Ik kom wat laat aandraven met m'n verslag over Parijs-Roubaix, ik ben er me van bewust. Daarom zal ik geen langdradig koersverslag meer maken, maar kort mijn eigen interpretatie.
Wie deze blog wat volgt, weet dat ik al lang een heel grote fan ben van Björn Leukemans. Ik ben er altijd van overtuigd geweest dat hij een klasbak is, die veel in z'n mars heeft. Jammer genoeg liep het in het verleden vaak mis met hem. Altijd als hij zo goed was, viel hij en zag hij weer een deel van z'n seizoen in het water vallen. Afgelopen zondag verbaasde hij vriend en vijand (maar dan vooral de mensen die te weinig in hem geloofden) door een super Parijs- Roubaix te rijden en knap 4de te eindigen. Ik werd soms boos van al die commentaren die hij kreeg en soms was ik nog zo zot erop te reageren. Wel, hij heeft alle criticasters de mond gesnoerd met de benen, zoals hij dat wel al vaker heeft moeten doen.
Ik mocht opnieuw de koers volgen met papa Leukemans (en dat al voor de derde zondag op rij, wat een eer :)) en nu ging ook m'n papa mee. Het was een mooie koersdag, met warm weer! We zagen 5 doortochten (wat veel is voor zo'n drukke koers, en de eerste Parijs- Roubaix voor de Leukemansclan). Zeker de doortocht op de kasseistrook was de moeite!
Televisiebeelden heb ik opnieuw niet gezien, maar we konden wel de koers wat volgen via de radio en hoorden zo dat Björn het uitstekend deed. Jammer van de smoelentrekker die erbij zat :). En de man met de sproetenbenen die gaan vliegen was.
Ook een unieke ervaring voor mij, was de piste van Roubaix eens zien. We hebben de aankomst niet gezien hoor, daar zouden we lang niet op tijd geraakt zijn, maar toen we op weg waren naar de bussen om Björn op te halen, moesten we daar toch voorbijlopen, dus gingen we ze eens van naderbij bekijken.
Het was natuurlijk weer een fantastische dag. En in de kranten en op tv blijkbaar niets anders dan lof voor Björn Leukemans.
Misschien zullen jullie denken, de winnaar was Stuart O'Grady hoor, Céline! Ja, ik weet het, maar ik kan even de fierheid niet verbergen, en aangezien het voor een normaal wedstrijdverslag te laat is... ;-)
De reacties op school e.d. waren wel grappig. Zo zei een jongen van m'n klas: "Ja Céline, gij vertelde zo soms over diene Leukemans, en ik dacht dan dat hij zo'n onbekend rennertje was van niet veel, maar nu, hij werd zondag vierde hé, amaai, ge hebt daar 'ne neus' voor precies. Da's wel knap zeg!"
Naambekendheid...
donderdag, april 19, 2007
woensdag, april 11, 2007
Ronde van Vlaanderen
Tom Boonen had zondag een afspraak met de geschiedenis. Een derde keer de Ronde van Vlaanderen, Vlaanderens mooiste, winnen. De crème de la crème, zeker voor wielerminnend Vlaanderen. De kranten puilden uit met lof voor Boonen. Hij was al een held, Quick-Step had al gewonnen, ze hadden behalve Tommeke namelijk nog kanjers als Van Petegem, Bettini, Steegmans. Van Petegem bij de aanvang van de Ronde: 9 kansen op 10 drinken we champagne vanavond. Het leek precies niet meer nodig, aangezien het bijna uitgemaakt spel was, maar voor 'de jol' zouden ze de wedstrijd dan toch eens rijden.
Ik moet bekennen, ik ben met mijn gat in de boter gevallen. Na de Brabantse Pijl, mocht ik nu zelfs dé Ronde van Vlaanderen volgen met Boudewijn Leukemans en co. Aanvankelijk niet, omdat zijn auto overvol zat, maar vrijdag verraste hij me met de veelbetekende vraag "heb je zin om zondag nog wat je Engels te oefenen?" Ik sprong een gat in de lucht. Want ik blijf erbij, een leukere manier om de koers te beleven, ken ik niet.
Het begin van de dag verliep wat ongelukkig. Mijn papa was helemaal rond gereden via Doornik omdat hij de files naar de kust vreesde. Zo kwam het dat het heel nipt zou worden om het eerste afgesproken punt ( Aartrijke om 10u17) te halen. Wat heen en weer gebel en gesms bracht raad. We zouden meteen doorrijden naar het tweede punt ( n357 in Izegem) waar we dan hopelijk de bende zouden treffen.
