Dwars door Vlaanderen

De kop is eraf, zoals ze dat in het wielertaaltje zo mooi kunnen zeggen. Als ik hier schrijf, heb ik het gevoel dat ik zelf meerijd in de koers, maar dat is niet het geval.

Woensdag was voor mij de opener van het volgseizoen, Dwars door Vlaanderen. Ook wel eens de GP Stad Waregem genoemd. Na school meteen naar huis, en niet blijven plakken zoals gewoonlijk. Boterhammen, petje, zak, fototoestel etc. mee en hup, we zaten opnieuw in de wagen. Onze eerste stopplaats was de Valkenberg in Brakel. Een toch wel pittig bergje!
Dit was het plan: we zouden op de Valkenberg Boudewijn en co. opwachten, die die plek ook hadden uitgekozen als een van de stopplaatsen. Vervolgens zou ik in de auto van Boudewijn stappen en samen met hem de koers volgen en aan de aankomst mijn papa weer ontmoeten. Jammer genoeg faalde het plan. Al wie de koers al eens heeft gevolgd zal kunnen beamen dat dat niet simpel is. Je moet er in slagen de koers steeds weer voor de zijn, anders zit je onvermijdelijk vast.
Boudewijn, een man met tonnen ervaring in dit domein, was er toch niet in geslaagd om op te Valkenberg zelf te raken. Wel op de baan die net hoger lag. Na wat heen en weer gebel en gsms leek het het beste om elkaar te proberen ontmoeten op een volgend punt. Jammer genoeg lukte het ons niet om daar te geraken, we kwamen telkens 5 minuten te kort. De koers passeerde telkens voor onze neus. Zo ben ik tot tweemaal toe uitgestapt en de file voorbijgerend, maar zag steeds alleen maar het tweede deel van het peloton. Het was een hele lange waaier renners, er was namelijk al heel wat versnippering. Toen ik terugstapte naar de auto werd ik gevraagd om een foto te nemen van iemand die in een vrachtwagen zat, ik nam de foto en die man lachte en bedankte, maar waarvoor het goed was, ik weet het niet.
Omdat nog een tussenstop meepikken bijna utopisch was, besloten we om meteen naar de aankomst door te rijden. We raakten verbazend dicht, op slechts 300 m van de finishlijn!
Ik was net op tijd om een doortocht van de koplopers met het peloton op de hielen mee te maken. Ik was aangenaam verrast om Björn nog op de voorste rijen van het peloton te zien zitten. De koplopers, Devolder, Capelle en Gasparotto waren jammer genoeg vogels voor de kat. De wedstrijd stond na hun inloping open voor verdere ontwikkelingen.
Nick Nuyens plaatste een aanval en Boonen zat meteen in z'n wiel. Door die prik werd er een groepje afgescheiden. Met daarin Boonen, Nuyens, Leukemans, De Vocht, Weylandt...
Er kwamen nog enkele pogingen van renners die de sprint wilden ontlopen, maar tevergeefs (al ging die Meirhaege wel snel vooruit!) De sprint was onvermijdelijk. Niko Eeckhout ging met volle moed aan, maar Tom Boonen remonteerde hem blijkbaar zonder veel moeite en wist zo Dwars door Vlaanderen aan zijn palmares toe te voegen.

