Hoei- St. Quentin

Gisteren had ik het genoegen om voor de eerste keer een tourrit live mee te maken. Eerst naar Hoei rijden om de start te beleven. Wat een volksverhuizing brengt de Tour de France met zich mee! On-ge-loof-lijk! Je kon zowaar over de koppen lopen. Van de start zelf heb ik niets gezien, maar dat was ook niet echt de bedoeling. Bedoeling was om het circus eens mee te maken. We zijn naar de bussen gegaan en vooral (hoe kan het ook anders) aan de bus van Davitamon gestaan. Er was een mevrouw met een Australische vlag die aan de uitgang van de bus stond, wachtend op Evans en McEwen. Het was haar gelukt om een handtekening van beide renners te krijgen. Haar gezicht sprak boekdelen. Ze viel haast in zwijm :-). Het is leuk om eens al die 'groten' te zien, in andere wedstrijden hier in België zijn die meestal niet te zien. Ineens waren die van Donna daar om Gert te interviewen. Ze gaan hem tot in Parijs duwen ;-). Zelfs Piet Steegmans is denk ik in het gesprek vermengd. Ook z'n grootste supporter, z'n neefje, was daar.

Horner stond achter de bus een interview te geven. Zeker een kwartier lang, met de glimlach. Sommige mensen kwamen vragen of ze een foto van z'n hand mochten nemen.(De dag ervoor was hij gevallen en heeft dokter Claeys z'n hand 'rechtgezet')
Nog wat gekuierd tussen de bussen en het was snel tijd voor de renners om zich naar de start te begeven. De Tour brengt toch ook heel wat werk met zich mee. Heel het VIP-dorp moet afgebroken en opgeruimd worden, alles in de bussen laden en opnieuw naar de aankomst rijden. Op de terugweg naar de auto vond ik iets waar ik al lange tijd naar op zoek was. Miniatuurcoureurs. Drie coureurs met ook nog truitjes van een ploeg. Davitamon zat er toch wel niet bij zeker! Uiteindelijk moesten we in een doos (waar er misschien wel 500 pakketjes zaten) er eentje van Davitamon zoeken. Uiteindelijk heb ik er toch eentje gevonden. Nu moet ik een van de komende dagen plakken en vernissen...

Van Hoei naar St. Quentin in de auto. Dat was toch nog een heuse tocht. Rond 15 uur kwamen we ter plekke aan. Gelukkig lag de aankomst aan een groot park. Toch zag het er nog zwart van het volk. Als de publiciteitskaravaan voorbijkomt, worden de mensen gek. Ze zouden een moord begaan voor wat publicitaire gadgets. Je moet niet denken dat ik de aankomst gezien heb. Uren op voorhand stond het al rijendik. Ik heb het gevolgd op het grote scherm. Vreemd effect als je naar het grote scherm aan het kijken bent en het peloton links van je voorbij komt gereden, maar je ziet er niets van.
Wat een prachtige sprint (afgezien dan van de val van Dean)! Ere aan wie ere toekomt: Gert Steegmans piloteert Robbie McEwen vanuit een bijna verloren (is misschien veel gezegd) positie. Gert vliegt zowaar iedereen voorbij, met Robbie in z'n wiel. Bij de vertraagde beelden lijkt het of de anderen stilstaan en Gert ze voorbij vliegt. Echt knap! Robbie bevestigt alles nog eens bij een eerste reactie na de aankomst: Steegmans is een kampioen! Vandaag heeft hij getoond wat hij echt kan ! MAGNIFIEK. Kippevel op en top. En als je de helikopterbeelden bekijkt, valt je mond waarschijnlijk nogmaals open. McEwen wint met een 5-tal lengtes (zeg maar een straat) voorsprong. De uitdrukking op Gert z'n gezicht als mcEwen zich naar de overwinning spurt, zegt genoeg. "Het is ons gelukt, ik heb m'n werk méér dan goed gedaan!" Dit mag ik nu wel eens zeggen: Davitamon- Lotto rules! ;-)
Gert Steegmans verhoogt z'n waarde nu nogmaals. Davitamon mag eens diep in de portefeuille tasten. Zo een klassebak laat je toch niet zomaar gaan. Tom Boonen is niet helemaal tevreden over zijn lanceerplatform(Steven De Jongh). Hij ziet Steegmans wel zitten...
Ik hoop dat hij in z'n vertrouwde nestje blijft. Trouwens, als je doet wat Gert gisteren deed, mag je toch eens denken om binnen een x aantal jaren zelf een tourrit te winnen!

Het was zoeken naar de bus van DVL na de aankomst. Tevergeefs. De bus was opnieuw in panne gevallen en de renners moesten apart in auto's vervoerd worden.
Rechtover het dopingbusje was het drummen. Toen Tom Boonen z'n plasje had gedaan en opnieuw vertrok, trok heel de meute mee. Van een 50-tal mensen bleven er nog 2 over. Terwijl de winnaar én groene trui nog binnenzat! Boonen-mania op en top.
Toen we zo rond 9 uur thuiskwamen, stond er op de kilometerteller een dikke 500 km te lezen. Het was een zalig dagje! Dit werd mede mogelijk gemaakt door m'n papa, die zoals gewoonlijk zich helemaal ten dienste stelde als chauffeur!

Foto's binnenkort op Flickr.!

(Foto's: Céline Verstraete)