Dat punt haalden we ruimschoots op tijd, al bleek er dan nog een kink ik de kabel te zitten. We hadden ons geposteerd in een bocht, zodat we de renners mooi in een lijn zouden zien opdraaien. Boudewijn belt om te zeggen dat hij ook in de Roeselaarsestraat aangekomen was. Het volgende probleem meldde zich dus. Hoe zouden we elkaar vinden? Hij zei dat hij aan naftepomp (benzinestation voor de slechte verstaanders onder ons :)) Toon stond. Ik keek rondom me, maar daar was in de verste verte nog geen benzinestation te bespeuren. We vroegen het aan de man die naast ons stond. Hij brachte ons het 'goede' nieuws dat het bewuste station 3 km verderop was (tegen de richting van de koers in, wat het nog moeilijker maakte om dat nog te bereiken met de auto). Ik belde ten einde raad nogmaals naar Boudewijn. Die zei "Neem de auto, niet twijfelen, gewoon doen, anders zien we elkaar vandaag niet meer vrees ik". Dat was makkelijker gezegd dan gedaan. Een kleine 10 minuten later zou de koers komen, en onze auto stond nog verder geparkeerd, en een agent zette alles af. Een hopeloze situatie! Er zat niks anders op, dan die afstand van 3 km al lopend af te leggen. Rennen in de hoop dat we het zouden halen, en het is ons gelukt. We vonden Boudewijn, Jennifer, Eddy, Freddy, Polle en Julienne en we zagen samen de doortocht. Dan kon de dag pas echt beginnen. Mijn papa ging naar huis en ik kroop achteraan in de auto naast Jennifer. Net als de week voordien. 
Hoeveel doortochten we gezien hebben, ik weet het niet meer precies, maar het waren er een hoop. En dat voor zo'n hectische koers, je houdt het niet voor mogelijk. Maar Boudewijn is getraind in het volgen van de koers, al 17 (?) jaar lang. De Ronde brengt veel mensen op de baan. Zelfs op de stomste punten, waar het vlak is, staat het vol.
De editie van dit jaar was er een boordevol valpartijen. Via de radio in de auto werden we ook daarvan op de hoogte gehouden. Toen we hoorden dat er een Predictorrenner tegen de vlakte was gegaan, werd het stil in de auto en drukte Julienne haar handen op haar oren. Het was Björn niet maar Bert Roesems. Gelukkig zonder veel erg. Wel erger is die Matti Breschel! Alsof die jonge renner nog geen pech genoeg heeft gehad! Vorig jaar nog kwam hij ten val in de 3daagse van West-Vlaanderen en kon hij een kruis maken over z'n seizoen. Hopelijk blijft de schade nu beperkt!
Dan had je die vreemde vlucht met Cancellara en Steegmans. Die dekselse Zwitser is sterk, die rijdt als een trein, zoveel is zeker. Maar de hamvraag blijft: waarom werkte Steegmans niet mee? Volgens Gert himself was hij niet goed genoeg en volgens Wilfried Peeters mocht hij niet rijden. De juiste verklaring zal me waarschijnlijk altijd een raadsel blijven.
Tom Boonen was dus ook gevallen, uitgegleden op water van de brandweer of zoiets. Daarbij bezeerde hij z'n knieën en pols. Maar blijkbaar was hij wel nog goed genoeg zodat Steegmans moest inhouden voor hem (volgens Fitte Peeters toch). En na de wedstrijd zei hij dat het niet winnen of toch het niet kunnen volgen van Ballan te wijten was aan z'n valpartij en dat hij zich niet goed genoeg voelde. Allemaal verwarrende uitlatingen...
Na een laatste doortocht (ik meen me te herinneren dat dat ergens in Oudenaarde was) reden we door naar de aankomst. Dat was toch eventjes rijden, en ondertussen volgden we de koers op Radio 1. Jennifer begon wat in te dommelen en ook ik voelde dat mijn ogen begonnen dicht te vallen. Tot er op de radio ineens de naam Leukemans vernoemd werd. De radio werd luider gezet en Jennifer en ik waren meteen klaarwakker. Gespannen volgden we de verwikkelingen in de koers...
Zo via de radio volgen is niet echt makkelijk, gelukkig zag ik de beelden 's avonds op het journaal.
Voor wie het nog niet weet, even een korte samenvatting: op de Muur van Geraardsbergen plaatste Tom Boonen een kleine demarrage, kwestie van het kaf van het koren te scheiden. Maar het tempo lag veel te laag voor de flinterdunne Italiaan van Lampre, Alessandro Ballan. Die klauterde over Boonen en sloeg een kloofje met de stervende zwanen. Boonen plooide, en er gaapte een gat. Tot Leif Hoste, de aanvoerde van de roze Predictorgarde, ijzersterk kwam aanzetten. Hij klauterde op zijn beurt ook over Boonen en ging Ballan achterna. Die twee geraakten bij elkaar en gingen samen verder.
