Wielerobsessie 1 jaar!

Ik was het eerlijk gezegd wat uit het oog verloren (drukke dagen in deze vakantie ;-)) maar Wielerobsessie bestaat één jaar!
Ik ben er vorig jaar in december mee begonnen, en ik ga er nog steeds mee door!
Binnenkort komt er een jaaroverzicht van de koers in 2006, en dan zal ik er nog wat dieper op ingaan...!
Ik kan wel zeggen dat er tegenover vorig jaar veel veranderd is op m'n blog. Ik ben geëvolueerd van schrijfstijl vind ik zelf. Ik zeg niet dat die nu goed is, maar toch al een stukje beter ten opzichte van 2005- begin 2006. In het begin werd deze blog niet veel bezocht en nu heb ik toch al een heleboel vaste bezoekers uit verschillende landen. En dagelijks komen er veel mensen kijken (die al dan niet terugkomen).
Mijn blog heeft veel voor mij teweeggebracht. Via m'n blog heb ik veel contacten gelegd en die nadien dan nog uitgebreid.
Maar op dit alles ga ik nog dieper in in m'n jaaroverzicht!
Bedankt voor het mooie jaar, en hopelijk op naar het volgende!

Zesdaagse van Gent, een einde in mineur...

Dit bericht hoorde er al veel eerder te komen. Maar ik heb het de laatste tijd nogal druk gehad met mondelinge examens voor te bereiden en ander werk voor school. En als ik dan voor de pc zat was ik nogal moe of had ik niet echt veel zin om iets te schrijven.

Zoals ik wel al eens aangekondigd had, zou ik vorige week zondag naar de laatste dag van de zesdaagse in Gent gaan kijken. Ik was de zondag nog wat aan het uitslapen van de dag ervoor (quiz van Leukemans, maar daarover later meer) tot ik opeens wakker werd door een smsje van Dorien. Normaal gezien ging ik haar eens ontmoeten en samen naar de zesdaagse gaan. "De zesdaagse is afgelast, er wordt vandaag niet gereden, ons uitstapje valt in het water", stond er te lezen. Ik viel natuurlijk uit de lucht. Zesdaagse afgelast? Hoe? Wat?!
Nadien kreeg ik nog een smsje die meer details verschafte. Ze vertelde dat Isaac Galvez een doodsmak had gemaakt tegen de ballustrade en was gestorven. Geen zesdaagse meer dus...

Ik kan wel leukere manieren bedenken om wakker te worden. Ik was echt wel geschokt. Isaac Galvez is misschien niet een naam die meteen bij iedereen bekend in de oren klinkt, maar het is wel een grote naam. Hij is (nouja, was...) wereldkampioen ploegkoers en wist zich vaak te plaatsen in prestigieuze sprinten (herinner je een tweede plaats na McEwen in St-Quentin, in de Tour van 2006) en haalde zelf ook z'n gram in de sprinten in kleinere rittenkoersen. Een groot verlies, dat zeker. Deze jongen was amper 31, had een jong zoontje en trouwde amper 3 weken geleden. Je bent in de fleur vanje leven. Je rijdt dan op de piste, waar je je toch goed voelt, waar je zowat ''leeft'' en dan eindigt bruusk je leven, tijdens de discipline waar je wereldkampioen bent nota bene.

Tuurlijk vond ik het jammer dat ik niet kon gaan. Maar dat vergaat snel als je je bedenkt HOE het komt dat je niet kan gaan. Je denkt aan z'n vrouw, z'n zoontje, z'n familie, z'n ploegmaat, heel de pistewereld... en ook aan Dimitri De Fauw...

Hoe het spijtige ongeval is gebeurd, het is moeilijk uit te leggen. Ik denk dat het er op neer komt dat Dimi De Fauw een opwaartse beweging maakte en dat Isaac Galvez net de achtervolging wou ingaan op Iljo Keisse en dus een neerwaartse beweging maakte. Ze haakten in elkaar (zoals dat wel vaker gebeurt) en Galvez werd tegen de harde ballustrade gekatapulteerd. Ze lagen beide op de grond maar terwijl De Fauw na een tijdje opstond, bleef Galvez bewusteloos op de grond liggen. Pisterenners hebben zoals u weet geen remmen, en dus bleven de andere renners toertjes draaien en bleven ze het levenloze lichaam van Isaac Galvez voorbijrijden. Isaac stierf op weg naar het ziekenhuis.
Dimitri De Fauw lag in het ziekenhuis en die hoorde daar dat Galvez overleden was (zonder dat de dokters wisten dat Dimi zelf van de piste kwam).
Wat moet er allemaal in het hoofd van deze jonge renner omgaan? In een impulsreactie dacht hij aan stoppen met wielrennen. Gelukkig is hij daar al op teruggekomen. Het zal tijd vragen om dit te verwerken. Hij moet weten dat het helemaal zijn schuld niet is, een zeer spijtig ongeval is het.
Iljo Keisse en Bartko winnen de zesdaagse dan, zij reden aan de leiding op het moment van het ongeluk. Ook al waren Galvez en Juan Llaneras bezig met een sterke opmars.

Jammer genoeg maar niet onbegrijpelijk gaat de winst van Keisse bijna volledig de mist in. Het pistewereldje zit nu in zak en as. Gelukkig kunnen ze een maand bekomen, en dan zien we nog wel...
M'n geld van de tickets moet ik niet terug hebben hoor, geef dat maar aan die arme weduwe!

Cross Asper Gavere

Hey iedereen. Het is weeral eventjes geleden. Zondag ben ik naar de cross geweest in Gavere, ik keek er al een tijdje naar uit. Toch dreigde het in het water te vallen. M'n papa (en tevens m'n vaste chauffeur) kwam zaterdag doodziek thuis. Ook zondagochtend was het nog niet beter. Omdat ik toch wat treurend aan de ontbijttafel zat, heeft hij me afgezet in Gavere en is hij me 's avonds opnieuw komen halen. Lieve papa hé ;-)
Straks krijgen jullie al m'n spannende avonturen in Gavere te lezen :-)! Alleen verklaren waarom ik nu pas een verslagje schrijf. Ik ben maandag namelijk ziek opgestaan en uiteindelijk niet naar school gegaan. Dinsdag ben ik wel gegaan, maar ik ben na 3 lesuren terug naar huis gekeerd. Aangestoken door papa of iets opgedaan op de cross? Wie zal het zeggen?

M'n papa had me afgezet net aan het parcours. Zo moest ik alleen een kaartje kopen en de wondere wereld van de cross betreden ;-). Ik bleek net op tijd te zijn om de juniores te zien vertrekken. Terwijl zij hun rondjes afmaalden, maakte ik van de gelegenheid gebruik om op m'n eentje het parcours te verkennen. (Ja ik was alleen, maar heel lang zou dat niet meer duren... :-)) Het parcours lag er veel natter en dus ook veel modderiger bij dan in Oudenaarde. Dat had onvermijdelijk een aantal valpartijen tot gevolg. Het was Joeri Adams die er bovenuit stak en als eerste de finsish overschreed.

Na de juniores was het de beurt aan de beloften. Met in de schijnwerper vooral Niels Albert en ook wel Zdenek Stybar. Ik geloof dat Zdenek een halve ronde in het spoor van Niels heeft kunnen rijden, en dat hij hem dan heeft moeten laten gaan. Je zag dan Niels Albert vol doorgaan en de mannen na hem leken stuk voor stuk te kraken.
De man uit Baal hield stand, Stybar eindigde 2de en een moedige Rob Peeters kwam als 3de over de streep.