Na de mislukte pogingen, hadden we met Boudewijn afgesproken aan de bus van Predictor. Ik wou na de aankomst nog enkele plaatjes schieten en zou nadien dan naar de bus gaan. Ik zag Björn net na de aankomst die wist te vertellen dat het al veel beter gaat maar dat het echt een zottekesspel is. Hij wist niet hoeveelste hij was geëindigd, maar dat maakte niet zoveel uit. (ik zie hier nu dat hij 13e is geworden, toch zeker niet slecht, dat belooft) Hij vroeg nog waar de bus was, en ik dacht dat die wel bij de andere bussen zou staan, dus zei ik dat die ergens stond op 300 m van de finish. Later toen wij terugkeerden vond ik de bus van Predictor, en dus ook Boudeswijn, niet. Ik hoop dat Björn hem heeft gevonden... Maar blijkbaar stond hij gewoon achter die van Quick.Step ergens een wegje in, ik had die van Quick.Step nochtans zien staan, maar op een of andere manier niet meer tot daar gegaan maar langs een andere weg. Dus heb ik Boudewijn telkens weer gemist.
Maar, zondag komt er een nieuwe kans, met de Brabanste Pijl. En wie weet volg ik dan in Boudewijn z'n 'vipbus'...

Komende wedstrijden

Ik heb nu wel Milaan Sanremo (en dus voor de eerste keer dit seizoen Björn) uitgebreid kunnen bekijken, maar dat is nog steeds voor de tv. Ik heb de koerssfeer zelf nog niet kunnen opsnuiven!
Maar nu zit het er echt wel aan te komen! Ik had jullie verteld dat ik naar de Brabantse Pijl zou gaan kijken, ergens in m'n achtertuin. Dat is een prachtige koers, met een opmerkelijk deelnemersveld. En ik heb er wel nog een mooie herinnering aan van vorig jaar.
En nu ziet het er zelfs naar uit dat ik een vroegere afspraak met het koersgebeuren kan maken.
Woensdag wordt er in Waregem en omstreken Dwars door Vlaanderen verreden. Aanvankelijk zou ik die ook links laten liggen en vanuit m'n luie zetel bekijken, omdat hij op een woensdag (en dus een schooldag) valt. Het was Boudewijn die me overtuigde hem ook op te nemen in m'n agenda. Hij was zo vriendelijk om me al de uren +plaatsen van hun 'roadbook' door te mailen. Het ziet er dus naar uit dat m'n papa en ik de koers opnieuw kunnen volgen achter de wagen van vader Leukemans. Soms wat hectisch, maar altijd héél plezant.
Ik kijk er naar uit!

Milaan SanRemo

Afgelopen vrijdag moesten we in de les Nederlands het Italiaanse woord voor lente geven. Niet veel mensen wisten het maar ik twijfelde er geen moment aan dat dat 'Primavera' is. Niet dat ik een cursus Italiaans heb gevolgd ofzo, het is gewoon toevallig dat die vraag net kwam op de dag voor de koers Milaan SanRemo, ook Primavera genoemd.

Jammer genoeg werd de speciale editie (100 jaar) van Milaan Sanremo ontsierd door enkele serieuze valpartijen met Kopp en Moletta als voornaamste slachtoffers.

Een toch wel opmerkelijk moment in de wedstrijd was de 'aanval' van de kopman van de roze brigade, Robbie McEwen. Later bleek dat hij een inspanning plaatste om voor het peloton te gaan rijden, omdat hij nodig een grote boodschap moest doen.

In de afdaling van de Poggio konden Riccardo Ricco en onze ijzersterke landgenoot Philippe Gilbert afstand nemen van het peloton. Het zag er lang naar uit dat ze samen voor de plek op het hoogste schavotje zouden strijden, want hun voorsprong zakte niet, ook niet toen wereldkampioen Bettini er zich mee ging moeien. Toch werden ze iets later jammer genoeg opgeslokt door het sprintende peloton.

Het werd een koninklijke sprint, waarin alle grote sprintersnamen aanwezig waren. Er zaten nog opmerkelijk veel mannetjes van Milram, die een treintje op de rails zetten voor Alessandro Petacchi. Toch kon deze het niet afmaken, en was het Oscar Freire die de Primavera al voor de tweede keer op z'n naam mocht schrijven. Allan Davis werd nipt tweede voor Tom Boonen, die eindelijk eens op het podium mag in deze grote Italiaanse klassieker. Robbie McEwen viel net naast het podium.

Ik verlang naar de koers!