Ik geloof dat het op de bosberg was dat Scheirlinckx versnelde en Leukemans hem counterde. Die Scheirlinckx da's toch ook een sterke beer. Ook Bettini ging hen nog achterna. Er kwam een einde aan deze ontsnapping, maar hoe precies, daar ben ik nog niet echt uit. De berichtgeving via de radio was niet zo duidelijk en toen er dat groepje kwam met Kroon en Gusev en co., dacht ik dat Björn daar nog steeds bijzat (wat dus niet het geval was). Ik begon heel nerveus te worden, en omdat ik zelf niet goed kon volgen, gaf ik het ook verkeerd door aan Jennifer. De achtervolgers kwamen dichter, dus wij dachten dat ook Björn dichter kwam. Toen we in Meerbeke toekwamen, was het nog ongeveer 5 km tot de finish voor de koplopers. Aan de aankomst zouden we al lang niet meer geraakt zijn, dus gingen Jennifer, Freddy en ik maar meteen naar de bussen. De rest bleef luisteren naar de radio. We stonden daar eigenlijk wat verloren, we wisten niets af van de koers. Toen ik mensen van Lampre in elkaars erman zag vliegen, wist ik dat Ballan gewonnen had. Maar toen dacht ik nog dat Björn top 10 zou kunnen rijden. Jennifer was ziek van de stress... Ocharme!
Toen we Boudewijn en Eddy terugzagen, wist ik nu zeker dat Björn geen toptien had gereden en dat Nick Nuyens wel nog mooi 7de werd. Leif Hoste had zich laten ringeloren in de spurt, maar het waren toch nog vraagtekens voor me. De beelden thuis zouden raad brengen.
Toen Björn opgefrist was, namen we afscheid.
De beelden thuis brachten inderdaad raad (de volledige beelden heb ik nog niet gezien, die heeft iemand voor me opgenomen, ik zag wel die van het journaal en die op internet van de laatste kilometer).
Hij moest langer wachten met aangaan, hij moest een tandje kleiner schakelen... achteraf heb je natuurlijk makkelijk spreken. Feit is dat het heel nipt was en iedereen praktisch zeker was dat Leif Hoste ging winnen. Michel Wuyts: Leif Hoste wint de Ronde van Vlaanderen! Arme Leif! Maar langs de andere kant gun ik het Alessandro Ballan ook. Het is een echte klassebak! Ook het feit dat hij meteen Leif ging omhelzen en respect voor hem toont, draagt daartoe bij.
Als Predictorfan mag ik ook nog even zeggen dat ik heel fier ben op de ploeg. Het harde werk van Vansevenant, Roesems, Vansummeren, De Vocht, Leukemans (goed afstoppingswerk) ... het plaatje klopte perfect. Jammer dat het nipt niet bekroond kon worden, maar daar is nu niets meer aan te doen, zondag is het weer koers voor Leif!
Het was opnieuw een zalig dagje! Bedankt Boudewijn dat ik opnieuw meemocht, bedankt aan al de rest voor het gezelschap!
Jennifer, now I know that you will read this, another little message for you. It was really fun with you the last two sundays. Have fun in the USA friday and see you next time, hopelly with Luik-Bastenaken- Luik (now you know how to pronounce it ;-))
Ik moet bekennen, ik ben met mijn gat in de boter gevallen. Na de Brabantse Pijl, mocht ik nu zelfs dé Ronde van Vlaanderen volgen met Boudewijn Leukemans en co. Aanvankelijk niet, omdat zijn auto overvol zat, maar vrijdag verraste hij me met de veelbetekende vraag "heb je zin om zondag nog wat je Engels te oefenen?" Ik sprong een gat in de lucht. Want ik blijf erbij, een leukere manier om de koers te beleven, ken ik niet.
Het begin van de dag verliep wat ongelukkig. Mijn papa was helemaal rond gereden via Doornik omdat hij de files naar de kust vreesde. Zo kwam het dat het heel nipt zou worden om het eerste afgesproken punt ( Aartrijke om 10u17) te halen. Wat heen en weer gebel en gesms bracht raad. We zouden meteen doorrijden naar het tweede punt ( n357 in Izegem) waar we dan hopelijk de bende zouden treffen.
Dat punt haalden we ruimschoots op tijd, al bleek er dan nog een kink ik de kabel te zitten. We hadden ons geposteerd in een bocht, zodat we de renners mooi in een lijn zouden zien opdraaien. Boudewijn belt om te zeggen dat hij ook in de Roeselaarsestraat aangekomen was. Het volgende probleem meldde zich dus. Hoe zouden we elkaar vinden? Hij zei dat hij aan naftepomp (benzinestation voor de slechte verstaanders onder ons :)) Toon stond. Ik keek rondom me, maar daar was in de verste verte nog geen benzinestation te bespeuren. We vroegen het aan de man die naast ons stond. Hij brachte ons het 'goede' nieuws dat het bewuste station 3 km verderop was (tegen de richting van de koers in, wat het nog moeilijker maakte om dat nog te bereiken met de auto). Ik belde ten einde raad nogmaals naar Boudewijn. Die zei "Neem de auto, niet twijfelen, gewoon doen, anders zien we elkaar vandaag niet meer vrees ik". Dat was makkelijker gezegd dan gedaan. Een kleine 10 minuten later zou de koers komen, en onze auto stond nog verder geparkeerd, en een agent zette alles af. Een hopeloze situatie! Er zat niks anders op, dan die afstand van 3 km al lopend af te leggen. Rennen in de hoop dat we het zouden halen, en het is ons gelukt. We vonden Boudewijn, Jennifer, Eddy, Freddy, Polle en Julienne en we zagen samen de doortocht. Dan kon de dag pas echt beginnen. Mijn papa ging naar huis en ik kroop achteraan in de auto naast Jennifer. Net als de week voordien. 