Toen deze 3 renners gehuldigd werden, ontmoette ik mijn 'kompagnon' voor de verdere namiddag. Ik had afgesproken met Diede (ook wel berucht als het meisje dat mijn gastenboek aardig weet vol te schrijven ;-)).
Na enkele smsjes uitgewisseld te hebben, wisten we elkaar te vinden. Het begin van een namiddag om nooit meer te vergeten!
Omdat het toch nog eventjes zou duren vooraleer de profs gingen starten, besloten we om samen nog eens het parcours te verkennen. Ondertussen stond onze mond geen moment stil, maar dat is heel normaal natuurlijk ;-)
Iets voor 15 uur gingen we richting startplaats van de profs. Het was daar al behoorlijk druk! Z
ij wat foto's van Sven VTH, ik van Klaas VANTORNOUT, en iedereen tevreden! Het startschot voor de profs gold ook als het startschot voor ons om aan een fijne namiddag te beginnen.
Aan de ingang had ik enkele 'klappertjes' gekregen en ook Diede had er één. Een klapper is een handje en als je daar mee 'schudt' dan maakt dat lawaai, véél lawaai! ;-) Echt veel foto's van tijdens de cross heb ik niet. Diede en ik hebben ons fototoestel niet veel bovengehaald. (Ook al hangt dat van mij rond m'n nek, maar dat doet er niet toe ;-))
Wat we wel hebben gedaan is onze klappertjes bovengehaald en de renners luidkeels aangemoedigd. Erwin Vervecken verschijnt als eerste in de verte. Iedereen roept hard voor hem. Andere grote namen als Nys en Wellens brengen ook een groot gejuich teweeg. Maar 'mindere goden' daarvoor houden de mensen hun lippen stijf. Wij niet, wij moedigden ze nog extra hard aan, soms krijg je daarvoor een lachende en ook verwonderde blik. Zo van 'ken jij mij?' en dat maakt het wel extra leuk :-)! Sommige mensen vroegen dan: "Wie is dat?" en dan moesten we meestal het antwoord schuldig blijven. Vooral de 'flashy-mannekes' konden ons wel bekoren ;-) Ik vermoed dat elke crosser nu wel doof zal zijn door ons...

We bleven natuurlijk niet steeds op hetzelfde plekje staan, we verplaatsten ons geregeld. Zo gingen we naar het einde toe aan een afdaling staan. Er stond natuurlijk niet veel volk, maar spektakel was er verzekerd ;-).
"Komaaaaan, laat u gaaaaan!" ;-)

Nadien was het stilaan tijd om af te zakken naar de aankomstzone. Zoals verwacht zag het daar al zwart van het volk! Gelukkig konden we toch nog een plaatsje opeisen. En we bleven natuurlijk supporteren en 'klapperen'. Nu focuste Diede zich vooral op Sven Vanthourenhout en ik me op Klaas Vantornout. Ohja, ondertussen werd het opnieuw duidelijk wie er heerst in de cyclocross. De strijd om de overwinning was al snel gestreden. Sven Nys stak er met kop en schouders bovenuit. Ook al was er een sterke Vervecken. En had die arme Bart Wellens niet zoveel pech gekend (3 keer van fiets moeten wisselen, z'n rug nu helemaal kapot gemaakt...) had die het vuur waarschijnlijk nog meer aan de schenen van Sven Nys kunnen leggen.
Maar gedane zaken nemen geen keer en dus mocht Sven Nys plaatsnemen op het hoogste schavotje, met naast hem Erwin Vervecken en John Gadret, die respectievelijk 2de en 3de eindigden. Diede hare 'chouchou' Sven VTH eigende zich nog de 5de plaats toe. Klaas Vantornout kende een mindere dag maar kwam toch nog knap als 11 over de streep.

We zijn nog gebleven na de koers, want wij gaan pas weg als de mensen beginnen op te ruimen! Toen er niets meer te beleven viel, nam ik afscheid van Diede en belde m'n papa, die me meteen oppikte. Wat een luxe hé :-).
Mijn allergrootste dank gaat uit naar Diede. Het was echt een zalig namiddagje om nooit te vergeten. En dat doen we zo snel mogelijk nog eens over hé!

Om haar versie van de feiten eens te lezen: http://veldrijden.skynetblogs.be/

Dit weekend wordt het druk, maar zo heb ik het wel graag. Zaterdag naar de quiz van Fanclub Leukemans, en zondag naar de zesdaagse, jihaaaaaaaaaa :-D!

Foto's van zondag vind je hier: hier

Maar ik ben er nog steeds niet zo tevreden over, nog veel leren ;-)

See you...!

Karl Vannieuwkerke en Les Suppappes...

Het is weeral een tijdje geleden dat ik hier nog eens iets neergepend heb. Het is toch wel erg hé! Gelukkig wees Gerda me er vandaag op :-)!

Jullie zullen ongetwijfeld al gehoord hebben over het wielerjaaroverzicht in theatervorm gemaakt door Karl Vannieuwkerke. Karl duikt de laatste tijd overal op, niet dat ik daar rouwig om ben, integendeel, het is altijd wel fijn om hem bezig te horen.
In de 'show' (weet niet of dat het juiste woord is) zal hij o.a. het alter ego van Floyd Landis neerzetten. Er waren de voorbije dagen al enkele fragmenten te zien van de première. Het ziet er goed uit, dat is wel het minste dat je kan zeggen. Ik weet niet juist wat we allemaal mogen verwachten... Het wielerjaaroverzicht van 2006 zal veronderstel ik op een amusante manier naar het publiek worden gebracht. Met beklijvende beelden die weer een bepaald gevoel oproepen bij wielerliefhebbers. Stel je voor: een gezellig zaaltje (neem nu bijvoorbeeld het Centrum Ronde van Vlaanderen), Karl Vannieuwkerke die in verschillende rolletjes kruipt, maar ook vooral zijn eigenste zelf zal zijn en daarbij nog een prachtband als 'Les Supappes'. Hoe kan je beter je (zaterdag)avond doorbrengen?
Dat dacht ik ook en ik heb dan ook al m'n tickets voor de voorstelling in Oudenaarde (Crvv) op 20 januari besteld.
Ik kijk er echt al naar uit, het wordt ongetwijfeld een avondje genieten en herinneringen aan het prachtige seizoen oprakelen. Er volgt dan natuurlijk ook een uitgebreid verslag ;-)

Zie ook de site: http://www.maandacht.be/supappes/wielerjaar.html

Tot een volgende, misschien ga ik zondag naar de cross in Gavere!

Koppenbergcross Oudenaarde, en nog wat...

Hey, het is weer eventjes geleden, sorry! De dagen dat ik tijd had om iets te schrijven, had ik geen nieuws. Toen er dan wel dingen gebeurden, had ik het druk om erover te schrijven, dus jah... :-)
Vrijdag rapport gekregen en nadien weerklonk de bel, die een welgekomen vakantie aangaf.
Maandag had ik de eer en het genoegen om met het bestuur van de fanclub van Björn (Leukemans) te gaan eten. Het werd een hele gezellige namiddag- avond met lekker eten. Bedankt aan Ben en Veerle om me te komen ophalen en terug te brengen zo laat. Boudewijn, Leentje, Maarten en z'n vriendin (weet je naam nu nog steeds niet!), Gerrit, Björn, Roger en heel den hoop voor het gezelschap! En voor het speciale koekje, de rugnummers en de affiche ;-) Kortom, het was heel leuk! Nogmaals bedankt!
Dinsdag en woensdag heb ik dan met een hoop vrienden en vriendinnen afgesproken en hebben we de nacht doorgedaan met films kijken, singstar en nog vanalle andere dingen ;-) Het was heel gezellig, maar van 16 uur dinsdag tot 12 uur de woensdag heel de tijd actief zijn, daar word een mens wel moe van! Ik had al half gepland om naar de cross in Oudenaarde te gaan diezelfde woensdag, maar na die nacht twijfelde ik toch wat ;-). Ik besloot me sterk te houden en toch te gaan...

Cross is toch een hele andere ervaring dan gewone koers. M'n ballerina's maakten plaats voor 'botten' en dat was wel nodig.
Het duurde een tijdje vooraleer ik iedereen had uitgezwaaid, en dan moest ik nog naar huis voor m'n fototoestel en om me om te kleden. Zo komt het dat ik net op tijd in Oudenaarde was, gewoon om de profs te zien :-). Er was een 'shuttle- dienst' om je te vervoeren, zodat je dicht aan de start raakte. De start had ik toch al gemist, dus was het gewoon de bedoeling om een plaatsje te vinden tussen de mensenmassa om Klaas dan op kop te kunnen zien rijden in de eerste ronde. Ik haalde net m'n fototoestel boven toen het plots begon te regenen. Gelukkig was het snel over.
Klaas begon meteen heel sterk aan de wedstrijd en zorgde voor verscheuring.
Wij beklommen op onze eigen wijze de Koppenberg, steeds op zoek naar een plaatsje tussen de mensenmassa om Klaas Vantornout aan te moedigen en foto's te nemen. Ik zal ook nog een kleine anekdote vertellen.
Ik was dus druk bezig met foto's nemen. (Toevallig van Klaas op dat moment :-)) en dan zegt er een meneer tegen mij: "Je hebt er al veel zeker, zo'n foto's? Klikklik!" Ikke: "Euh ja :-)" Hij: "Ja, ma alleen van de knappe zeker? Ja ik ken da wel hoor" Eeuh...

