Jaaroverzicht deel 4

Ondertussen zijn we in juni aanbeland. Ik begon steeds meer en meer contacten te krijgen, wat de koers nog leuker maakte...

4 juni: ook een van de mooiste dagen van het jaar. Niet echt een koersdag, ik kan het beter plaatsen onder 'randactiviteiten'. Het gaat over de barbecue van Fanclub Leukemans. Het was een dag boordevol nieuwe ontmoetingen. Veel mensen waar ik al van had gehoord maar nog nooit had kunnen ontmoeten, heb ik die dag voor het eerst gesproken. Zo ontmoette ik ook Alex Van Haecke. Ik heb die dag veel gebloosd en veel complimentjes gekregen. Ik heb zo'n warm gevoel aan die dag overgehouden, het zijn stuk voor stuk lieve mensen die Leukemans'en! Ik 'moest' ook op de foto met Björn(niet dat ik er iets op tegenhad hoor), die er die dag kon bijzijn, met z'n schouder en arm ingepakt.

21 juni: het is een tijdje stil geweest. Björn die out is, en ook examens. Maar als er een koers start in je stad, dan moet je daar wel bijzijn! Zo was ik na m'n examen op woensdag 21 juni te vinden bij de start van Halle Ingooigem. Ik herinner me die dag vooral als de dag waarop ik Marc Coucke ontmoet heb, een hele sympathieke man! Klaas Vantornout had ik ook moeten dag zeggen, maar dat heb ik niet gedurfd...

25 juni: Het BK in Antwerpen! Het was zo mooi geweest moest mijn poulain erbij geweest zijn, maar die lag nog in de lappenmand. Ik supporterde dan maar voor Kevin Neirynck (die zich die dag meermaals op kop van het peloton heeft geplaatst), Nick Nuyens, Gert Steegmans, Pieter Mertens, Jan Kuyckx...
Jammer van het rotweer, het was toch een heel leuk dagje. Ik ontmoette er Katrien voor het eerst en na de wedstrijd was er een leuke sfeer aan de bus van Davitamon, dankzij de Mertens-supporters.

28 juni: Koers in Oetingen! Eerst heb ik onze straat helemaal beklad met stoepkrijt. Allemaal aanmoedigen voor Kevin Neirynck. (Aanvankelijk ook voor Klaas Vantornout, maar aangezien die zich niet goed voelde en hij zei dat hij m'n straat niet zou halen, dan toch maar niet). Eerst had je een grote en lastige toer, en nadien werden er in het hartje van Oetingen enkele plaatselijke ronden gereden. Tot m'n grote vreugde maakte Kevin Neirynck deel uit van de beslissende kopgroep. Greg Van Avermaet won, Kevin Neirynck eindigde 5de. Beetje jammer, zeker omdat hij tevergeefs had geprobeerd om weg te raken. Maar hij reed een dijk van een wedstrijd en dus was ik fier op hem. Na de wedstrijd bleef ik nog wat rondhangen en passeerde Kevin opeens aan de overkant van de straat langs m'n neus. Ook al had hij gezegd dat ik hem eens moest dag zeggen, ik durfde niet...! Later zag ik op de site van Cycling Team Jong Vlaanderen dat ik ook op de foto van de juichende Greg Van Avermaet stond...

30 juni: vandaag zat er een hele leuke envelop in de brievenbus...

JULI

5 juli: Nu komen er enkele hele warme koersen aan. Op 5 juli heb ik samen met m'n papa een tourrit gevolgd. De eerste keer dat ik het circus van dichtbij meemaakte. Een onbeschrijflijke ervaring! Het was puffen van de warmte, maar toch eeen geslaagde dag.

11 juli: de dag van het wederoptreden van Björn. In principe was ik niet van plan om te gaan. Ik had van Karel Lemmens m'n eerste opdracht gekregen om een verslagje te maken voor de site. Ik zou Björn na de koers moeten bellen om te vragen hoe het geweest was, en daarmee dan een stukje schrijven. Maar we besloten om toch naar de koers te gaan, en heeft Björn na de koers een woordje uitleg gegeven. Het deed deugd om hem opnieuw in actie te zien. Ik had Boudewijn en co. al niet meer gezien van sinds de bbq, dus dat werd opnieuw goed bijpraten.

19 juli: op deze heuglijke dag mocht ik een opname bijwonen van Tour 2006. Het was Karl die ervoor gezorgd had dat ik er kon bijzijn wanneer Nick Nuyens kwam. Het was een unieke ervaring! En als het eerste wat de grote Karl Vannieuwkerke vraagt, nadat hij z'n micro uitdoet en de zenuwen van zich afvallen, is : "Wie is Céline", dan doet dat toch wat met je, ik verzeker het.

20 juli: Een koers in Ninove, een 7-tal kilometer van m'n deur, waar Björn Leukemans en Kevin Neirynck aan deelnemen, daar moest ik bijzijn! Een dagje vooral aan het beruchte brugje staan, en supporteren voor m'n favorieten. Dit was ook de dag waarop Gerrit voor de eerste keer een bevoorrading heeft gedaan. Ik heb Björn na de wedstrijd ook 'bevoorraad' met Sprite, al was dat niet zo moeilijk ;-).
Wel grappig was dat de renners zich na de wedstrijd moesten omkleden in een café van het Vlaams Belang.