Hoeveel doortochten we gezien hebben, ik weet het niet meer precies, maar het waren er een hoop. En dat voor zo'n hectische koers, je houdt het niet voor mogelijk. Maar Boudewijn is getraind in het volgen van de koers, al 17 (?) jaar lang. De Ronde brengt veel mensen op de baan. Zelfs op de stomste punten, waar het vlak is, staat het vol.
De editie van dit jaar was er een boordevol valpartijen. Via de radio in de auto werden we ook daarvan op de hoogte gehouden. Toen we hoorden dat er een Predictorrenner tegen de vlakte was gegaan, werd het stil in de auto en drukte Julienne haar handen op haar oren. Het was Björn niet maar Bert Roesems. Gelukkig zonder veel erg. Wel erger is die Matti Breschel! Alsof die jonge renner nog geen pech genoeg heeft gehad! Vorig jaar nog kwam hij ten val in de 3daagse van West-Vlaanderen en kon hij een kruis maken over z'n seizoen. Hopelijk blijft de schade nu beperkt!
Dan had je die vreemde vlucht met Cancellara en Steegmans. Die dekselse Zwitser is sterk, die rijdt als een trein, zoveel is zeker. Maar de hamvraag blijft: waarom werkte Steegmans niet mee? Volgens Gert himself was hij niet goed genoeg en volgens Wilfried Peeters mocht hij niet rijden. De juiste verklaring zal me waarschijnlijk altijd een raadsel blijven.
Tom Boonen was dus ook gevallen, uitgegleden op water van de brandweer of zoiets. Daarbij bezeerde hij z'n knieën en pols. Maar blijkbaar was hij wel nog goed genoeg zodat Steegmans moest inhouden voor hem (volgens Fitte Peeters toch). En na de wedstrijd zei hij dat het niet winnen of toch het niet kunnen volgen van Ballan te wijten was aan z'n valpartij en dat hij zich niet goed genoeg voelde. Allemaal verwarrende uitlatingen...
Na een laatste doortocht (ik meen me te herinneren dat dat ergens in Oudenaarde was) reden we door naar de aankomst. Dat was toch eventjes rijden, en ondertussen volgden we de koers op Radio 1. Jennifer begon wat in te dommelen en ook ik voelde dat mijn ogen begonnen dicht te vallen. Tot er op de radio ineens de naam Leukemans vernoemd werd. De radio werd luider gezet en Jennifer en ik waren meteen klaarwakker. Gespannen volgden we de verwikkelingen in de koers...
Zo via de radio volgen is niet echt makkelijk, gelukkig zag ik de beelden 's avonds op het journaal.
Voor wie het nog niet weet, even een korte samenvatting: op de Muur van Geraardsbergen plaatste Tom Boonen een kleine demarrage, kwestie van het kaf van het koren te scheiden. Maar het tempo lag veel te laag voor de flinterdunne Italiaan van Lampre, Alessandro Ballan. Die klauterde over Boonen en sloeg een kloofje met de stervende zwanen. Boonen plooide, en er gaapte een gat. Tot Leif Hoste, de aanvoerde van de roze Predictorgarde, ijzersterk kwam aanzetten. Hij klauterde op zijn beurt ook over Boonen en ging Ballan achterna. Die twee geraakten bij elkaar en gingen samen verder.
Ik geloof dat het op de bosberg was dat Scheirlinckx versnelde en Leukemans hem counterde. Die Scheirlinckx da's toch ook een sterke beer. Ook Bettini ging hen nog achterna. Er kwam een einde aan deze ontsnapping, maar hoe precies, daar ben ik nog niet echt uit. De berichtgeving via de radio was niet zo duidelijk en toen er dat groepje kwam met Kroon en Gusev en co., dacht ik dat Björn daar nog steeds bijzat (wat dus niet het geval was). Ik begon heel nerveus te worden, en omdat ik zelf niet goed kon volgen, gaf ik het ook verkeerd door aan Jennifer. De achtervolgers kwamen dichter, dus wij dachten dat ook Björn dichter kwam. Toen we in Meerbeke toekwamen, was het nog ongeveer 5 km tot de finish voor de koplopers. Aan de aankomst zouden we al lang niet meer geraakt zijn, dus gingen Jennifer, Freddy en ik maar meteen naar de bussen. De rest bleef luisteren naar de radio. We stonden daar eigenlijk wat verloren, we wisten niets af van de koers. Toen ik mensen van Lampre in elkaars erman zag vliegen, wist ik dat Ballan gewonnen had. Maar toen dacht ik nog dat Björn top 10 zou kunnen rijden. Jennifer was ziek van de stress... Ocharme!