Jammer genoeg kon het niet blijven duren voor Klaas (pijn in z'n been dacht ik) en begon Sven Nys opnieuw aan het 'Knock- out slaan van z'n concurrenten'. Er lijkt voorlopig opnieuw niet veel te doen aan z'n tiranie (kwestie van m'n Grieks dat ik moet leren al wat te verwerkken in m'n blog :-p : τύραννoς (tyrannos) = alleenheerser). Toch respect hoor...
Toen de wedstrijd gedaan was, had ik het toch wel gehad. Ik begon m'n klop te krijgen en ik dacht m'n handen er gingen afvriezen (weet niet hoe het komt, maar m'n handen waren echt verkleumd...) Ik heb me lang sterk kunnen houden, maar het was genoeg, ik wou naar huis :-) en ben in de auto als een blok in slaap gevallen.

De sfeer, de renners die na één ronde al helemaal vuil zijn, de grauwe gezichten... (al heb ik als ik dat zie wel medelijden met ze ;-))
Ik denk dat ik nu ook helemaal verkocht ben voor het veldrijden! Ik had er voor m'n eerste cross wel een goeie uitgekozen natuurlijk en het is zéker voor herhaling vatbaar! Ik heb nu genoeg alternatieven voor de winter, als m'n lievelingetjes van de weg aan rust toe zijn :-p...

De foto's kan je hier vinden: http://community.webshots.com/user/WielerobsessieFoto
Ik vind ze niet zo goed gelukt, ze zijn niet zo scherp als ze zouden moeten zijn. Maar ik moet m'n fototoestel nog goed leren kennen en, al doende leert men hé ;-)
De volgende wedstrijd wordt waarschijnlijk de cross in Asper- Gavere!

Franco Belge

Zoals gepland ben ik zondag naar de laatste rit van de Franco Belge gaan kijken. Ik zat wel nog een beetje 'in een roes' door wat Kevin Neirynck zaterdag had laten zien ;-).
De start vond plaats in Cuesmes. Ik denk dat ik door de koers heel België ga gezien hebben dit jaar :-). Op een groot plein stonden de bussen en het startpodium. In de straat die ernaast lag, werd de start aangegeven met een rode vlag door Elio Di Rupo. Normaalgezien zouden we na de start doorrijden naar de Croix Jubaru, een heuvel die een 4tal keer beklommen moest worden. Maar heel het parcours was afgesloten en hoeveel we het ook probeerden te omzeilen met de GPS, het lukte niet. Dan maar meteen naar de aankomst, waar er nog een 5tal plaatselijke ronden waren.
Zo heb ik een hele tijd postgevat naast het bordje van '75' (meter tot de aankomst dus). Er was een kopgroep ontstaan met daarin oa. Veuchelen, Vaitkus, Kevin Ista, Lequatre, Hayman...
Het zag er naar uit dat dit groepje een vrijgeleide ging krijgen van het peloton, en dan vooral van Quick.Step. Tomas Vaitkus stond het best geplaatst in het klassement, en dat was al op een dikke 5 minuten van leider Kevin Van Impe.
Er kwam wat verbrokkeling in de kopgroep.
Onder impuls van Sven Krauss reden er 4 man weg, Krauss uiteraard, samen met Lequatre, Hoffman en Veuchelen.
Krauss was echt heel sterk bezig, reed zelfs nog alleen weg en leek niet te stoppen. Tot hij opeens viel. Echt doodjammer.
Ze werden allemaal pnieuw tot de orde geroepen door het peloton en zo stevenden we af op een massasprint.
Wat wel grappig was, de Waalse commentatoren ratelden aan een stuk door. Je zou er bijna gek van worden. Tot opeens de laatste km. De batterijen waren leeg en opeens was het muisstil. Ik heb zelf nog kunnen opmaken (het gebeurde voor m'n neus :-)) dat Heinrich Haussler de sprint won.
Kevin Van Impe (die eigenlijk ter vervanging van Tom Boonen opgesteld was) wint zo de Franco Belge. Olivier Kaisen wordt knap 3de en daar ben ik heel blij mee. Olivier is een renner die ik graag bezig zie. Aanvallen, aanvallen en nog eens aanvallen!
Kevin Neirynck werd zelfs 2de in het bergklassement!
Het was opnieuw een mooi koersdagje (en ik die dacht dat Zottegem mijn sluitingsprijs was!)
Het beeld van de dag was toch wel Olivier Kaisen die net gehuldigd was op het podium en terug naar de bus moest rijden. Hij moest daarvoor nog een eindje fietsen over een drukke steenweg. Zo kwam het dat hij nog een hele tijd voor het rood licht moest blijven wachten :-)

(Foto: Céline)

Kevin in Franco Belge...

Ik wil graag een klein berichtje wijden aan de knappe prestatie van Kevin Neirynck in de Franco Belge vandaag.
Toen ik deze namiddag eens op internet naar de live- ticker van de Franco Belge keek, zag ik daar de naam Neirynck verschijnen. Ik was zo ongelooflijk blij! Hij had samen met Eeckhout, Kirsipuu en Blanchy een dikke 4 minuten voorsprong op het peloton. Die voorsprong werd nog uitgebreid tot een dikke 7 minuten. Het was zo goed als zeker dat de winnaar vooraan moest gezocht worden. Blanchy had moeten lossen en was opnieuw opgepeuzeld door het peloton. Maar sterke Kevin draaide nog steeds vooraan mee. Maar hij moest met de oude, ervaren rotten Eeckhout en Kirsipuu naar de streep, dus was het moeilijk om tegen hen te sprinten en werd Kevin mooi 3de. Ik ben ongelooflijk fier op hem. Ik vind het echt knap, deze jongen moet nog 24 worden hé, en is nog maar aan z'n eerste jaar bij de profs bezig. Hij doet z'n vermelding als vorige renner in de kijker nog eens alle eer aan!
Morgen ga ik naar de Franco Belge, natuurlijk is het wel jammer dat ik vandaag niet kon gaan, en Kevin zien terwijl hij deze knappe prestatie neerzette, maar je kan niet alles willen hé! Ik ben er zeker van dat ik me morgen zal amuseren. En, ik moet ervan profiteren, het zal de laatste keer zijn met m'n compact fototoestel, want maandag ga ik m'n Canon kopen :-D
Tot morgen!

(Met dank aan Mariska voor de foto van Kevin op de Kluisberg!)

Renner in de Kijker (deel 3)...

De nieuwe renner in de kijker is niet het verhaal vol glorie over een jonge renner, wat het zou moeten zijn. Het is zowaar een mirakel, het is het verhaal over de moedige Saul Raisin...