24-28 juli: Legendarische dagen! Eind juli heb ik heel de Ronde van het Waalse Gewest gevolgd. We hebben die 5 dagen heel Wallonië gezien. Maar het was de moeite waard! Ik denk dat m'n papa zich deze dagen nog levendig kan herinneren. Het was namelijk elke dag autorally achter vader Leukemans. Boudewijn raast door de kleine wegjes in de Ardennen! :-)
Deze dagen swingden de temperaturen de pan uit. De renners kregen het hard te verduren.
Wat ook leuk was (en dat voelde zo professioneel aan), toen ik naar huis reed, belde Karel Lemmens soms om te vragen of ik een verslagje wou maken. Hij vertelde dan wat Björn hem had verteld van de rit van die dag. Toen ik thuiskwam kon ik daar dan een stukje van maken.
Toch had ik deze dagen toch nog wat te veel schroom om echt een deftig gesprek met Björn te voeren...
Op het einde kreeg ik het nummerplaatje van de fiets van Björn, wat een mooie herinnering is aan deze voor mij legendarische dagen. Ook een beklimming om te onthouden: Côte d'Amay!

30 juli: Weer zo'n primeur in "m'n passieve wielercarrière" : voor het eerst naar een dernycriterium gaan kijken. Het werd al snel duidelijk dat zoiets vooral draait om show. Maar dat maakt het net zo fijn!

Jaaroverzicht deel 3

Na maart volgt traditiegetrouw april. Toch speelt april niet echt een rol van betekenis in mijn persoonlijk jaaroverzicht. Ja, je had Tom Boonen die de Ronde van Vlaanderen won toen ik op skivakantie was, wat ik dan in de bus vernam. En thuis volgde ik natuurlijk alle koersen op tv. Wat me bijblijft van Parijs Roubaix is het beeld van Kevin Neirynck die het peloton op sleeptouw neemt en achter hem valt Tom Steels.

Mei daarentegen, daar had ik een vette kluif aan. Toch zal ik het proberen kort weer te geven (je kent me, het zal moeilijk worden maar ik doe m'n best)

7 mei: Start en passage van de Giro-rit in Bergen. Wat ik er me nog van herinner is dat ik die dag veel kou heb geleden. Het was rotweer! Was leuk om eens zo'n grote ronde van dichtbij mee te maken. Ik ging er eigenlijk vooral naartoe om Jan Kuyckx aan te moedigen, en ondertussen had ik Basso en co. ook eens gezien :-)!

14 mei: Nadat ik en m'n papa een deel van de Ronde van Vlaanderen hadden gereden (met de auto dan wel) en belangrijke plekken hadden bezocht, zagen we in Denderwindeke dat daar iets met koers te doen was. Het PK voor Juniores namelijk. Daar ben ik dan natuurlijk ook naartoe geweest. Eerste koers van de juniores in m'n leven, primeur!

21 mei: Deze dag kan ik gewoon niet anders dan iets uitgebreider te bespreken. Het is misschien wel de mooiste dag van heel m'n jaaroverzicht. Het gaat over de kermiskoers in Lochristi. Koersen met grote namen op de deelnemerslijst zijn niet altijd leuker, integendeel. Een 'simpele' kermiskoers kan fantastisch zijn!
Wie de winnaar was in Lochristi, ik moet eerlijk gezegd eens diep nadenken, maar dat was die dag zeker niet het belangrijkste, voor mij althans niet.
Ik wist dat Björn Leukemans deze koers ging rijden als voorbereiding op de Ronde van België. En ik had eigenlijk nog nooit een kermiskoers gezien, dus had ik wel zin om te gaan kijken.
Ook Iljo Keisse ging daar rijden, ik had zelfs nog een smsje van z'n papa gekregen. Ik ging dus opgewekt naar Lochristi.
Voor de start zaten wij op een terrasje aan het café waar de renners moesten 'inchecken'. Björn zag ik ook nog binnenwandelen in z'n trainingspak, dat was nog een tijd dat ik daar onopgemerkt kon zitten, maar dat zou niet meer lang duren. Onze auto stond nogal ver van de eigenlijke startplaats, maar dichter kon je eigenlijk niet geraken. Zo kwam het dat ik de officieuze start van m'n eerste kermiskoers niet heb gezien.
Tijdens de wedstrijd moedigde ik Björn natuurlijk af en toe luidkeels aan. We probeerden ook elke ronde van locatie te veranderen. Nu komt het cruciaal punt ;-) We wouden nog eens opnieuw tot aan 'de bocht' gaan om dan ronde per ronde verder af te zakken naar de aankomst. Wel, ik heb 'de bocht' niet meer gezien... Op weg ernaartoe stopten we omdat het peloton eraan kwam. Ik riep luid: "Alleee Björn!!!". 2 meter verder dan ik stonden er 3 mensen met een petje "Fan(s) van Leukemans" Zo eentje als ik ook bijhad. Ze beginnen naar mij te kijken en tegen elkaar te praten. Ineens roept er iemand (Boudewijn): "Hé Céline!" Ik schrik me een ongeluk... 'Hoe weten zij dat??!!'
Dus dan ging ik er naartoe en beginnen we te babbelen. Die man die naar me riep, bleek de papa van Björn te zijn. De andere was Jean-Pierre (nonkel van Björn) en Eddy (een supporter van het eerste uur). Ze hadden blijkbaar al veel over mij gehoord en wisten doordat ik naar Björn riep dat ik het was. We hebben ongelooflijk veel gebabbeld en ik kwam vanalles te weten. We zijn samen iets gaan drinken en daar ontmoette ik ook nog Charel (nog zo'n grote supporter) en hun vrouwen. Eerst was het allemaal nog wat onwennig, maar Boudewijn verzekerde dat hij net als Björn niet bijt.
We keken nog samen naar de koers en tussen de ronden door babbelden we verder. Het was zo'n leuke ontmoeting met ongelooflijk toffe mensen, die ik later nog vaak zou tegenkomen. Ik moest na de koers met hen meegaan bij Björn. Boudewijn probeerde me al wat op stang te jagen (ja, hij deed dat toen al) door te zeggen nadat we het over iets van Björn hadden: 'Jaja en straks gaat gij die ontmoeten!'. Toen de koers voorbij was moest ik me reppen om Boudewijn te kunnen volgen. Diene mens heeft veel ervaring natuurlijk en weet zich als geen ander een weg te banen tussen het vele volk.
Björn stond te babbelen met Nick Nuyens. Boudewijn en co. gaan bij hen staan, maar ik blijf wat op een afstand. Boudewijn wenkt me en zegt tegen Björn: "Björn, er is hier iemand voor u!". Björn kijkt me aan en zegt: "Aaaaaah!! Céline!!" Opnieuw schrok ik. Hij wist meteen wie ik was :-)... Echt veel heb ik toen niet gezegd, het was veel voor één dag.
Björn reed dan samen met Nuyens weg. Ook Boudewijn had z'n auto ver moeten parkeren, dus de hele weg naar de auto hebben we nog gebabbeld. Dan mocht ik nog mee naar hun auto, waar Björn alweer fris stond. Boudewijn had me al gezegd dat ik eens een dag moest komen om heel het archief in te kijken. (Dat zou ik dan uiteindelijk op de BBQ doen, dat is voor juni).

