Milaan SanRemo

Afgelopen vrijdag moesten we in de les Nederlands het Italiaanse woord voor lente geven. Niet veel mensen wisten het maar ik twijfelde er geen moment aan dat dat 'Primavera' is. Niet dat ik een cursus Italiaans heb gevolgd ofzo, het is gewoon toevallig dat die vraag net kwam op de dag voor de koers Milaan SanRemo, ook Primavera genoemd.

Jammer genoeg werd de speciale editie (100 jaar) van Milaan Sanremo ontsierd door enkele serieuze valpartijen met Kopp en Moletta als voornaamste slachtoffers.

Een toch wel opmerkelijk moment in de wedstrijd was de 'aanval' van de kopman van de roze brigade, Robbie McEwen. Later bleek dat hij een inspanning plaatste om voor het peloton te gaan rijden, omdat hij nodig een grote boodschap moest doen.

In de afdaling van de Poggio konden Riccardo Ricco en onze ijzersterke landgenoot Philippe Gilbert afstand nemen van het peloton. Het zag er lang naar uit dat ze samen voor de plek op het hoogste schavotje zouden strijden, want hun voorsprong zakte niet, ook niet toen wereldkampioen Bettini er zich mee ging moeien. Toch werden ze iets later jammer genoeg opgeslokt door het sprintende peloton.

Het werd een koninklijke sprint, waarin alle grote sprintersnamen aanwezig waren. Er zaten nog opmerkelijk veel mannetjes van Milram, die een treintje op de rails zetten voor Alessandro Petacchi. Toch kon deze het niet afmaken, en was het Oscar Freire die de Primavera al voor de tweede keer op z'n naam mocht schrijven. Allan Davis werd nipt tweede voor Tom Boonen, die eindelijk eens op het podium mag in deze grote Italiaanse klassieker. Robbie McEwen viel net naast het podium.