De wielercarriere van de in ‘83 geboren Saul Raisin begon mooi. In 2005 behaalde hij de bergtrui in de Ronde van de Toekomst, de ‘kleine Tour de France’. Op het WK in Madrid gaf Saul smaak aan de wedstrijd. Tot hij op 50km opnieuw werd ingerekend door het peloton. Begin 2006 onderstreepte hij z’n talent als klimmer nogmaals door op het hoogste schavotje te staan in de 3de etappe van de Tour de Langkawi.
Zo jong en zo succesvol al. Het kon niet anders of deze jonge was op weg om een mooie wielerloopbaan te creëren.
Tot begin april het noodlot toesloeg. Op de eerste dag van het ‘Circuit de la Sarthe’ meer bepaald. Wat er toen precies is gebeurd, kan Saul zich niet meer herinneren. Wel is duidelijk dat hij die dag
een doodsmak maakte. Hij brak daarbij z’n schouder, rib en sleutelbeen en had verwondingen aan z’n gezicht. Z’n helm redde z’n leven, zoveel is zeker. Maar dat was eigenlijk niet levensbedreigend, wonden helen wel... Hij lag na z’n val in een ziekenhuis in Anger. Z’n ploegleider is toen met hem gaan praten en Saul sprak alleen optimistische woorden. Hij wou een paar weken later al weer op de fiets zitten!
Maar het was nog niet gedaan... 36 uur nadat hij naar het ziekenhuis was gebracht, kreeg hij een hersenoedeem (dat is een vochtophoping in de hersenen) en raakte in een coma. Zo snel kan het gaan, en Saul was opeens in levensgevaar. Alles moest snel gebeuren en de dokters hebben Saul in spoed geopereerd om het vocht uit z’n hersenen te laten. Hij kreeg ook nog eens een hersenbloeding, en daarom moesten ze ook een stukje van z’n hersenen wegnemen. Saul kon niet meer zelfstandig ademen en hij was volledig verlamd.
De dokters zeiden dat hij nooit meer uit coma zou raken en altijd als een plant zou moeten verderleven. 6 dagen later werd Saul wakker en kon hij zelfstandig ademen. Wel bleek dat z’n hele rechterkant verlamd was. Z’n ouders kwamen natuurlijk dagelijks op bezoek.
Toen op dag z’n moeder z’n rechterhand vasthield, kneep Saul erin.
Het begon stilletjesaan te beteren. Eerst zou hij nooit meer kunnen lopen, toch begon Saul te staan en probeerde hij te stappen. Eerst had hij nog veel hulp nodig, na een tijdje kon hij het alleen. Meer bepaald op moederdag heeft hij z’n eerste zelfstandige stappen opnieuw gezet, als cadeau voor z’n moeder.
Wat later mocht hij uit Frankrijk vertrekken en ging hij naar het ‘Shepherd Center’ in Atlanta waar hij verder kon revalideren.
Op 30 juni kwam dan het verlossende bericht dat hij het revalidatiecentrum mocht verlaten en opnieuw bij z’n ouders in Dalton kon gaan wonen. Maar hij moest wel elke dag van 9 tot 16 uur nog naar de dagrevalidatie. Thuis begon hij al op z’n hometrainer te rijden, op de duur zelfs 4 uur per dag.
Het leven van de moedige Saul begon opnieuw meer en meer kleur te krijgen. Op 1 augustus kreeg hij groen licht van de dokter om proberen op de rollen de rijden, omdat hij terug genoeg evenwicht had gevonden. Een weekje later, op 8 augustus, mocht hij voor het eerst opnieuw op de weg rijden. Anderhalf uur genieten, met z’n vader naast zich over de wegen van Georgia. Hij huilde bijna de hele tijd van geluk, dat zegt genoeg.
Hij deed er altijd een stukje bij, nam ook wat bergen op in z’n trainingstochten. Nu is hij hard aan het trainen, ritten van 6 uur, met 2 beklimmingen erin, het is en blijft toch een echte klimmer.
Eigenlijk wist Saul niet wat er met hem was gebeurd, waarom hij in het ziekenhuis lag. Pas toen hij z’n eigen site las, die al die tijd up to date was gehouden door z’n ouders besefte hij wat hij had meegemaakt, en hoe erg dat was. Ook de honderden berichtjes die de mensen in z’n gastenboek hadden geschreven, raakten hem.

Of Saul het nog zal kunnen maken in het peloton? Het is bang afwachten. Maar overloop het eens. Hij zou leven als een plant... Dat hij leeft, dat hij kan lopen, zelfs fietsen, het is echt een mirakel. Respect heb ik voor deze jongen, tonnen respect. Hij zal blijven vechten, om z’n plaatsje in het peloton opnieuw op te eisen. Het moet hem lukken, ik hoop het verschrikkelijk hard.
Dat hij na alles wat hij heeft meegemaakt, toch nog de motivatie kan vinden om ermee door te gaan, knap. Deze jongen kan het ver brengen, want hij bulkt van het talent. Hopelijk vindt hij nu de pen om verder te schrijven aan z’n glorieverhaal...

Keep on smiling! It always gets better...

(Foto's: Saul Raisin, www.saulraisin.com, met liefde geschreven)

GP Isbergues

Dit weekend was m'n 'verjaardagsweekend'. Ik mocht kiezen wat te doen. Zaterdag eens lekker gaan shoppen en film kijken, en zondag, tja zondag, naar de koers hé! Kevin Neirynck had laten weten dat hij in Isbergues zou rijden, en aangezien Madrid wat ver is (Vuelta) ;-)... wist ik meteen wat te doen. Het werd opnieuw een leuke dag!

We zijn op tijd vertrokken, en we hebben ons relatief dicht bij de aankomst kunnen parkeren.
Ik zeg relatief, want bij zo'n koersen wordt alles al vroeg afgesloten, zodat je sowieso meestal een eindje moet stappen.Wat gekuierd tussen de mensen/ renners en enkele plaatjes geschoten. Jan Kuyckx nog eens gezien, in z'n laatste dagen voor Davitamon- Lotto. Het doet best wel pijn, want hij verdient beter dan gewoon als vuil behandeld te worden. Ik hoop voor hem dat hij een ploeg vindt die hem meer kansen geeft, en die hem waard is!
Van de start zelf heb ik amper iets gezien, er stond opnieuw een heuse VIP-tent zodat de gewone burger niet veel kon zien. Heb nog een gaatje gevonden en daar stond Boonen net te kletsen...
De start werd gegeven, er ston de renners eerst een plaatselijke ronde achter de auto te wachten, en nadien nog 2 gewone plaatselijke rondjes. Toen die allemaal voorbij waren, stonden we voor een dilemma. Er was een gat van twee uur waar de renners een grote ronde afwerkten. De meeste mensen blijven dan en eten frieten of drinken... Maar 2 uur niks doen is voor mij echt te lang. Dus dan sprak ik de ervaring aan die ik deze vakantie heb opgestoken. We gingen erop uit, om hopelijk enkele doortochten kunnen te beleven. Ik keek eens op het schema van het parcours en koos er een beklimming uit: de ...
Even ingesteld op de GPS en de afstand was te doen, we konden niet te laat terug zijn om de finale mee te beleven in de aankomstzone.
De auto geparkeerd zo ongeveer aan de voet van de beklimming. En het was toch een serieuze hoor, je voelde het als je naar boven stapte, een 'kuitenbijter' ;-)
Het was wel leuk, ze lag zo naast een bosje en er was amper een kat te bespeuren. Alleen nog een meneer die filmde. Toen was het wachten geblazen, tot we in de verte de koplopers konden zien, die zwoegend aan de beklimming begonnen.
Een kleine twee minuten later zagen we ook het peloton onze richting uit komen. Toen heel de meute gepasseerd was, konden wij beginnen aan de afdaling.

Er was nog ruimschoots de tijd om nog een doortocht te zien. Mijn oog viel op nog een beklimming. Maar die hebben we niet gehaald, we mochten op een bepaald moment niet meer door en konden ons dus alleen maar posteren in de afdaling van de beklimming die ik graag gehaald zou hebben.
Maar niets aan te doen, dat overkomt de meesten wel eens zeker :-)...
Toen de kopgroep (die trouwens o.a. Gilbert, Vansummeren, Vasseur... bevatte) voorbijkwam, was het wachten geblazen op het peloton. Maar serieus wachten geblazen hoor, ik schat dat de kopgroep ongeveer zo'n 10 minuten voorsprong bij elkaar gefietst had!
En dan was het tijd om opnieuw koers te zetten naar Isbergues. Maar dat is makkelijker gezet dan gedaan...
Op een bepaald moment stonden we voor een nadar. We konden niet meer door omdat de koers daar blijkbaar ging voorbijkomen. En inderdaad, opeens zag ik al de motors die vooraan in de koers rijden, voorbijkomen. Dus vlug uit de auto en lopen naar de weg (een vreemde zin, maar het is moeilijk om uit te leggen, de weg waar wij stonden, was niet de weg waar ze gingen voorbijkomen, wel een kruising ervan) Ik wist niet wat ik ging te zien krijgen, de kopgroep of het peloton? Het bleek het laatste te zijn. De weg was nogal smal en dat had als gevolg dat alle renners zowat op een lijn moesten fietsen. Zo heb ik de Kevin toch eens heel goed kunnen zien :-p...
Nadien hebben we onze koers naar de aankomst voortgezet. Dat bleek echter makkelijker gezegd dan gedaan, alles zat muurvast. We hebben nog een serieus eindje mogen wandelen naar de aankomst. Opeens hoorden we dat de koers opnieuw in aantocht was. Maar eigenlijk wisten we helemaal niet wat we te zien zouden krijgen. De koplopers of het peloton? Is dit nu de voorlaatste plaatselijke ronde of de aankomst al? Verwarring alom :-)! Wat we te zien kregen, waren Vasseur en Gilbert, die blijkbaar op weg waren om te sprinten voor de zege. Maar dat kwam ik later pas te weten.
Naar 't schijnt was Gilbert 'pisnijdig' (zo schrijft de krant het, maar die overdrijven graag hé ;-)) na de aankomst, maar ik heb hem niet meer gezien. Toch denk ik dat hij z'n bloedvorm vast, heeft, perfect voor het WK.