Toen we Boudewijn en Eddy terugzagen, wist ik nu zeker dat Björn geen toptien had gereden en dat Nick Nuyens wel nog mooi 7de werd. Leif Hoste had zich laten ringeloren in de spurt, maar het waren toch nog vraagtekens voor me. De beelden thuis zouden raad brengen.
Toen Björn opgefrist was, namen we afscheid.
De beelden thuis brachten inderdaad raad (de volledige beelden heb ik nog niet gezien, die heeft iemand voor me opgenomen, ik zag wel die van het journaal en die op internet van de laatste kilometer).
Hij moest langer wachten met aangaan, hij moest een tandje kleiner schakelen... achteraf heb je natuurlijk makkelijk spreken. Feit is dat het heel nipt was en iedereen praktisch zeker was dat Leif Hoste ging winnen. Michel Wuyts: Leif Hoste wint de Ronde van Vlaanderen! Arme Leif! Maar langs de andere kant gun ik het Alessandro Ballan ook. Het is een echte klassebak! Ook het feit dat hij meteen Leif ging omhelzen en respect voor hem toont, draagt daartoe bij.
Als Predictorfan mag ik ook nog even zeggen dat ik heel fier ben op de ploeg. Het harde werk van Vansevenant, Roesems, Vansummeren, De Vocht, Leukemans (goed afstoppingswerk) ... het plaatje klopte perfect. Jammer dat het nipt niet bekroond kon worden, maar daar is nu niets meer aan te doen, zondag is het weer koers voor Leif!
Het was opnieuw een zalig dagje! Bedankt Boudewijn dat ik opnieuw meemocht, bedankt aan al de rest voor het gezelschap!
Jennifer, now I know that you will read this, another little message for you. It was really fun with you the last two sundays. Have fun in the USA friday and see you next time, hopelly with Luik-Bastenaken- Luik (now you know how to pronounce it ;-))
zaterdag, april 07, 2007
3daagse van de Panne
Ik kom laat met mijn posts, ik weet het. Het is vakantie, maar ik heb het druk druk!! :) Ik ga hier niet heel m'n weekoverzicht neerpennen, aangezien dat niet allemaal met wielrennen te maken heeft. Ik kan jullie wel wat meer vertellen over dinsdag...
De eerste rit van de 3daagse van de Panne kwam aan in Zottegem (met daar dan nog enkele plaatselijke ronden). Mijn oma woont in Zottegem, en zo kon ik een bezoekje aan haar combineren met de koers.
Ik dacht daar Kevin Neirynck nog eens aan te treffen (het is nu al van het Streepkesfeest geleden dat ik hem nog gezien heb) Hij was vermeld op een startlijst die ik had gevonden maar blijkbaar klopte dat niet helemaal. Ik zocht hem, maar vond hem niet. En op z'n site las ik dan nadien dat hij daar niet gereden heeft.
Het was schipperen tussen op tv kijken en live kijken. Tot het laatste moment wachtte ik om naar buiten te gaan, en toen de laatste wagen voorbij was, ging ik opnieuw naar binnen.
Predictor- Lotto reed zich in de kijker (kwestie van toch nog een beetje subjectief te blijven) met vooral Bert Roesems.
En ook Jan Kuyckx!(die nu onderdak heeft bij Landbouwkrediet) Zo mooi om die jongen bezig te zien, alles geven, tot op het laatste moment. Respect!
Voor de finale ben ik wel afgezakt naar de aankomst. Maar aangezien je daar toch niet veel kon zien door het opgehoopte publiek, zijn we maar ergens in een cafeetje naast de aankomstlijn gaan kijken.
In de finale verdween Jan Kuyckx jammer genoeg van het toneel. Je had dan het groepje met Beire Roesems en co. Alessandro Ballan viel aan, en die man mag je geen kloofje laten slaan, of de vogel is definitief gaan vliegen. De achtervolgende jongens keken elkaar aan tot Bert Roesems de achtervolging inzette. En Luca Paolini speelde daar handig op in en gebruikte de lange uit Halle als springplank. Mede door Beire dus (en met dank aan z'n snelle benen natuurlijk ook) won de Italiaan Paolini.
Het was wel een raar beeld, we keken op tv en we zagen ze naast ons voorbijkomen.