25 mei: 2e rit Ronde van België! Ik ging kijken naar de start in Oostende, de bevoorrading in Maldegem en de aankomst in Knokke. Natuurlijk vooral om Björn aan te moedigen, daar kan je niet omheen. Tijdens de bevoorrading leerde ik een verzorger van Davitamon- Lotto kennen die me aansprak omdat ik een petje van Leukemans ophad. Ik herinner me ook nog dat het verkeer rond Knokke muurvast zat en dat we nog een 5tal kilometer hebben gestapt om aan de aankomst te geraken. Daar ontmoetten we Boudewijn en co. een tweede keer. De aankomst hebben we niet echt live kunnen zien, wel op groot scherm, er stond gewoon veel te veel volk op de lange boulevard. Na de aankomst moest ik Boudewijn opnieuw volgen naar Björn. Toch bleef ik opnieuw wat op een afstand staan. Björn babbelde heel even met Boudewijn en maakte toen aanstalten om opnieuw te vertrekken met z'n fiets. Ik draalde subtiel wat rond en keek de andere kant op. Plotseling schrok ik, er was iemand tegen mij gebotst. Dan zie ik Björn voorbijrijden. Er was plaats genoeg om te rijden, dus denk ik niet echt dat het per ongeluk was ;-)

26 mei: De tijdrit van de Ronde van België in Buggenhout. Gieten dat het toen deed! Toen ik thuiskwam was ik al helemaal onderkoeld (;-)) en heb ik de hele tijd aan de verwarming gezeten, wat moet dat dan niet geweest zijn voor die renners! We stonden ergens dicht bij het startpodium, dus we konden steeds het aftellen en het vertrekken zien. Rechtover ons was er ook een wegje tussen dranghekkens waarlangs de gefinishte renners konden terugkeren. Zo kon je ze altijd 2 keer zien. Dat was wel fijn, afgezien van de regen. Toen Mattan terugkeerde rechtover ons, riepen de mensen naast me naar hem. Hij hoorde het wel, maar was al die aandacht al gewoon en bleef voor zich uit kijken. Iets later zag ik in de verte Björn terugkeren. Ik riep naar hem, hij keek vanuit z'n ooghoeken opzij en dan zag hij wie het was. Hij draaide z'n hoofd, lachte en knipoogde. Je had die mensen naast mij naar me moeten zien kijken! Het is iets kleins, maar toch maakte het me blij!

27 mei: De 4de rit in de RvB die wel eens dé rit zou kunnen zijn voor Björn. Ook al was die in Huy, ik zou erbij zijn! Ze reden in Huy nog enkele plaatselijke rondjes. Toen ik er toekwam, schalde er door de luidsprekers: "...hommes de tête... Leukemans...!!" Ongelooflijk, zo blij dat ik was! Het was heel spannend, en Björn strandde op een verdienstelijke 6de plaats. Jammer, als je weet dat er meer inzat en als je de beelden nadien thuis bekijkt. Na de wedstrijd ben ik Boudewijn en co. nog tegengekomen en heb ik ook Maarten voor de eerste keer ontmoet. Björn werd ondertussen geïnterviewd door de VTM en Maarten deed er alles aan om ook op tv te komen.
Nog een leuk moment van iets later: Je hebt van die mensen die na de koers alle wagens afgaan om een drinkbus te krijgen. Er stonden ook een heleboel mensen aan de wagen van Davitamon. De verzorger was een heleboel bidons aan het uitdelen maar hij begon het beu te worden en zei: "Dit is de laatste hé!". Dan zag hij mij en zei: "Hé, jij bent dat meisje van in Maldegem! Die fan van Björn, toch?" Ik herkende hem ook en zei: "Jaja" Hij zei (zonder dat ik ook maar iets vroeg) "jij krijgt van mij een drinkbus hoor!" Zo'n dingen, het is toch zo fijn!!!