Doortochten uitstippelen heb ik geleerd van de goeie, maar er zijn nog andere dingen die ik toch echt wel moet leren... maar, het is niet makkelijk... ik heb nog tijd zeker?!...

Teleurgesteld bericht

De selectie van het komende WK in Salzburg is bekend. . Ik kon een gevoel van teleurgesteldheid toch moeilijk onderdrukken.

Tom Boonen
Kevin Hulsmans
Serge Baguet
Nick Nuyens
Leif Hoste
Stijn Devolder
Jurgen Van Goolen
Philippe Gilbert
Johan Vansummeren

Laat ons zeggen dat Boonen duidelijk z'n zin heeft gekregen. 7 namen die hij wou, dan sprak hij nog over Aerts, maar die zou dan sowieso niet deelnemen, omdat het vat af is. En Cretskens is de enige die hij niet meegekregen heeft.
Vandaag zit 'De Wielergazet' in de brievenbus. Grote foto van Jurgen Van Goolen. "De verrassing". Ik had hem ook in m'n selectie gezet, hij verdient het wel, zo'n verrassing vind ik het eerlijk gezegd niet... Wie ik dan eerder een 'verrassing' vind, is Kevin Hulsmans. Al moet ik dan wel met twee woorden spreken. Het was te verwachten omdat het de beste vriend is van Tom Boonen, dat wel. Maar ze spreken altijd over 'hij moet zich nog bewijzen, resultaten voorleggen'. Ik kan me niet herinneren dat Kevin Hulsmans dat echt gedaan heeft. Ohnee! Hoe kan ik dat vergeten! Hij won het criterium in Lommel, aan z'n achterdeur... excuses!
Werkers heb je natuurlijk wel nodig, maar ik had toch eerder aan andere mannen gedacht. Maar ja, wat doe je eraan hé?!

Volgens mij kan Philippe Gilbert echt wel wereldkampioen worden. Hij maakt dit jaar meer kans dan Boonen. Ik vind dus dat als Boonen mannetjes mag meevragen, Gilbert dat ook zou moeten mogen.
Jullie zullen wel weten dat ik heel teleurgesteld ben dat Björn Leukemans niet opgesteld is. Bye bye Salzburg! (Voor mij hé, ik zou anders naar Salzburg gegaan zijn...).
Doodjammer, het was een parcours voor Leukemans, maar ik was toch eens benieuwd naar de uitleg van Bomans. Hij zei: "Leukemans wou te vroeg opnieuw beginnen en geraakt niet meer top".
Die val heeft hem wel de das om gedaan. Maar wat ik dan nog het ergste vind, is dat Bomans niet eens met Björn is gaan praten, dat hij niet gevraagd heeft of hij nog top zou raken naar het WK toe.
Maar jah, wat is er aan te doen? Niks! Mijn woorden hier hebben geen nut, ik kan er gewoon even m'n frustratie mee kwijt.
Ik hoop dat het lukt om de ploeg op één lijn te krijgen...

De bovenstaande woorden moeten wel met een korreltje zout genomen worden, en zijn niet misschien allemaal even neutraal...

-----------------------------------------------

Ook voor de selectie van Nederland ben ik teleurgesteld. Er waren de vaste namen al, maar daar moesten er nog 3 bijkomen. Dat zijn dus Van Heeswijk en Jan Boven geworden. En dan nog eentje uit de reserves (Pieter Weening, Theo Eltink, Bram de Groot, Steven de Jongh en Servais Knaven). Ik had heel graag Piet Rooijakkers meegezien, die verdient het echt wel! Maar ja...


(Foto: Céline Verstraete)

Open brief aan de Bondscoach,

9 mannen opstellen die voldoen aan de eisen die je verwacht van een WK-ploeg, en die dan ook nog op één lijn krijgen, het is niet makkelijk. Om de zware last die op uw schouders rust wat te verlichten, ben ik zo vrij u mijn objectieve lijst door te geven. In De Standaard las ik vandaag de eerder subjectieve voorstellen van ene Tom Boonen. O.a. de bijna volledige QSI-ploeg aangevuld met u, beste Carlo Bomans. Ik denk toch niet dat dat opnieuw een wereldkampioen zal opleveren.

De Selectie van Céline, dé 9 namen.

Tom Boonen: Als uittredend wereldkampioen kunnen we hem niet thuislaten. Iedereen spreekt over een parcours dat te zwaar is voor Boonen. Laten we dat dan maar zien. Nu Boonen toch ietwat te kort komt als rassprinter, en nog allrounder wordt, zou het wel nog eens gunstig kunnen lopen op het WK voor Boonen. Maar een ploeg opbouwen rond Boonen, vol met knechten, nee, dat kunnen we ons niet permitteren.
+++

Philippe Gilbert
Nick Nuyens
Björn Leukemans
Stijn Devolder
Axel Merckx EDIT: gaat niet rijden, vervangen door Hoste
Sebastien Rosseler
Johan Vansummeren
Jurgen Van Goolen


(Reserves: Pieter Mertens, Preben Van Hecke, Jurgen Van de Walle...)


Ik denk wel dat niet iedereen van jullie het zal eens zijn met deze selectie. Ik heb er sommige jongens uitgelaten die ik er wel in wilde, maar je moet keuzes maken.
Voel jullie vrij en geef jullie opinie!

(Foto: Scanner van Céline, uit De Standaard van 1 september 2006)

Update Foto's

Al de fotoalbums staan nu op mijn server. Dus de adressen zijn veranderd. Het is makkelijk, in de rechterkolom zie je een titel 'Fotoalbums'. Je klikt op de subtitel van het fotoalbum dat je wil zien, en klaar is kees. Er is ook nog een nieuw fotoalbum met enkele foto's van de GP Zottegem. Je vindt het in de rechterkolom en ook

hier

Nu ik hier toch aan het schrijven ben, wil ik toch graag nog een woordje schrijven over Christophe Brandt. Jullie zullen het verschrikkelijke nieuws wel al gehoord hebben. Hij was gisteren betrokken bij een zware valpartij in de Schaal Sels. Toen ik dat hoorde dacht ik: 'Arme jongen, heb jij je dosis pech al niet gehad dit jaar?' Maar toen ik de artikels las op de site van Davitamon-Lotto, kreeg ik echt een klap in m'n gezicht, kippenvel gewoon. Bovenarm verbrijzeld, nier moeten wegnemen, 4 ribben gebroken, milt geraakt, klaplong.... en nu 3 dagen in coma. Die jongen had dood kunnen zijn. Ik ben echt wel getroffen door het nieuws, en met mij vele mensen. Het heeft geen zin om nu al te speculeren over een mogelijke einde carrière. Het belangrijkste is dat Christophe er opnieuw bovenop komt. Ik wens hem en z'n familie dan ook veel sterkte toe!


(Foto: francois.schreuer.org)

Kermiskoers in Oetingen...