Nadien ben ik nog afgezakt naar de bussen (die van PDL eerst). Heb nog wat plaatjes kunnen schieten :) Ook Dries Devenyns stond daar (even gestopt op training). Was blij die toch opnieuw op z'n fiets te zien, die jongen heeft ook al pech gekend dit jaar zeg! Ik ging ook nog naar de bus van Landbouwkrediet, het was toen dat ik van plan was Kevin Neirynck te zoeken, die ik niet vond.
Zo heb ik opnieuw een koersdagje kunnen meepikken! En mijn dorpsgenoot Roesems werd uiteindelijk knap derde in de 3daagse!
De eerste rit van de 3daagse van de Panne kwam aan in Zottegem (met daar dan nog enkele plaatselijke ronden). Mijn oma woont in Zottegem, en zo kon ik een bezoekje aan haar combineren met de koers.
Ik dacht daar Kevin Neirynck nog eens aan te treffen (het is nu al van het Streepkesfeest geleden dat ik hem nog gezien heb) Hij was vermeld op een startlijst die ik had gevonden maar blijkbaar klopte dat niet helemaal. Ik zocht hem, maar vond hem niet. En op z'n site las ik dan nadien dat hij daar niet gereden heeft.
Het was schipperen tussen op tv kijken en live kijken. Tot het laatste moment wachtte ik om naar buiten te gaan, en toen de laatste wagen voorbij was, ging ik opnieuw naar binnen.
Predictor- Lotto reed zich in de kijker (kwestie van toch nog een beetje subjectief te blijven) met vooral Bert Roesems.
En ook Jan Kuyckx!(die nu onderdak heeft bij Landbouwkrediet) Zo mooi om die jongen bezig te zien, alles geven, tot op het laatste moment. Respect!
Voor de finale ben ik wel afgezakt naar de aankomst. Maar aangezien je daar toch niet veel kon zien door het opgehoopte publiek, zijn we maar ergens in een cafeetje naast de aankomstlijn gaan kijken.
In de finale verdween Jan Kuyckx jammer genoeg van het toneel. Je had dan het groepje met Beire Roesems en co. Alessandro Ballan viel aan, en die man mag je geen kloofje laten slaan, of de vogel is definitief gaan vliegen. De achtervolgende jongens keken elkaar aan tot Bert Roesems de achtervolging inzette. En Luca Paolini speelde daar handig op in en gebruikte de lange uit Halle als springplank. Mede door Beire dus (en met dank aan z'n snelle benen natuurlijk ook) won de Italiaan Paolini.
Het was wel een raar beeld, we keken op tv en we zagen ze naast ons voorbijkomen.
Nadien ben ik nog afgezakt naar de bussen (die van PDL eerst). Heb nog wat plaatjes kunnen schieten :) Ook Dries Devenyns stond daar (even gestopt op training). Was blij die toch opnieuw op z'n fiets te zien, die jongen heeft ook al pech gekend dit jaar zeg! Ik ging ook nog naar de bus van Landbouwkrediet, het was toen dat ik van plan was Kevin Neirynck te zoeken, die ik niet vond.
Zo heb ik opnieuw een koersdagje kunnen meepikken! En mijn dorpsgenoot Roesems werd uiteindelijk knap derde in de 3daagse!
maandag, april 02, 2007
Brabantse Pijl
Zondag was het een hoogdag voor de Björn Leukemans supporters. En ik had de eer en het genoegen om het gebeuren vanop de eerste rij te volgen.
We hadden met Boudewijn en co. afgesproken in Nossegem, waar de officiele start zou gegeven worden. Nadien zou ik samen met hen de koers mogen volgen. Mijn papa bracht me er naartoe en we zagen een eerste doortocht van het peloton. Dan mocht ik plaatsnemen in de 'VIP-bus' van Boudewijn, papa Leukemans. Mijn papa ging naar de bruine put, en ik zat helemaal achteraan in de wagen, naast Jennifer, de vriendin van Björn.
Onze volgende stopplaats was in Leuven, aan de fabriek van Stella Artois.
Dan was het wachten geblazen op de komst van de renners. Ondertussen wou Boudewijn een verhaal vertellen aan Jennifer. Dat liep niet echt van een leien dakje en toen keken ze naar mij. En dan moest ik dat verhaal van de Flinstones en de tanden van Boudewijn proberen uit te leggen in het Engels. En die dag zou ik nog vaker tolk mogen spelen.
Toen de renners gepasseerd waren, liepen we snel terug en doken we de auto in, naar een volgend punt. Daar vanachter in de wagen probeerden Jennifer en ik wat met elkaar de communiceren. Ik moest vaak naar m’n woorden zoeken, maar het lukte toch goed en ik leerde haar beter kennen. Ze zei dat ze gehoord had dat ik goed kan schrijven... Zij zal het hier (nog) niet kunnen lezen... Ze zei dat ik haar Nederlands moet leren (en Boudewijn zei daarop : mij ook!) Das leuk, want door met haar te praten leer ik ook Engels bij.