Ik heb dit seizoen nog geen enkele koers live meegemaakt. En dat begint toch wel te knagen. Als ik naar Kuurne- Brussel- Kuurne kijk, en ik hoor naar het einde toe in de verte de wagen van Rodania, dan krijg ik heimwee. Ontelbare keren heb ik dat deuntje 'Ro-da-ni-aaaa, Tututu-tuuu' gehoord vorig seizoen.
Alles wat bij de koers hoort, ik mis het. Niet alleen de spanning die bij de wedstrijd hoort, maar ook de geur van geoliede benen, de mensen van de entourage, het gewriemel van mensen, auto's... dat een koers teweeg brengt.
Hopelijk mag ik binnenkort die speciale sfeer opnieuw opsnuiven! Brabantse Pijl! Of misschien al in Dwars door Vlaanderen?

Examenstilte

Het is hier opnieuw wat stil geworden. De reden daarvoor is dat ik middenin de examens zit. Gelukkig zijn het alleen de hoofdvakken, en na 5 examens ben ik er vanaf (nu nog 3 te gaan). Zodra ik iets weet om over te schrijven, zal ik het hier neerpennen.
Ik kan wel nog zeggen dat ik heel blij ben dat Björn dan toch morgen start in de Tirreno-Adriatico. Het was bang afwachten hoe het nu zou uitdraaien met die achillespees. Laten we hopen dat alles goed verloopt!

Tot snel!

Openingsweekend

Aanvankelijk zou ik heel dit weekend de koers op de voet hebben gevolgd. Maar toen bleek dat Björn niet zou rijden, ging ik het op Kuurne- Brussel- Kuurne houden. (M'n papa vraagt alleen vrij aan 'zijn baas' (= m'n mama) als Björn rijdt). Toch besliste ik zaterdag om ook Kuurne vanuit m'n luie zetel te bekijken.

De Omloop was spannend tot op het laatste moment. Ik had niet gedacht dat Nuyens en co. nog tot bij die hardrijders ( O'grady en Flecha) zouden geraken.

Predictor heeft zich ook mooi in de kijker gereden. Eerst met Vansummeren en nadien ook met Beire Roesems in een glansrol.

Zondag vond ik eerlijk gezegd al iets minder mooi. Al moet ik met twee woorden spreken. De koers was mooi om zien, de jonge Preben Van Hecke die zijn talent rijkelijk toont, klasse! En die opschudding met Eeckhout en het al dan niet aanklampen aan de auto. Het enige jammere was, dat Preben Van Hecke en Pronk zo lang op kop rijden, dat Preben zich geeft tot de laatste meter (allebei, maar Preben was op het laatste toch duidelijk de sterkste), en dan worden ze bijgehaald door de hongerige Quick.Step hyena's. Twee kilometer voor het einde! En dan komt er die sprint die Steegmans aantrekt voor Boonen en waarbij Gert al ver voor de streep z'n handen opsteekt en Boonen wint. Ik vind het altijd jammer als zo'n mooie koers in de massasprint moet beslist worden. Alsof het een ritje is in een of andere voorbereidende rittenkoers...
Maar ja... niks aan te doen! We kunnen ons optrekken aan de jonge Belgische talenten (Nikolas Maes, Preben Van Hecke enzovoort enzovoort)

Op naar de volgende koers!

Ploegvoorstelling Predictor- Lotto

Hier volgt het verslagje van de ploegvoorstelling van Predictor- Lotto van afgelopen woensdag. Ik moet opletten wat ik hier schrijf, aangezien er nog grote namen meelezen...