28 mei: 3 dagen op rij naar de ronde van België gaan kijken. De zondag ga ik niet, ik had beslist thuis te kijken. Dan las ik het verschrikkelijk nieuws: Björn Leukemans valt en breekt z'n schouderblad. Mijn koerswereld stort in!
Gelukkig kwam het (hetzij dan wel na een hele tijd) allemaal weer goed.

EDIT: Blijkbaar was het toch niet de bedoeling van Maarten om in beeld te komen, al leek het zo wel, als publiciteit voor de fanclub dan! Sorry Maarten!

Jaaroverzicht van Karl Vannieuwkerke

Gisterenavond vond in Oudenaarde het jaaroverzicht van Karl Vannieuwkerke plaats. Meer bepaald in een gezellig zaaltje in het Centrum Ronde van Vlaanderen. Natuurlijk was ik om 20u te vinden op de eerste rij om me te laten meeslepen met de warme stem van Karl Vannieuwkerke...

Toen ik in het bewuste zaaltje toekwam, waren de plaatsen al relatief goed bezet. Ik was nog tot 18u gaan supporteren met enkele vriendinnen bij een volleybalmatch. Dan had ik me naar huis gehaast, m'n fototoestel e.d. bijeengezocht en waren we met de auto richting Oudenaarde vertrokken. Vandaar dat het misschien al zo goed volzat...
Helemaal op de eerste rij, zowat in het midden, schitterde nog een mooi, open zitplaatsje. Blijkbaar was dat vrijgehouden voor Yves Leterme, die op het laatste moment nog had afgebeld. Dus mocht ik daar plaatsnemen, beter kon ik het niet treffen! M'n ouders vonden op de derde rij nog een plaatsje.

Ik was ervan overtuigd dat het een avondje vol kippenvel ging worden, en dat was het ook.
Karl speelde enerzijds het alter ego van Floyd Landis, en anderzijds gaf hij tekst en uitleg bij fragmenten van het afgelopen wielerjaar. Daarbij had je dan nog eens Les Supappes die voor een prachtig staaltje muziek zorgden.

Ook leuk was het idee om het publiek wat bij de voorstelling te betrekken. Op de vraag 'Wat is er allemaal gebeurd in 2006?' antwoorde er iemand spontaan: ' Tommeke Tommeke Tommeke...'
Toch draaide het in het jaaroverzicht zeker niet allemaal rond Tom Boonen, gelukkig maar!
Ook werd er een klein quizje gehouden met het publiek. Je had Frank Vandenbroucke die opdook met de naam Francesco del Ponte... Nu hadden zij namen van wielrenners 'vertaald' en het publiek moest raden om wie het ging. Martin Le Boulanger, dat was nog makkelijk. Dan had je iets à la Coppilati (Dekker) of Cascetti (Petacchi) Buonas Dias (Hoj) enzovoort. Je moest dan roepen als je het antwoord wist.

Na de eerste brok (voorjaar, BK... alles tot en met Juni) verscheen er op het grote scherm een foto van allemaal renners langs de kant van de baan met daarbij 'plaspauze'.
Iedereen ging iets drinken en ik kwam Dorien tegen. De eerste keer dat ik haar in het echt heb ontmoet, nadat ik ze toch al zo'n 9 maanden ken. Normaal zou onze eerste ontmoeting op de zesdaagse van Gent plaatsgevonden hebben, maar om bekende redenen kon dat uitstapje niet doorgaan. Dus maakten we gisteren voor het eerst in levende lijve kennis. Het was een leuke babbel Dorientje!

Na de plaspauze was het tijd voor een tweede grote brok. Met dan vooral de Tour en het alter ego van Floyd Landis die ons wat geheimpjes verklapte. Karl vertelde ons ook nog een mooi sprookje over een jaguar, een krekel enz. (m.b.t. Boonen, Bettini enz. in de voorbereiding op het WK)

Uiteindelijk bekende Floyd Landis' alter ego dat hij het gedaan heeft, dat hij inderdaad testosteron heeft gebruikt. Dit is een bekentenis die de echte Landis waarschijnlijk nooit zal doen.

Het is onmogelijk deze hele voorstelling tot in detail te beschrijven. Er waren vanalle mooie dingen te zien/horen...

Om het een beetje melig te verwoorden... Deze voorstelling vervulde m'n hart met een warme gloed, onbeschrijflijk!

Ik kwam nog maar net de zaal buiten of daar zat Karl al aan een tafeltje, in de aanslag om te signeren.
Dan ga je daar naartoe met je boek, vraagt Karl hoe je heet en hoe dat juist geschreven wordt, en zet hij een woordje en z'n handtekening.
Ik ga dus ook naar hem toe met het boek 'Surplas' dat ik ter plekke gekocht heb. Hij begint meteen met me te praten. Dus ik zeg hem dat ik de voorstelling echt prachtig vond. Hij leek er wel blij mee dus dat vond ik wel leuk. Hij tekent m'n boek, zonder naar m'n naam te vragen (die wist hij tot m'n grote vreugde nog)
En dan gebeurde er iets waardoor ik opnieuw rood word als ik eraan denk. Naast Karl Vannieuwkerke stond Rik Vanwalleghem. Die naam zou jullie zeker bekend in de oren moeten klinken. Rik is een bekend journalist, schrijver van vele boeken... en tevens directeur van het Centrum Ronde van Vlaanderen.
Karl zegt opeens tegen Rik: 'Rik, dit is Céline, je weet wel van die blog. Ze schrijft zeker even goed als de doorsnee wielerjournalist. En (tegen mij) hoe oud ben je nu? 14?'
Rik: 'Dan zal ik zeker eens moeten kijken!'
Karl: 'Het is: http://wielerobsessie.blogspot.com/' (m'n mond viel voor de zoveelste keer open van verbazing, dé Karl Vannieuwkerke kende m'n blog gewoon vanbuiten :-))
Rik: 'Ik zal dan eens moeten kijken voor de dt-fouten'
Karl: 'Die staan er zelfs niet in hoor, ik heb er al eens op gelet'
Rik: 'Céline, ik zal je dan eens mailen hé!'