Het volgende stoppunt was ergens aan een bocht, maar vraag me niet meer waar het precies was. Het was daar dat Jennifer het woord mattentaart bijleerde (maar dat is een lang verhaal). Vanaf daar reden we door naar de aankomst, er zouden daar immers nog 5 plaatselijke ronden gereden worden. Aan de aankomst zelf stond er, zoals te verwachten was, veel volk. Dus wandelden we wat verder en kozen een plekje uit, zo’n 500 m na de aankomst. Ook Gerrit en z’n vrouw voegden zich bij ons. Het werd nog grappig daar, Engels en Antwerps door elkaar. En na een uitleg van Boudewijn keek Jennifer soms vragend naar mij... Maar Boudewijn, ik lach niet met met u hé, ge doet dat goed! ;-)
Bij elke doortocht zat Björn goed voorin geposteerd. Op een gegeven moment zat hij ook attent in het wiel van Freire. Na de laatste plaatselijke ronde, begaven we ons wat dichter bij aankomst, meer bepaald achter het hek enkele meters na de finishlijn. Dan braken er spannende tijden aan. Via de speakers (bij gebrek aan groot scherm) volgden we de gebeurtenissen in de koers. Alles kwam opnieuw bij elkaar en iets later ontstond er een nieuwe kopgroep. De namen werden afgelopen, stuk voor stuk kanjers van renners met daarbij... nr92 (ja!!) Björn Leukemans. Dat nummer had ik goed in m’n hoofd geprent, het is namelijk m’n geboortejaar (en het huisnummer van Maarten blijkt nu). Het was ook m’n taak om Jennifer steeds de wedstrijdsituatie uit te leggen (zij verstond immers niet alles wat er door de luidsprekers galmde). Ik zag haar zenuwachtiger worden, en ook ik voelde de adrenaline. En het werd alleen maar beter. “Een renner versnelt, hij neemt wat afstand van de anderen... het is... Leukemans!” We werden er alleen maar zenuwachtiger van. De voorsprong was 8 seconden en het bleef stabiel. De commentatoren zagen het precies wel zitten, en ook dat legde ik Jennifer uit.
Boudewijn, die altijd kalm en relaxed blijft, zat ook wat te schuifelen, al zal hij dat niet willen toegeven. Charel en Eddy: “Ja in de Ronde van België in Eupen had hij ook ni veel over”. Mannen, sssh!!
Het was dan nog minder dan een kilometer tot de meet en Björn had nog een 8tal seconden over. Er gaat vanalles door je heen. Gaat het die jongen nu eindelijk eens lukken? Na al die pech? Als je het iemand gunt, is het hem toch wel zeker! En dan... op 400 m van de streep... Leukemans wordt bijgehaald door Boogerd... Wat een klap. Dan moest ik dat tot mijn grote spijt nog zeggen aan Jennifer ook. Freire won, net als vorig jaar, met dank aan Boogerd. Die laatste heeft echt al vaak z’n eigen kansen opgeofferd voor een ander. Kijk ook maar naar de voorbije Tour...
Iets later zie je iedereen voorbijkomen en ook Björn staat daar dan, met z’n hoofd op z’n stuur, uitgeput. En als bijen op honing, kwam iedereen op Björn af. Journalisten, verzorgers, gewone mensen...
Het heeft dus niet mogen zijn maar dat neemt zeker niet weg dat ik ongelooflijk fier ben op hem! Als je bedenkt dat hij nog maar van half maart opnieuw op de fiets zit...! Chapeau! En hij doet er ook veel voor. Woensdag na Dwars door Vlaanderen reed hij nog een 100-tal km met de fiets naar huis. En ook gisteren was het van hetzelfde laken een broek. Niet mee met Boudewijn naar huis, maar met Nick en wielertoeristen met de fiets naar Bevel.
Het was een ongelooflijk mooie dag. Boudewijn, bedankt dat ik met je mocht meerijden, da's echt een superleuke ervaring!
Jennifer, it was really fun with you, see you next time!
En inderdaad, ZORRO RULES!
We hadden met Boudewijn en co. afgesproken in Nossegem, waar de officiele start zou gegeven worden. Nadien zou ik samen met hen de koers mogen volgen. Mijn papa bracht me er naartoe en we zagen een eerste doortocht van het peloton. Dan mocht ik plaatsnemen in de 'VIP-bus' van Boudewijn, papa Leukemans. Mijn papa ging naar de bruine put, en ik zat helemaal achteraan in de wagen, naast Jennifer, de vriendin van Björn.
Onze volgende stopplaats was in Leuven, aan de fabriek van Stella Artois.
Dan was het wachten geblazen op de komst van de renners. Ondertussen wou Boudewijn een verhaal vertellen aan Jennifer. Dat liep niet echt van een leien dakje en toen keken ze naar mij. En dan moest ik dat verhaal van de Flinstones en de tanden van Boudewijn proberen uit te leggen in het Engels. En die dag zou ik nog vaker tolk mogen spelen.