We vertrokken hier in Oetingen rond 18u richting Sint-Niklaas. Een goed uurtje later waren we ter plekke, met name in het Hotel Serwir. Het was allemaal zo professioneel, je moest inchecken aan een tafeltje, waar ze controleerden of je op de gastenlijst stond. Ik was uitgenodigd via Marc Coucke (die me dat beloofd had bij Halle- Ingooigem) en Filip Demyttenaere (die zelfs nog hier in m'n gastenboek heeft geschreven om me uit te nodigen). Toch stond ik onder 'website', bij de mensen van het Predictor- forum. (De 10 beste posters waren namelijk ook uitgenodigd) Plotseling schrok ik, Gerda kwam me begroeten en samen met haar ging ik verder.

Iedereen die de grote zaal betreedde, kreeg een Lottoformulier en een Predictorkrasbiljet. Ik zag Katrien ook binnenkomen, die voegde zich bij Gerda, m'n papa en mij. We krasten allemaal het bovenste laagje van ons biljet weg, om te zien of we al dan niet zwanger waren. Gerda, papa en ik testten allemaal negatief, maar Katrien had prijs! Zij kon dan later haar mand ophalen. We bleven wat babbelen en drinken, tot het ons toch beter leek om wat meer naar voren op te schuiven. We wouden namelijk een mooie plaats hebben om plaatjes te schieten. En het lukte ons, we zaten op de eerste rij (wat eigenlijk overeenkwam met de 5de rij, aangezien de eerste 4 rijen voorbehouden waren...) Ook Josken voegde zich bij het forumgroepje. Onze 'baas' is toch zo een beetje Christoph, de webmaster van de Predicor-site. We hebben ons dan ook eens voorgesteld aan hem. Al lachend vertelde hij ons dat we zijn 'worst nightmare' zijn.

Op de uitnodiging die ik in de bus had ontvangen stond er dat de voorstelling om halfacht stipt begon. Natuurlijk werd dat wat verschoven. De renners kwamen in een lange rij aan en namen plaats op het podium. Je had 3 (of 2?) rijen met renners. Je kon iedereen toch nog goed zien. Toch was er eentje die erin was geslaagd om zich nog achter die rijen neer te zetten, verscholen achter de andere renners. Je mag nu drie keer raden wie het was, juist onze Björn Leukemans ;-) Achja, ik neem het hem niet kwalijk.
Leen Demaré en Philippe Maertens waren het presentatieduo voor de avond. Ze lieten de renners in kleine groepjes naar voren komen. Zo had je de jonge, beloftevolle garde (met Dockx en co.), de ietwat oudere garde (met Leukemans en co.), de buitenlanders (met o.a. een voor zichzelf applaudisserende Cioni) en de kopmannen; Evans, McEwen en Hoste. Er ontbrak één naam, Chris Horner, die blijkbaar ziek was. Wat ik wel grappig vind, is dat ze hem op de ploegfoto gephotoshopt hebben.
Persoonlijk vind ik het goed dat ze voor een duo à la Maertens-Demaré hebben gekozen. Je kwam te weten wat je wou te weten komen, met daarbij nog een ludiek accent. Anders kan het vaak nogal droog overkomen.
Op deze manier kregen we weet van de adoratie van Philippe Maertens voor Bert Roesems e.d.
Ik deed zo m'n best om foto's te trekken. Nu heb ik zo'n goed, nieuw toestel, dan schiet de lens te kort. Aangezien ik maar een 18mm-55mm lens heb, waren het 'lange-afstandsfoto's'. En als je dan Katrien naast je ziet met haar kanon-lens... ;-)
Na de voorstelling van de renners, werd er nog wat aandacht besteed aan de sponsors met zelfs een solo-act van de verdeler van Errea. De renners waren ondertussen al van de scene verdwenen, en stiekem hoopte ik dat het bijna gedaan was. Dat was ijdele hoop... Er kwam een imitator die ons een heleboel liedjes voorschotelde. Dat was misschien wel leuk voor even, maar er kwam geen einde aan. Ook Gerda naast me begon zich stilaan te ergeren :-). Het werd afgesloten met de meter van Predictor, Laura Lynn. Dat was wel nog leuk, al was het wel nogal duidelijk dat ze playbackte ;-). Ook PR-man Filip Demyttenaere genoot er zichtbaar van en bewees dat er heel wat ritme in z'n lichaam zit...