Op Wielerbondvlaanderen las ik dat er 28 augustus een koers was in Oetingen. Voor elite zc en beloften. Dus kon ik gisteren toch niets anders dan eens een kijkje te gaan nemen. Het begon zo rond 18 uur. Ik was thuis zo rond 17u30 nog aan het kijken naar de rit in de Vuelta. Ik stond voor een dilemma, de renners in de Vuelta waren aan de laatste 20 km begonnen, maar ik was toch nieuwsgierig naar die kermiskoers. Dus video aanzetten, iedereen het stilzwijgen opleggen en de deur uit.
Ik kwam er via een binnenweg en daar stond er net een renner te plassen :). Toen ik in hartje Oetingen aankwam werd ik verwelkomd door de donderslagen. De speaker wist te vertellen dat er slechts 19 deelnemers waren. Nouja, eigenlijk was dat niet zo verrassend. Er werden gisteren ongeveer zo'n 10tal kermiskoersen voor beloften en elites zc verreden over heel het land. Plus, het was echt rotweer. Hagel, storm, regen...:) Alhoewel, niet zo erg als dat dernycriterium in Wilrijk.
Er was eigenlijk maar één renner die ik kende: Tony Bracke.
De speaker zei dat hij moest winnen met de vingers in de neus. Toen ik dat hoorde, hoopte ik dat er iemand anders met de zegebloemen aan de haal zou gaan. Niet dat ik iets tegen Bracke heb, maar op dat moment had ik nogal medelijden met de andere renners. M'n favoriet (vraag me niet waarom) werd nummer 3. Later kwam ik te weten dat hij Horton heet (voornaam weet ik niet) en uit Groot- Brittanië komt.
Al redelijk vroeg in de wedstrijd ontstond er een kopgroep van zo'n 9 man. Niet echt dat die mannen aangevallen hadden, de rest was gewoon gelost en moest later de wedstrijd verlaten. Het kwam tot een sprint en Bracke won. Horton werd 4de geloof ik. Geen podium, gewoon naast het café je bloemen of je mand komen ophalen. Dan wisten ze ook niet wie 3de geworden was. Het heeft een hele tijd geduurd. Horton heeft daar een hele tijd in de kou staan wachten, omdat hij dacht dat hij 3de was, en na veel geaarzel stapte hij dan verlegen op de organisator af. Maar ging dat iets later toch fietsend weg. Ik kan jullie helaas niet vertellen wie derde werd, want toen ik opstapte, was dat nog steeds niet bekend.

P.S.: Sorry voor de zeer slechte kwaliteit van de foto! Met de zon die net even kwam piepen...

GP Zottegem

Gisteren stond de GP Zottegem op m'n programma. Of ook wel 'mijn Putte- Kapellen'. De laatste koers die ik dit seizoen live zal meemaken, toch zeker van Björn. Al is dat bij mij heel relatief, je weet nooit wat er nog uit de kast valt...

We zijn op tijd vertrokken, om daar zeker niet te laat te zijn. Maar ik schrok ervan hoe snel we daar waren. Ik ben gewoon van de voorbije maanden toch meestal minstens een uurtje (soms langer, TRW) in de auto te zitten.
We zijn dan richting kleedkamers gestapt om onze companen te ontmoeten. Min één, want Boudewijn zit thuis met zijn voet in het gips. Veel beterschap hé (en geniet terwijl ik op school zit van Björn die vlamt in de Vuelta ;-)) Er was al verschrikkelijk veel volk aan de officieuze start, dus daar zijn we eigenlijk niet helemaal meer geraakt.
Het is ongelooflijk als je ziet hoe geliefd en bekend Francesco Planckaert daar is. Gisteren was hij precies zelfs nog geliefder dan Robbie McEwen. En dan was hij nog vergeten het startblad te tekenen en moest hij nog eens terugkeren, tot groot jolijt van het publiek.
De renners vertrokken dan voor een grote ronde van 90 km. Dus zijn wij ergens op een terras gaan zitten en hebben we veel gebabbeld ;-). Bijna 2 uur lang. Nadien zijn we richting 'de brug' gegaan (waar je de renners mits 100 m stappen 2 keer kon zien op korte tijd) en zijn we nog heel wat andere musketiers tegengekomen.

Al vroeg in de wedstrijd was er een groepje weggeraakt van 13 man. Met daarin o.a. Jens Renders en Gorik Gardeyn. Ze reden een maximale voorsprong bijeen van ruim 7 minuten.
Unibet was vertegenwoordigd, zo ook de Choco's, Flanders, Milram (continentaal team)... Wie ging deze jongens terughalen?
Davitamon- Lotto. Zij hadden op papier veruit de sterkste ploeg, én, zij hadden geen mannetje mee. Ze probeerden zich wat te organiseren en de achtervolging op gang te zetten. Ze zijn tot op 25 sec. gekomen (lang voor de achterstand 7 min bedroeg wel te verstaan), maar om verschillende redenen konden ze de ploeg niet op een lijn krijgen. Björn Leukemans nam het peloton op sleeptouw maar kreeg niet echt bijstand, ook niet van andere ploegen. Bart Dockx viel ook nog eens plat, dus het hele spel was om zeep. Het werd al snel duidelijk dat de 13 koplopers het gingen uitzingen tot het einde. Ik zou al m'n geld ingezet hebben op Gorik Gardeyn, maar het was de Duitser Obst die de sprint won. Gorik werd tweede. Die Rene Obst van Milram was mij volkomen onbekend, maar dat betekent niet per se dat het een eendagsvlieg is. David Kopp won 2 jaar geleden in Zottegem (toen hij ook relatief onbekend was) en daar is toch ook iets van geworden.

Tot aan de streep zijn we zelfs niet geraakt, het zag al zwart van het volk op 500 m van de aankomst. En wij zijn ook geen mensen die daar al uren op voorhand kunnen gaan staan, wij zien de koers liever op verschillende lokaties ;-).
Nog helemaal naar de auto van onze compagnons hun chauffeur (:p dit wordt ingewikkeld) gestapt. Dan weer heel Zottegem afgestapt om aan onze auto te geraken.
Mijn voetjes doen pijn, maar dat is m'n eigen schuld, als je naar de koers gaat moet je deftige schoenen hebben waarschijnlijk en geen ballerina's :) maar ik zal het nooit leren...
Nu zijn het (tot mijn grote spijt eigenlijk) rustdagen die volgen. Vuelta kijken vanaf zaterdag, op tv dan wel... jammer genoeg ;-)
En dan volgende week vrijdag... nee, daar wil ik liever niet aan denken...!
Ohja, hiernet nog naar de koninginnenrit van de Eneco- tour gekeken. Echt superknap van Gilbert, het scheelde niet veel. Maar, die jongen kan zich 10 keer doodrijden :-)!
Jammer van het geval Hincapie- Schumacher, wat een anti- climax!

Foto's: Céline Verstraete, meer foto's binnenkort!

Foto's

Hey!
De fotoalbums van Heusden en Eneco-tour zijn klaar.

Je kan ze hier bekijken:
Heusden

en
Eneco- Tour (Landgraaf)


Sommige foto's zijn weggelaten, omdat m'n secretaresse ruimte wou besparen ;-) Dus als je er nog zou willen, geef een seintje :-)

Eneco Tour: Tijdrit Landgraaf

"Céline, zin om zondag naar de tijdrit in Landgraaf te gaan kijken?" Wat kan ik dan antwoorden, als m'n papa dat zo lief vraagt ;-).

Het weer zat dan eindelijk eens mee!
Eenmaal aangekomen stapten we uit de auto en kwam er al een renner voorbij geflitst. Maar het was gelukkig een van de eersten. We hebben een hele tijd in een bocht gestaan op zo'n km van de start. Omdat het 's ochtends hier thuis nogal hectisch was verlopen, had ik geen startlijst. En ik wou toch zo graag Jan Kuyckx nog zien daar in die bocht en dan richting aankomst stappen om hem te zien finishen. Gelukkig kan een smsje wonderen doen en kwam ik zo z'n starttijd te weten :-).
Toen Jan voorbij gekomen was, zijn we naar de aankomst/start gewandeld. Ondertussen kwamen er telkens nog renners voorbij.

Het startpodium en de finishlijn waren amper 10 m van elkaar verwijderd, en op elk punt stond er een speaker, wat soms een kakafonie tot gevolg had.
Ik stond net aan het startpunt en was dus te laat om Jan te zien finishen.
Vlakbij het vertrek- en eindpunt was er dan ook nog eens het rennerskwartier met de bussen. Zo kon je ook eens de renners zien die zich aan het opwarmen waren op de rollen. En daar komt veel volk op af! Soms lijkt het wel de zoo. Bv. de bus van Quick. Step. Daar troept een hele massa samen. Steven De Jongh was zich aan het opwarmen, met zo'n lint die z'n territorium afbakende. En dan staat die massa naar hem te staren :-). Een heel verschil met Davitamon- Lotto. Die hebben geen lint, en toen Johan Vansummeren zich aan het opwarmen was, stonden er slechts een handvol mensen, die allemaal wel iets met Johan te zien hebben.