Toen de renners gepasseerd waren, liepen we snel terug en doken we de auto in, naar een volgend punt. Daar vanachter in de wagen probeerden Jennifer en ik wat met elkaar de communiceren. Ik moest vaak naar m’n woorden zoeken, maar het lukte toch goed en ik leerde haar beter kennen. Ze zei dat ze gehoord had dat ik goed kan schrijven... Zij zal het hier (nog) niet kunnen lezen... Ze zei dat ik haar Nederlands moet leren (en Boudewijn zei daarop : mij ook!) Das leuk, want door met haar te praten leer ik ook Engels bij.
Het volgende stoppunt was ergens aan een bocht, maar vraag me niet meer waar het precies was. Het was daar dat Jennifer het woord mattentaart bijleerde (maar dat is een lang verhaal). Vanaf daar reden we door naar de aankomst, er zouden daar immers nog 5 plaatselijke ronden gereden worden. Aan de aankomst zelf stond er, zoals te verwachten was, veel volk. Dus wandelden we wat verder en kozen een plekje uit, zo’n 500 m na de aankomst. Ook Gerrit en z’n vrouw voegden zich bij ons. Het werd nog grappig daar, Engels en Antwerps door elkaar. En na een uitleg van Boudewijn keek Jennifer soms vragend naar mij... Maar Boudewijn, ik lach niet met met u hé, ge doet dat goed! ;-)
Bij elke doortocht zat Björn goed voorin geposteerd. Op een gegeven moment zat hij ook attent in het wiel van Freire. Na de laatste plaatselijke ronde, begaven we ons wat dichter bij aankomst, meer bepaald achter het hek enkele meters na de finishlijn. Dan braken er spannende tijden aan. Via de speakers (bij gebrek aan groot scherm) volgden we de gebeurtenissen in de koers. Alles kwam opnieuw bij elkaar en iets later ontstond er een nieuwe kopgroep. De namen werden afgelopen, stuk voor stuk kanjers van renners met daarbij... nr92 (ja!!) Björn Leukemans. Dat nummer had ik goed in m’n hoofd geprent, het is namelijk m’n geboortejaar (en het huisnummer van Maarten blijkt nu). Het was ook m’n taak om Jennifer steeds de wedstrijdsituatie uit te leggen (zij verstond immers niet alles wat er door de luidsprekers galmde). Ik zag haar zenuwachtiger worden, en ook ik voelde de adrenaline. En het werd alleen maar beter. “Een renner versnelt, hij neemt wat afstand van de anderen... het is... Leukemans!” We werden er alleen maar zenuwachtiger van. De voorsprong was 8 seconden en het bleef stabiel. De commentatoren zagen het precies wel zitten, en ook dat legde ik Jennifer uit.
Boudewijn, die altijd kalm en relaxed blijft, zat ook wat te schuifelen, al zal hij dat niet willen toegeven. Charel en Eddy: “Ja in de Ronde van België in Eupen had hij ook ni veel over”. Mannen, sssh!!
Het was dan nog minder dan een kilometer tot de meet en Björn had nog een 8tal seconden over. Er gaat vanalles door je heen. Gaat het die jongen nu eindelijk eens lukken? Na al die pech? Als je het iemand gunt, is het hem toch wel zeker! En dan... op 400 m van de streep... Leukemans wordt bijgehaald door Boogerd... Wat een klap. Dan moest ik dat tot mijn grote spijt nog zeggen aan Jennifer ook. Freire won, net als vorig jaar, met dank aan Boogerd. Die laatste heeft echt al vaak z’n eigen kansen opgeofferd voor een ander. Kijk ook maar naar de voorbije Tour...
Iets later zie je iedereen voorbijkomen en ook Björn staat daar dan, met z’n hoofd op z’n stuur, uitgeput. En als bijen op honing, kwam iedereen op Björn af. Journalisten, verzorgers, gewone mensen...
Het heeft dus niet mogen zijn maar dat neemt zeker niet weg dat ik ongelooflijk fier ben op hem! Als je bedenkt dat hij nog maar van half maart opnieuw op de fiets zit...! Chapeau! En hij doet er ook veel voor. Woensdag na Dwars door Vlaanderen reed hij nog een 100-tal km met de fiets naar huis. En ook gisteren was het van hetzelfde laken een broek. Niet mee met Boudewijn naar huis, maar met Nick en wielertoeristen met de fiets naar Bevel.
Het was een ongelooflijk mooie dag. Boudewijn, bedankt dat ik met je mocht meerijden, da's echt een superleuke ervaring!
Jennifer, it was really fun with you, see you next time!
En inderdaad, ZORRO RULES!
Abonneren op:
Posts (Atom)
Posts