We mochten dan onze plaats verlaten en het walking diner werd opgesteld. Eerlijk gezegd interesseerde me dat op dat moment niet echt. We gingen even dag zeggen bij Gerda en Bart Dockx en nadien stondje we nog een tijdje met het forumgroepje te babbelen. Stiekem keek in de zaal rond. In de hoop een glimp van Björn Leukemans op te vangen, maar ik zag hem nergens. Ik dacht een beetje teleurgesteld : die houdt daar niet zo van, die is al naar huis...
Na een tijdje besloten Katrien en ik om toch eens een toertje door de zaal te maken. Ik kwam m'n papa nog tegen en die zei dat hij Björn nog had gezien, en hem had gezegd dat ik op zoek naar 'm was. Ik was blij, want Björn was dus nog 'in the house'.
We liepen wat verder, naar het zaaltje dichter bij de uitgang. Daar zag ik Björn staan, bij o.a. Wim Vanhuffel. Ik zwaaide vanop een afstandje naar hem. Hij kwam wat uit z'n groepje staan en ik stapte op 'm af. Ik ga hier nu niet alles in detail beschrijven natuurlijk ;-) Ik kan wel zeggen dat ik een heel leuk gesprek heb gehad met hem. Ik zei dat m'n foto's niet super waren omdat m'n lens niet ver genoeg ging. Hij zei: 'Jah... dan zulde een nieuwe en grotere lens moeten kopen eh'. Deskundig advies ;-) Hij vroeg me hoe het nu net kwam dat ik was uitgenodigd en hij vertelde dat Filip Demyttenaere hem een bericht had gestuurd om te vragen of hij een Céline kende...
Wie m'n blog al een tijdje (zo een jaar terug) volgt, weet dat ik heel verlegen ben, vooral tegen Björn. Maar ik denk dat het nu toch al heel goed begint te gaan... :-)
Na het gesprek met Björn kwam ik ook nog Marc Coucke tegen. Ik bedankte hem voor de uitnodiging.
Ik vertelde ook dat Katrien positief had gekrast. En hij bewees meteen dat hij ook goed op de hoogte is van wat er zich allemaal op het forum afspeelt: "Ah, ben jij dan Kikie?". Hij is persoonlijk met ons de mand gaan halen. Ik nam hem ook nog mee naar de andere forumleden, en we maakten samen nog een leuk praatje.
Er werd ook een foto gemaakt van de forumleden met in het midden de bewuste mand. Ik zie zelfs dat die nu op de site van Predictor te vinden is, dat hoefde nu ook weer niet voor mij ... :-p
Ik nam afscheid van iedereen die wegging, en toen was het voor mij tijd om eens een hapje te eten. Het was bijna 12 uur en ik had van de hele avond niks gegeten! Gelukkig was het walking diner nog open!
Nadien was het tijd om ons richting uitgang te begeven. Ondertussen kwam ik Filip Demyttenaere ook nog eens tegen. Ook hem bedankte ik nogmaals voor de uitnodiging. Hij zei me dat het goed om weten was voor in de toekomst, dus da's positief, niet? We babbelden nog wat over de ploeg, die in de breedte toch heel sterk is.
Hij vertelde op z'n beurt ook dat hij Björn had gevraagd of hij een Céline kende, en of het waar is of niet, dat weet ik niet, maar volgens hem had Björn niet anders dan lof over voor mij...

Ik zat om 1u in m'n bedje en om 6u30 moest ik er opnieuw uit. Maar ik zit in een roes van geluk, laat die koersen maar komen!

Jaaroverzicht (slot)

Op het nippertje...


