Australische vlag die aan de uitgang van de bus stond, wachtend op Evans en McEwen. Het was haar gelukt om een handtekening van beide renners te krijgen. Haar gezicht sprak boekdelen. Ze viel haast in zwijm :-). Het is leuk om eens al die 'groten' te zien, in andere wedstrijden hier in België zijn die meestal niet te zien. Ineens waren die van Donna daar om Gert te interviewen. Ze gaan hem tot in Parijs duwen ;-). Zelfs Piet Steegmans is denk ik in het gesprek vermengd. Ook z'n grootste supporter, z'n neefje, was daar.

Horner stond achter de bus een interview te geven. Zeker een kwartier lang, met de glimlach. Sommige mensen kwamen vragen of ze een foto van z'n hand mochten nemen.(De dag ervoor was hij gevallen en heeft dokter Claeys z'n hand 'rechtgezet')
Nog wat gekuierd tussen de bussen en het was snel tijd voor de renners om zich naar de start te begeven. De Tour brengt toch ook heel wat werk met zich mee. Heel het VIP-dorp moet afgebroken en opgeruimd worden, alles in de bussen laden en opnieuw naar de aankomst rijden. Op de terugweg naar de auto vond ik iets waar ik al lange tijd naar op zoek was. Miniatuurcoureurs. Drie coureurs met ook nog truitjes van een ploeg. Davitamon zat er toch wel niet bij zeker! Uiteindelijk moesten we in een doos (waar er misschien wel 500 pakketjes zaten) er eentje van Davitamon zoeken. Uiteindelijk heb ik er toch eentje gevonden. Nu moet ik een van de komende dagen plakken en vernissen...

Van Hoei naar St. Quentin in de auto. Dat was toch nog een heuse tocht. Rond 15 uur kwamen we ter plekke aan. Gelukkig lag de aankomst aan een groot park. Toch zag het er nog zwart van het volk. Als de publiciteitskaravaan voorbijkomt, worden de mensen gek. Ze zouden een moord begaan voor wat publicitaire gadgets. Je moet niet denken dat ik de aankomst gezien heb. Uren op voorhand stond het al rijendik. Ik heb het gevolgd op het grote scherm. Vreemd effect als je naar het grote scherm aan het kijken bent en het peloton links van je voorbij komt gereden, maar je ziet er niets van.
Wat een prachtige sprint (afgezien dan van de val van Dean)! Ere aan wie ere toekomt: Gert Steegmans piloteert Robbie McEwen vanuit een bijna verloren (is misschien veel gezegd) positie. Gert vliegt zowaar iedereen voorbij, met Robbie in z'n wiel. Bij de vertraagde beelden lijkt het of de anderen stilstaan en Gert ze voorbij vliegt. Echt knap! Robbie bevestigt alles nog eens bij een eerste reactie na de aankomst: Steegmans is een kampioen! Vandaag heeft hij getoond wat hij echt kan ! MAGNIFIEK. Kippevel op en top. En als je de helikopterbeelden bekijkt, valt je mond waarschijnlijk nogmaals open. McEwen wint met een 5-tal lengtes (zeg maar een straat) voorsprong. De uitdrukking op Gert z'n gezicht als mcEwen zich naar de overwinning spurt, zegt genoeg. "Het is ons gelukt, ik heb m'n werk méér dan goed gedaan!" Dit mag ik nu wel eens zeggen: Davitamon- Lotto rules! ;-)
Gert Steegmans verhoogt z'n waarde nu nogmaals. Davitamon mag eens diep in de portefeuille tasten. Zo een klassebak laat je toch niet zomaar gaan. Tom Boonen is niet helemaal tevreden over zijn lanceerplatform(Steven De Jongh). Hij ziet Steegmans wel zitten...
Ik hoop dat hij in z'n vertrouwde nestje blijft. Trouwens, als je doet wat Gert gisteren deed, mag je toch eens denken om binnen een x aantal jaren zelf een tourrit te winnen!

Het was zoeken naar de bus van DVL na de aankomst. Tevergeefs. De bus was opnieuw in panne gevallen en de renners moesten apart in auto's vervoerd worden.
Rechtover het dopingbusje was het drummen. Toen Tom Boonen z'n plasje had gedaan en opnieuw vertrok, trok heel de meute mee. Van een 50-tal mensen bleven er nog 2 over. Terwijl de winnaar én groene trui nog binnenzat! Boonen-mania op en top.
Toen we zo rond 9 uur thuiskwamen, stond er op de kilometerteller een dikke 500 km te lezen. Het was een zalig dagje! Dit werd mede mogelijk gemaakt door m'n papa, die zoals gewoonlijk zich helemaal ten dienste stelde als chauffeur!

Foto's binnenkort op Flickr.!

(Foto's: Céline Verstraete)

maandag, juli 03, 2006

Il y a tout ce que vous voulez...

Al bij al kan ik toch genieten van deze Tour en heb ik er nog niets van gemist. En we moeten het positief bekijken. Vooraf was het wel al bijna zeker dat het gevecht voor Geel in Parijs zou gaan tussen de twee tenoren Basso en Ullrich. Maar wie mag er nu een ererondje rijden op de Champs- Elysées? Je kan al meteen een tiental mogelijke renners opnoemen. En waarom kan er in deze Tour niet eens een nieuw talent opstaan? Een naam die nu nog zo goed als onbekend is maar binnen 3 weken de onsterfelijkheid in wordt geprezen. Het wordt ondanks alles toch een tour om duimen en vingers van af te likken.

Het enige waarvoor ik 's avonds naar de warme woonkamer trek, is Tour 2006, het programma van Karl Vannieuwkerke. Net als vorig jaar levert Karl dagelijks opnieuw een pareltje af. Er kwamen ook al enkele leuke gasten, nu is het nog wachten op die ene die de tijd van Wim De Vocht kan verbeteren (je moet niet aan het stuur trekken, dus dat lukt zeker ;-))


Ik heb zo m'n favoriet voor de eindzege, maar ik hou hem nog even geheim ;-)

zaterdag, juli 01, 2006

100ste Post


We zitten al aan 100 posts! Ik voel me moreel verplicht om deze 'speciale' post te wijden aan een speciale renner :-). Het is dan ook vandaag nog eens een 'speciale' dag. Horen jullie me al aankomen?

Maar, ik hou het kort. Ik wil Björn Leukemans gewoon een gelukkige verjaardag wensen. En dat hij dit seizoen zonder pech en mét glans mag afwerken. Proficiat Björn!!!

Ik heb ook enkele digitale foto's van het BK en IWT Oetingen op Flickr geplaatst. Niet allemaal, want ik heb weeral bijna m'n limiet bereikt voor deze maand (en ze is pas begonnen). Moest je nog foto's wensen, zet dat maar in het gastenboek en dan stuur ik ze je wel door! Op de rest van de foto's is het nog wachten, want die moeten nog ontwikkeld worden.
Free counter and web stats