Ik ben altijd enorm gecharmeerd door complimentjes, van wie ze ook komen.
Als de persoon waar je misschien nog het meest naar opkijkt, omdat je graag ongeveer hetzelfde wil bekomen als wat hij doet, je dan zo'n prachtig compliment geeft, ja dan ga je wel blozen...

Het was een prachtige avond, ik raad iedereen aan om te gaan kijken!

Jaaroverzicht deel 2

Dit is het tweede luik van mijn persoonlijk jaaroverzicht, een overzicht dat wel eens lang uit zou kunnen vallen. De eerste koersen op Vlaamse bodem zijn verreden, en maart kwam in zicht...

In maart stond daar een mooie koers te blinken... de Brabantse Pijl. Die viel midden in de examens, maar ik verlangde zo om er naartoe te gaan. Ik had ondertussen al contact via mail met Björn Leukemans. Toen die zei: ‘Ja als je zondag naar de koers komt, moet je je maar eens komen voorstellen hé’, kon ik toch niet anders dan gaan, ook al wist ik nog niet of ik wat hij vroeg effectief zou durven.
26 maart was ik present in Alsemberg, op de gelijknamige berg. Daar werden er namelijk nog 5 plaatselijke rondjes gereden alvorens te finishen. Nog nooit had ik de Brabantse Pijl live meegemaakt. Nochtans is het een koers die zowat in m’n ‘biotoop’ wordt gereden. Halle en omstreken...
Dat maakt die 26e maart misschien ook nog iets specialer, steeds als ik opnieuw in Alsemberg kom, komt er weer dat warme gevoel.
Het was een spannende koers en ook al stonden we met onze neus vlak op de aankomstlijn, het was niet altijd even makkelijk om de koers te volgen. Met een televisiescherm (stel je daarbij gewoon een toestel voor die u ook in u living hebt staan, en geen reuzescherm) van de VIP-tent konden we ons toch wel behelpen (ook al konden we het geluid niet horen)
Björn Leukemans (ja hoor, het werd wel duidelijk dat die naam vaker en vaker zou gaan voorkomen in m'n wielerleven) was sterk, maar misschien iets te kwistig met z’n krachten.
De beslissende kopgroep bestond uit Kroon, Nuyens en de ploegmaten Flecha en Freire. Oscar won met de vingers in de neus en Flecha keek juichend toe.
Het beste voor mij kwam eigenlijk na de wedstrijd.
De mevrouw die voor het tentje van de renners stond en erop moest toezien dat niet zomaar iedereen daar zou binnengaan, die naar me knipoogde en zei dat ik mocht binnengaan en foto’s nemen.
Ik bleef daar nog wat rondhangen en besloot dan toch om stilletjesaan aan de terugweg te beginnen. Met in gedachten dat de bus van Davitamon-Lotto op die terugweg lag. Het was al redelijk laat en ik dacht: ‘Geen zorgen, die Leukemans zal wel al wegzijn...’ Ik ga dus naar de garage waar die bus staat en het eerste wat ik zie... Björn Leukemans die aan de deur van de garage staat te bellen. Natuurlijk was ik aan de ene kant blij dat hij er nog was, maar aan de andere kant niet, want wat moest ik nu doen? (Verlegen tegenover ‘helden’, remember?)
Ik besloot om wat op een afstand te gaan staan, zo wat naast de bus.
Wat verder stonden ook nog 3 mannen met een petje van ‘Fans van Leukemans’, ik kende ze toen helemaal niet, maar nu weet ik dat het Boudewijn, Charel en Eddy waren. Even een schematische voorstelling geven:


Björn>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>Boudewijn & CO
>>>>>>>>>>>>>>Céline & Papa>>>>>>>>>>>>>>>
>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>
>>>>>>>>>>>>>>>>>>BUS>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>

Ik stond daar onbekend, nu zou het niet meer kunnen, want nu kennen ze me.
Björn beëindigde z’n telefoongesprek en kwam m’n richting uit (of beter, die van Boudewijn & Co). Ik dacht: “Ohnee, wat nu? Céline, je moet je voorstellen, of je gaat er spijt van hebben.” Hij passeert me, kijkt me aan, lacht en knikt eens naar me. Ik lach terug maar meer durf ik niet te doen. Hij gaat naar de auto met Boudewijn en z’n gang, en weg is hij.
Je mag eens raden. Op de weg naar de auto had ik heel veel spijt en vond ik het stom van mezelf. Maar moest ik het overdoen, denk ik niet dat ik zou durven.
De dag nadien leer ik voor m’n examen, en ik nam mezelf voor om Björn een mail te sturen om te zeggen dat ik wel geweest was, hem gezien had maar niks heb durven zeggen. Na het leren kijk wil ik dus een mail sturen, en wat zie ik? Een mail van Björn om te vragen of ik op de koers was. Hij was me voor! Ik doe heel m’n uitleg (niet zonder schaamrood op de wangen) en krijg antwoord dat hij ook maar een gewone mens is en dat ik daarvoor niet zenuwachtig moet zijn enzovoort. Goed om weten ;-) Maar of dat het echt makkelijker zou maken? Dat ontdek je nog wel, wordt vervolgd!