1 oktober: De laatste rit van de Franco Belge. Ik maakte de start mee in Cuesmes (het werd u waarschijnlijk al duidelijk dat ik dit jaar zowat heel België heb gezien). Die vond plaats op een groot plein, waar alle bussen hadden plaatsgevat. De dag voordien had Kevin een voortreffelijke rit afgerond, en ik heb dan ook een praatje met hem gemaakt. Nog steeds wat verlegen, dat is er nog niet helemaal uit...
Ik wou graag nog een doortocht zien, maar het was overal afgesloten en dat was zelfs met de GPS moeilijk te omzeilen. We zijn dan meteen naar de aankomst gegaan voor de 5 plaatselijke ronden.
Het beeld van de dag: Olivier Kaisen die terug naar de bus moest rijden. Hij moest daarvoor nog een eindje fietsen over een drukke steenweg. Zo kwam het dat hij nog een hele tijd voor het rood licht moest blijven staan wachten. Ook nog even vermelden, in Zurich reed Björn vandaag een dijk van een wedstrijd!

8 oktober: Koers in Oetingen. Ook wel de sluitingsprijs voor de beloftes en elites z/c. Ik wou wel eens even een kijkje gaan nemen om te zien wat het was. Er waren niet echt veel mensen die ik kende... Toch zou m'n dag nog mooi gekleurd worden!
Ik leerde er namelijk de familie en entourage van Kevin Grieten kennen. Dat kwam zo: ik liep steeds wat heen en weer op het parcours om foto's te maken. (Ik had net m'n nieuw fototoestel, en moest dat eens grondig uittesten) Opeens roepen er mensen naar me, of ik geen foto van hen wil maken. Ik dacht eerst dat het een grapje was, maar ze meenden het. Dus ik nam snel een foto. Ze begonnen nog meer te babbelen, of ik de foto wou opsturen enzovoort, ze gaven me hun adres. Nadien vroegen ze voor wie ik kwam supporteren. Ik moest eerlijk toegeven dat ik niet echt speciaal voor iemand kwam aangezien ik niet veel renners kende. Ik kwam te weten dat zij familie/vrienden van Kevin Grieten, een jonge (24 jaar) talentvolle renner, waren. Die Kevin was nog maar aan z'n eerste jaar bezig, want hij had vroeger altijd al gevoetbald, tot hij een ernstige blessure kreeg.
Tot op de dag van vandaag ben ik blijven contact houden met Kevin.

14: We zijn toegekomen aan de echte 'Putte Kappelen' van mijn koersen. Mijn prachtig seizoen werd afgerond met het Streepkesfeest, het afscheid van Johan Verstrepen. De uitslag was ietwat voorspelbaar, maar dat deed er nu eigenlijk helemaal niet toe! Het was een en al amusement, en dat is natuurlijk super plezant! Renners die even stoppen om een pintje te gaan halen en daarmee dan rondrijden, het lage tempo...
En Kevin Neirynck, die stak z'n tong naar me uit tijdens de koers ;-)


Zo, dit waren mijn koersen van 2006. Het seizoen 2007 is ondertussen opnieuw begonnen. Ik kan niet genoeg benadrukken hoe een mooi jaar ik beleefd heb. Ik heb zoveel leuke mensen leren kennen, en op zo'n korte tijd al zoveel kansen gekregen en dingen mogen doen. Al die complimenten, ik heb het soms moeilijk om te geloven dat al die mensen echt vinden dat ik zo goed schrijf, maar ze doen me stuk voor stuk zoveel plezier!
Neem nu bv. het feit dat wanneer Karel Lemmens eens niet een verslagje kan schrijven voor Björn z'n site, hij me meteen een smsje stuurt of me belt om te vragen of ik die taak op mij wil nemen. Zo een ervaren journalist die dat dan aan mij vraagt... das wel leuk ;-)! En ook dat ik nu al bijna deel uitmaak van het bestuur van Fanclub Leukemans...
Oh, het is toch allemaal zo fijn, ik hoop dat dit jaar even leuk wordt!