Voor mij was het echt wel een aparte ervaring, zo eens kuieren tussen de renners die zich aan het opwarmen zijn. In de Ronde van België ben ik dit jaar ook naar een tijdrit gaan kijken, in Buggenhout, maar die was helemaal anders. Alles was veel dichter op elkaar en toen kon je niet bij de renners.
In Landgraaf was er veel ruimte, en dat was wel leuk!
Ik vond het heel leuk om Joost Posthuma te zien opwarmen, en stiekem hoopte ik dat hij die tijdrit naar z'n hand zou kunnen zetten. Maar Joost maakte een stuurfoutje in een bocht en strandde op een (toch wel knappe) 7de stek.
Bij de Astana-ploeg had ik vooral oog voor Koen de Kort, die op dat ogenblik z'n tijdrit net had afgewerkt. Die jongen (en heel de ploeg) moet het toch niet makkelijk gehad hebben, de voorbije maanden. Mogen we nu starten? Altijd leven met die onzekerheid. Toch laat deze jongen knappe dingen zien! Chapeau!!
Ik ga niet al die mensen opnoemen die ik zag terwijl ze zich aan het opwarmen waren (dat zie je binnenkort wel op de foto's ;-)). De meesten hebben een iPod, zoals deze Quinziato :-), die er constant mee aan het prutsen was, maar dit geheel terzijde ;-).


We zijn dan op zo'n 50 m na de finish gaan staan, zo konden we alles goed gadeslaan. De verzorger van Discovery stond vlakbij om George op te wachten en hem een handdoekje te geven. Je had die mens moeten zien, dolgelukkig toen Hincapie over de streep kwam.
Philippé (ja, want zo wordt dat in Nederland blijkbaar uitgesproken ;-)) Gilbert en Leif Hoste deden het ook knap, ze werden respectievelijk 5de en 6de. Bert Roesems stelt me wat teleur. Ik had toch een knappe prestatie van hem verwacht, en hij finishte uiteindelijk (slechts) 53ste. Ik vind nochtans dat die een prachtige stijl heeft om naar te kijken. Hij is zo groot en hij kan zich zo heel mooi plat leggen!

Het was echt opnieuw een zalig koersdagje! We hebben veel van de koers kunnen zien, en ik zag dingen die ik voordien nog niet had kunnen zien. Morgen staat Zottegem op het programma, en hopelijk wordt het beter weer dan vandaag!

(Foto's: Céline Verstraete)

Heusden!!

Heeey!!
Ik ben terug :-)!

Zoals beloofd volgt nu het verslag van Heusden.

Dinsdag ben ik dus zoals eerder gezegd naar een kermiskoers in Heusden geweest waar Kevin Neirynck reed. De weersomstandigheden waren opnieuw ideaal (ahum). En dan staan die renners daar, in de regen, wachtend op het verlossende startschot. Alhoewel, verlossend is relatief, toen de knal weerklonk, kregen ze 23 ploeteren voorgeschoteld.

De Kevin ging al vroeg in de aanval. Jammer genoeg konden de drie koplopers het niet uitzingen. Ze werden na enkele ronden opgeslorpt door het peloton. Kwam er dan nog bij dat Neirynck iets later een lekke band had, gelukkig kon hij opnieuw komen aansluiten bij het peloton.
Er volgden nog vele aanvallen, maar die werden telkens teniet gedaan. Tot er opeens een kopgroep ontstond van een 10tal renners. Na een tijdje werd het wel duidelijk dat deze renners de finale zouden kleuren. Oa. Iljo Keisse, Roger Hammond, Geert Omloop en Preben Van Hecke maakten deel uit van deze 10.

Spanning tot de laatste km, halen ze het of halen ze het niet? In het peloton volgde een late organisering van het Choco-blok. Té laat, zo bleek.

Tot tweemaal toe probeerde Hammond weg te geraken uit de kopgroep. Maar tot tweemaal toe werd hij opnieuw tot de orde geroepen. De 10 koplopers sprintten voor de overwinning. Geert Omloop zette aan, met Iljo Keisse in z'n wiel. Iljo beet op z'n tanden maar het lukte nipt niet. Jammer!!
Geert Omloop won deze kermiskoers die toch wel geklasseerd is als een van de meest prestigieuze onder de kermiskoersen.


Ik bleef nog wat hangen na de koers, maar niet te lang, want ik moest nog richting Antwerpen. Al die renners zijn zo vuil hé, arme schaapkes ;-). Iljo Keisse had ik bijna niet herkend tijdens de koers; hij had zo 'nen baard' :-p!

En, Romina, it was nice to meet you too!! ;-)

Sta mij toe nog een boodschap van algemeen nut te verspreiden: Kevin, bedankt hé!! Het was super je eindelijk eens te ontmoeten! ;-)

Foto's online van zodra m'n secretaresse er klaar mee is! :-)




Eerste foto is van voor de start, en ik stond slecht geplaatst, dus is het een foto van Kevin z'n zijkant en niet heel z'n gezicht, jammer wel :-(!

Dernycriterium Wilrijk

Ik ben zot... :-)
De meeste mensen zullen vandaag wel thuis gebleven zijn, lekker warm.
En ik? Ik was in Wilrijk te vinden.
Björn Leukemans werd in laatste instantie opgeroepen om daar te rijden. De regen viel met bakken uit de hemel. Er zijn leukere omstandigheden om naar een koers te gaan kijken. Maar, ik klaag niet hoor. Ik vind het nog steeds leuk om te doen, en ik heb pas echt medelijden met die renners (lees: arme sukkelaars :p) die die regen moeten trotseren.

Gelukkig konden we ergens staan onder een soort afdak met goed gezelschap :-) . De organisatie maakte de koers uiteindelijk 10 ronden korter.
Leif Hoste won, voor Eeckhout en Renders.
Geen foto's dit keer, veel te slecht weer!

Dit moet ik jullie ook nog zeggen: Morgen ga ik normaal gezien naar een kermiskoers in Heusden. Maar ik ga nadien niet naar huis. Ik blijf enkele dagen bij vrienden logeren en ik zal ten vroegste vrijdag opnieuw iets op m'n blog kunnen schrijven.

Tot later!!

Criterium Kortrijk

Hoe brengt Céline haar donderdagavond door, als het oude wijven regent? Juist ja: met naar de koers gaan kijken!

Donderdag ben ik dus naar het criterium in Kortrijk gaan kijken. Maar wie verwacht nu dat het op een 10de augustus zo koud kan zijn? Ik alleszins niet!
Na Wolvertem (derny) was dit eigenlijk het eerste echte criterium dat ik zag. Geen motoren deze keer. Gewoon show :-)

Al bij al heb ik er toch echt wel van kunnen genieten. Leif Polle Hoste die meezingt met 'Somebody to love', Dimitri De Fauw die zijne slets kwijt is ... :-) We stonden ergens waar er niet al te veel volk stond (al de mensen stonden samengetroept aan de cafés ;-)) en dan kan je ongeremd roepen voor je favoriet(en).

Uiteindelijk werd er een definitieve kopgroep gevormd met daarin opvallend veel West- Vlamingen. Nadien konden Niko Eeckhout, Leif Hoste en Wim Vansevenant zich afscheiden. Net toen ze moesten sprinten voor de overwinning, zette de hemel haar sluizen helemaal open.

Toen ik donderdag thuiskwam, zat ik nog na te trillen. Gisterenochtend waren m'n schoenen nog nat (al waren dat niet echt schoenen waarmee je moet buitenkomen als het regent). Maar wat heb ik te klagen? De echte sukkelaars zijn diegenen die het helse weer moeten trotseren op hun fiets. ;-)

Enkele uren de kou en regen trotseren, waar doe je het voor? Om een glimp van de renners op te vangen. Als dat geroep van je beantwoord wordt; als de persoon in kwestie omkijkt en je een lach gunt, dan is je dag toch wel goed :-) Beetje vaag? Diegene die ik bedoel zal het wel snappen...