Foto's Cross St Niklaas

Ik heb eindelijk een album gemaakt van m'n foto's van de cross in Sint-Niklaas. Het is opnieuw nogal groot uitgevallen, nochtans had ik al heel wat foto's verwijderd. Ze zijn niet allemaal mooi hoor, integendeel. Maar het begint toch al ietsje te beteren, er zijn toch al enkele die ik toch nog mooi vind.
Nou, je kan ze zelf bekijken : http://sports.webshots.com/album/556906023KCqeBC

Nu nog zorgen dat die van Björn op z'n site raken, want dat zal nog niet zo simpel zijn :-)

Tot snel! (ik doe m'n best!)

Cross Sint-Niklaas

Gisteren heb ik me nog eens in het veld gewaagd. Niet om zelf te rijden natuurlijk, wel om Björn en andere Predictors aan te moedigen ;-).
Die mannen ploeterden namelijk een uurtje mee in het veld voor het goede doel. Met name het kinderdagverblijf 'Het Veer', waar ook de dochter van Tom Steels, Lobke, verblijft.
Ik had aan de bus van Predictor (ik moet leren om dat te zeggen, en niet meer Davitamon) afgesproken met een hoopje Leukemans-fans. Eerst iedereen een gelukkig nieuwjaar wensen natuurlijk, (met alle kussen vandien :-p) Samen gingen we een prachtige namiddag tegemoet.
Ik vind de truitjes van Davitamon... excuseer! Predictor- Lotto toch nog mooi. Er was veel rond te doen, maar ik vind het eigenlijk een heuse verbetering tegenover de vorige.
Eerst maakten de Predictors een testritje. Het was op sommige plaatsen zeer modderig en in de verte zagen we renners die 'slingerend' kwamen aanrijden. Ook bij Björn ging het niet meteen van een leien dakje.
Maar eigenlijk is dat heel normaal. Als je het niet gewoon bent van in het veld te rijden... het is toch een stiel apart.
Je ziet Sven Nys rijden en je denkt: waauw dat ziet er niet zo moeilijk uit, dat zou ik ook nog kunnen... Als je dat denkt, heb je het goed fout. De renners van Predictor hebben het gisteren aan de lijve ondervonden. Maar daarover straks meer.
Na het proefrondje werden hun crossfietsen nog eens stevig gereinigd en dan konden ze beginnen aan het echte werk.
Ze hadden maar 1 fiets voor de hele wedstrijd, ze konden dus niet wisselen zoals andere crossers dat wel kunnen. Je kan al raden dat die fiets snel onder de modder komt te zitten en je dus niet meer zo soepel rijdt. Je kan dan proberen te lopen, maar volgens Björn is lopen op die modder net als over ijs lopen, dus echt lekker gaat dat ook niet ;-).
Als je de renners die op de weg toch meer dan goed uit de voeten kunnen, zo ziet sukkelen in het veld, bekruipt je toch een gevoel van medelijden.
Björn komt op een gegeven moment slingerend maar toch moedig aanzetten. Hij rijdt bijna in het lint maar voor de rest gaat het oké. Wij moedigen hem luidkeels aan en hij zet moedig verder :-). Maar iets verder... BOENK ... Leukemans staat letterlijk voor paal. Maar hij was niet de enige die sukkelde, ze reden allemaal wel eens in het lint of tegen een paal of... in het water. Ocharme... Maar... ALLES voor het goede doel hé ;-)!!
Uiteindelijk zijn alle renners van Predictor gedubbeld, De Vocht hield nog het langst stand maar werd dan uiteindelijk in de laatste 300 m nog voorbij gesneld. Da's wel jammer natuurlijk.
Ik heb eerlijk gezegd het einde van de cross niet meer gezien. En heb via de luidsprekers gehoord dat Sven Nys op het hoogste schavotje plaats mocht nemen. Ik was nadat Björn was afgestapt namelijk nog naar de bus van Predictor gegaan.
De hele namiddag gaf de Gerrit mij orders om foto's te nemen. Ik voelde mij precies ne paparazzo ;-). Een Dag Allemaal-verhaal maken over Björn Leukemans, dat was de bedoeling hé Gerrit? :-)
Nadien ben 'k samen met Gerrit nog meegegaan met Björn naar z'n auto voor de kalender t.v.v. de Marc Herremans Foundation. Het is een hele mooie kalender, dus allemaal kopen zou ik zo zeggen! Voor slechts 15 euro! Je kan hem bestellen via www.bjornleukemans.be !! Ik denk dat januari dit jaar een lange maand gaat worden :-)!
Vervolgens afscheid genomen van Björn en Jennifer en nadien nog een tourtje gemaakt op het parcours. We wilden immers nog eens gaan kijken naar die veiling voor Lobke. Het straffe was dat die veiling plaatsvond op de receptie, waar alleen VIPS binnenmochten...
Langs het parcours staat zo'n kraampje waar er iets na de cross al foto's verkrijgbaar zijn van de cross zelf. Yves en Ann hadden een prachtige foto gekocht van Björn, in actie over de balkjes. Hij stond er heel professioneel op, je zag het verschil niet met een echte crosser!
We liepen dan nog wat verder, maar Jean- Pierre (nonkel van Björn) bleef nog wat aan het kraampje hangen. De rest zei: 'ja die is nog een nieuwjaarscadeau aan het kopen.' Ik had er geen erg in...
En iets later komt hij af met een zakje en geeft dat aan mij. "Ja, een cadeautje voor jou Céline!" Ik keek in de zak en daarin zat... zo'n mooie foto van Björn! Ik was ongelooflijk verrast en al even blij! Nogmaals heel erg bedankt, da's echt héél lief!! :-D
Toen we alles hadden gezien, zijn we maar teruggekeerd richting parking. Opeens kwam er een hevige regenvlaag opzetten. Gelukkig was daar Maarten de redder met z'n paraplu! Ik nam afscheid van iedereen die nog overbleef, en ik werd nog vergezeld naar de plaats waar m'n papa me kwam ophalen! Wat een luxe :-)!

Ik wil iedereen van de Leukemans- supporters bedanken voor de super gezellige namiddag! Dankzij Jennifer zal ik mijn Engels toch nog wat kunnen bijschaven! En Maarten, je wordt nog een professionele fotograaf, geloof me, ik lach niet met je :-p! Dit is zeker voor herhaling vatbaar, gehoord Björn?! ;-)

P.S.: Je kan nog een verslag lezen op www.bjornleukemans.be van de cross, lijkt misschien een beetje op dit verslag, want het is door mij geschreven.

Foto: Céline Verstraete

Meer foto's volgen zo snel mogelijk!

Wielerjaaroverzicht 2006 deel 1

Het wielerseizoen 2006 is afgelopen en het nieuwe is al in de verte zichtbaar. Er duiken vanuit alle richtingen berichten op die dat bevestigen (jaaroverzichten, de show van Karl Vannieuwkerke...) maar toch dringt het nog niet echt tot me door.
Nu ik aan mijn eigen wielerjaaroverzicht moet beginnen, dringt het stilletjesaan door. Ik word er helemaal melancholisch van...
Het is niet gemakkelijk om de mooiste momenten te kiezen uit alle mooie momenten die ik dit jaar beleefd heb.
Er waren dagen van verdriet, dagen van vreugde. Dagen van klappertanden in kou en regen en dagen van zweten in de immense hitte.
Maar er was geen enkele dag waarvan ik spijt heb. Elke dag op de koers was volop genieten, en die dagen wil ik nooit vergeten, ze blijven in m’n geheugen gegrift. Ik zou ze stuk voor stuk opnieuw willen overdoen. Mijn mooiste wielermomenten van 2006 op een rijtje...

De eerste heel belangrijke dag is zondag 12 februari 2006. De dag waarop ik naar de zesdaagse in Hasselt ging. Die datum betekent heel veel voor me. Die dag was het échte begin van de wielerpassie.
Ik had de zesdaagse van Gent wat gevolgd in de krant en op tv, en ik was er helemaal door geimponeerd. Iljo Keisse en Matthew Gilmore... wat wou ik die mannen graag eens live bezigzien... En ik had nog nooit zo’n wielerpiste van dichtbij gezien...
Toen ik dan zag dat er in februari een zesdaagse kwam in Hasselt, moest ik dan ook geen moment twijfelen. Ik bestelde meteen m’n tickets.
Die bewuste dag was het echt genieten geblazen. Ik zal hier niet opnieuw alles uit de doeken doen, want er staat hier eerder op deze blog al een uitgebreid verslag over de zesdaagse. Daar in de grenslandhallen in Hasselt leefde ik in een extase, en ik kon er moeilijk afstand van nemen. Ik wachtte aan de trappen tot Iljo Keisse zou komen, om dan een foto van hem te nemen. Ik nam een foto, hij zag het, kwam naar me toe en zei : “Je moet dat zeggen hé als je een foto wilt, geen probleem” en toen poseerde hij spontaan. Ik was zo overweldigd door de sympathie van deze ‘held’ dat ik al bibberend een foto nam. En dat Iljo zich dat moment maanden nadien nog herrinert en er spontaan moet om lachen...
De sfeer op de zesdaagse is gewoon fantastisch. De verschillende nummers die veel afwisseling brengen, het feit dat je de renners om de haverklap te zien krijgt, dat je ongelooflijk dicht bij de renners staat...
Ik kon toen gewoon niet anders dan Iljo Keisse een handtekening te vragen. De eerste keer in m’n leven dat ik het deed, en ik moet zeggen, in ‘mijn wielerjaar’ heb ik niet veel, om niet te zeggen bijna geen handtekeningen gevraagd. En die handtekening koester ik toch wel...
Handjes krijgen van de renners als ze opwarmen, het was allemaal zo speciaal voor me :-). Ik ging naar huis met dat warme gevoel (en een sjaal van Keisse- Gilmore) en thuis deed ik alles nog eens uit de doeken voor m’n zus en mama. En ‘s nachts speelde de film zich nog eens af. Ja, dit was het echte begin van de passie...

Maandag 13 februari... ik moest naar school. Maar de hele dag dacht ik maar aan één ding: vanavond opnieuw naar de zesdaagse... Ik herinner het me nog zo goed, ik heb eigenlijk amper de lessen gevolgd. Ik leefde in het koerswereldje. Ik moest steeds denken aan Iljo Keisse, de piste in Hasselt, alles er rond. En de ploegvoorstelling van Davitamon- Lotto die avond.
We hadden zo’n bandje voor de ‘vip-corner’ van DVL, maar eigenlijk interesseerde me dat niet. We waren al eens een kijkje gaan nemen, en behalve dat we een zak vol goodies kregen, was er niet veel aan. Of je moest van drinken en een praatje maken met andere invités houden. Maar ik hield van de koers...
Omdat ik de dag voordien zo had genoten van de zesdaagse zelf, kwam die eigenlijk op de eerste plaats, en was ik niet zo geïnteresseerd in DVL en haar corner. Daar maakte ik al een kleine fout, zo blijkt nu... Ik zag van de ploegvoorstelling alleen de ‘groten’ : McEwen, Van Petegem...
Omdat ik de dag nadien school (en twee grote toetsen had) moesten we op een aanzienlijk uur vertrekken... We gingen nog een kijkje nemen in de vip corner in de hoop daar nog wat renners te zien. Daar gebeurde opnieuw een van de belangrijkste dingen van het jaar. Een keerpunt zo blijkt...
Wie zag ik daar, zittend tegen het podium? Björn Leukemans...
Als ik nu op die dagen Hasselt terugkijk, was ik toen nog heel onervaren en onwennig (niet dat dat nu helemaal weg is, maar het is toch al wat verbeterd). Ik wist toen niet goed wat te doen. Ik wou heel graag een handtekening van deze renner. Maar tegelijk overheerste een angst om naar hem toe te gaan. We waren bijna weg, tot ik ineens besloot om terug te keren. Ik moest het doen, ik zou er spijt van krijgen denk ik. En GODDANK dat ik ben teruggekeerd. Het zou een wereld van verschil gemaakt hebben denk ik nu. Dit moment is voor mij zo belangrijk, dat ik het toch nog eens in detail wil oproepen. Ik wachtte even af, en stapte dan op hem toe met een blok in m’n handen. Dapper als ik ben, zei ik amper iets en stak ik de blok ietsje naar voor (eigenlijk heel onbeleefd als ik er nu aan denk, maar Björn, vergeef me...). Björn Leukemans keek me aan, en ik weet niet hoe, maar het was dat ... die het speciaal maakte. Hij keek me aan met een verbaasde blik, een blik die mij leek te zeggen: Ken jij mij? Waaauw, jij vraagt mij een handtekening?! Hij nam de blok aan en zette de handtekening. Vervolgens vroeg hij: ‘Moet ik er mijn naam bij zetten?’ Precies of ik hem niet kende... Maar ik antwoorde maar van ja... Gelukkig zei m’n papa: ‘Ze kent u wel hoor...’ . Want ik kon niet veel uitbrengen. Alleen ‘danku’... Het was niet veel, en tegelijk toch ‘ a big deal’. Toen ik ‘s avonds thuiskwam, vertelde ik opnieuw over de leuke zesdaagse met Keisse, Gilmore, Schets... over de ploegvoorstelling van DVL... maar ook... over die Björn Leukemans die zei : ‘Moe ‘k er menne naam bij zette?’

De weg van en naar Hasselt stond de cd van James Blunt deze twee dagen op in de auto. En ook al ben ik die cd nu beu gehoord, als ik die liedjes nu terug beluister, stroomt er een warme gloed door m’n lichaam die me doet terug denken aan die mooie daagjes in Hasselt...

De weken na de zesdaagse begon ik me nog meer bezig te houden met koers. Ik had altijd wel naar de belangrijke wegkoersen gekeken ( Ronde van Vlaanderen, Parijs- Roubaix, Tour, WK...) en dat had me ook steeds geboeid. Maar er was niets meer. Sinds die zesdaagse was ik wel helemaal verkocht aan de koers...

Eind februari is het traditiegetrouw de start van het wegseizoen op vlaamse bodem. Zaterdag 24 februari keek ik naar de Omloop het Volk op tv. En wie zat er samen met Serge Baguet bij Karl Vannieuwkerke voor de voor- en nabeschouwing? Juist... Björn Leukemans.
Dat Philippe Gilbert de koers won, vond ik heel fijn. Die jongen verdient dat echt. En ja, er is meer dan Boonen in België!

Zondag 25 februari was het opnieuw tijd om er zelf nog eens op uit te trekken. We gingen namelijk kijken naar de start van Kuurne- Brussel- Kuurne. Ik als ik nu terugkijk op die dag, merk ik dat het toen toch heel onwennig was, en dat ik al veel bijgeleerd heb. Toch was het een mooie dag (of beter gezegd, enkele uurtjes). Ik heb hard geleden, want het was verschrikkelijk koud. We liepen maar wat rond tot ik een renner opmerkte. Niet zomaar een renner... nee, het was... Björn Leukemans. Daar had je die jongen weer... en ik moest opnieuw aan de zesdaagse denken. Hij reed er samen met Mattan, die het meeste aandacht genoot van de twee.
Thuis volgde ik dan de rest van de koers. Een prachtige winnaar met Nuyens, de sluipschutter.
Subjectief als ik ben moet ik ook toegeven dat het moment waarop Björn eens een snok gaf aan het peloton en alleen Boonen en Baguet volgden, me toch bijblijft....

Hier is het einde van deel 1 van het jaaroverzicht, het deel over februari, de andere delen volgen nog... en het eerste is al redelijk lang geworden, maar ik kan er echt niet aan doen... Bedankt aan Diede voor de collage!!!

Foto's in collage: Céline Verstraete en www.bjornleukemans.be