Foto's heb ik genomen, maar ik vind ze allemaal slecht. Oorzaak? De barslechte weersomstandigheden natuurlijk. Al overweeg ik om te investeren in een nieuw fototoestel... (Tips zijn welkom :-))

Ik was van plan om nog een voorbeschouwing te maken voor San Sebastian, maar ben gisteren amper thuis geweest. Dus, geen voorbeschouwing! Nu ga ik zelf wat koers kijken (op tv, jammer genoeg :-))! Maar wel met de Karl! Tot gauw...

Renner in de Kijker (deel 2)

Het werd eens tijd voor een nieuwe Renner in de Kijker. Moeilijk om te kiezen wie het zou worden. Of toch niet?

Het is Kevin Neirynck geworden, een renner die ik graag bezig zie. Hij rijdt z’n eerste jaar als prof, bij Landbouwkrediet.
En je kan niet zeggen dat hij er als neoprof al echt anoniem bijreed, integendeel. Kevin schuwt het harde werk niet, of dat nu voor zichzelf is of voor iemand anders. Hij strijdt tot de laatste meter.

Bij de junioren won Kevin de Ronde van Vlaanderen. Niet voor de eerste de beste, nee, voor Jurgen Van den Broeck (de vorige renner in de kijker). Dus als je zo’n prestatie kan leveren, wil dat wel iets zeggen.

Kevin koos om verder te gaan studeren. Hij haalde z’n diploma industrieel ingenieur, met dank aan het topsportstatuut. En dit jaar kon hij dan z’n profdebuut vieren bij Landbouwkrediet. Hij had zich enkele doelen vooropgesteld. Eens in een lange ontsnapping zitten in een grote koers en een koers winnen. In maart werd het eerste doel verwezenlijkt: Kevin maakte samen met oa. Frederik Veuchelen deel uit van de maratonvlucht in Dwars door Vlaanderen. Uiteindelijk zong Veuchelen het als enige uit. Maar Kevin had zich getoond als neoprof.

Iets later startte hij in de Hel van het Noorden. Hij had het moeilijk, maar zette dapper voort en reed z’n eerste Parijs- Roubaix uit.

Kevin is niet een coureur die meteen wedstrijden aanstipt. Of die probeert te pieken. Hij start in elke wedstrijd met ambitie en geeft zich telkens voluit.

Z’n eerste zege kwam er in Strombeek. Hij reed oa Roger Hammond uit het wiel en kwam alleen aan. Daar werd ook de tweede droom werkelijkheid.

Hij liet zich opmerken in zowat alle koersen die hij reed. Op het BK sleurde hij vele kilometers aan de kop van het peloton.
Hier in Oetingen zat hij mee in de beslissende groep met de besten. Hij viel aan, werd weer ingelopen. Nadien werd hij gelost, maar hij vocht en kon terug aanhaken. Hij kwam niet op z’n positieven, nee, erop en erover. Het mocht niet zijn, hij finishte 4de. Ik kan moeilijk al die koersen opnoemen die hij kleurde. Ik kan wel zeggen dat het een vechtertje is. En dat is toch o zo mooi om naar te kijken!

Onlangs verlengde hij z’n contract bij Landbouwkrediet. een goede zaak, want hij zit daar goed. Hij kan nog groeien en misschien is het nadien tijd voor een stapje hogerop? Maar dat zijn ‘zorgen’ voor later...



De schrijvende pers kan maar beter oefenen om z’n naam juist te schrijven. Niet Neirinck, Neyrinck, Neyrick en al zeker niet Neirinckx of iets gelijkaardigs. Maar Kevin Neirynck. Je zal hem nog vaak mogen schrijven. In een positieve context. Voor deze jongen is een mooie toekomst weggelegd, zeg dat ik het gezegd heb.

(Foto's: Céline Verstraete)

Dernycriterium Wolvertem

Veel afkicken van de koers moest ik nog niet doen, gisterennamiddag gingen we naar een dernycriterium in Wolvertem. Ik had dat nog nooit meegemaakt, maar ik wist wel al waar het om draaide. Voor de verrassende uitslag moet je het niet doen, het draait vooral om de show :-).
Toen we hier thuis vertrokken, zag alles er nog goed uit, maar nadat we een stukje hadden gereden, begon het hard te regenen. Gelukkig verminderde het in Wolvertem.
Ik wist eigenlijk niet goed wie er kwam, in de krant stond: o.a. Nick Nuyens, Gert Steegmans... Maar aangezien die in Duitsland reden, wist ik al dat ik die zeker niet te zien zou krijgen. Eigenlijk had ik maar één zekerheid: Björn Leukemans. Behalve hem waren ook nog aanwezig: Iljo Keisse, Nico Mattan, Robbie McEwen, Jurgen Van Goolen, Greg Van Avermaet, Steven De Neef, Axel Merckx, Niko Eeckhout, Wouter Van Mechelen en Serge Baguet.

Er was een parking voor VIPS en de échte VIPS; de renners. Er stond iemand om alles in goede banen te leiden. Robbie McEwen komt aangereden met z'n auto, "Ah, Robbie, rij maar binnen". Axel Merckx ook, hij zegt hetzelfde. Dan komt Björn Leukemans aangereden en die man vraagt aan ons: "Is dat ook een renner?" Ik wist niet wat ik hoorde.

Om 16u15 kon het spektakel beginnen. Eerst was er de voorstelling van alle renners en die moesten dan op de foto met hun sponsor. Aangezien Ivan Basso normaalgezien ging komen en ze dan een internationale topper hadden, denk ik dat ze met het wegvallen van Basso voor een nieuwe internationale topper wilden zorgen. "Björne Loikman" hebben ze hem dan genoemd.

Nadien was er dan de eerste dernyreeks; 30 ronden van 1,2 km. Het was ondertussen al beginnen regenen en de wegen lagen er glad bij. Opletten geblazen dus. Net toen wij aan de rotonde kwamen viel Greg Van Avermaet, een uitschuiver. Ik hield m'n hart vast: wees voorzichtig, dit spektakel is geen risico's waard! Gelukkig klaarde het tijdens de tweede reeks op en bleven de wegen voor de rest van de avond droog. De eerste reeks werd gewonnen door Nico Mattan.

De renners konden even rusten want het was tijd voor de 'publiciteitskaravaan'. De sponsors mochten eens een rondje rijden met hun wagens.

De tweede reeks van het criterium was een afvallingsreeks. Elke twee ronden viel er iemand af. Björn moest er als eerste af, maar vrees niet, dit laat niks slechts verhopen ivm z'n conditie, hij kan gewoon beter dan de rest z'n remmen dichtknijpen ;-). Robbie McEwen won dit nummer.

Nu was het tijd voor een stukje 'hoogstaande cultuur', namelijk een optreden van niemand minder dan Jo Vally! Ik moet toegeven dat ik er alles van gemist heb :-).

Tijd dan voor het hoofdnummer van de avond. Een reeks van 35 rondjes. Af en toe nam er eens een renner afstand en werd nadien weer ingelopen. Op een bepaald moment reden de 3 DVL'ers (Mattan, McEwen en Leukemans) apart en op zo'n 5 ronden reed Björn zelfs nog helemaal alleen voor de rest uit. Maar zoals gepland liep alles opnieuw samen en kwam er een aanval van Axel Merckx (de streekrenner, al wist ik niet dat Wolvertem in de streek van Monaco lag) en die won de laatste reeks en het dernycriterium. Tweede: de groene trui uit de Tour. Derde: onze Belgische Kampioen.

Het was echt heel leuk om eens te beleven, zo'n criterium. Derny had ik nog maar één keer gezien, op de zesdaagse, maar zo'n criterium is toch nog iets helemaal anders. Het was een zalige ervaring!
De volgende koers die gepland is, is de GP Zottegem op 22 augustus. Maar om het zo lang vol te houden? Waarschijnlijk zal er wel nog iets uit de bus vallen ;-)!

(Foto's: Céline Verstraete)
Véél meer foto's binnenkort online!

Foto's TRW

Voor de foto's van de TRW kan je naar 3 verschillende albums gaan:

Voor dag 1: Klik Hier

Dag 2: Klik Hier

De overige dagen: Klikklik


Ze zijn niet allemaal zo goed gelukt. Dat komt omdat ik meer bezig ben met supporteren dan met foto's te nemen. Niet alle foto's staan er op, omdat sommigen nogal goed op elkaar leken. Ik heb geen copyright op de foto's geplaatst (eerlijk gezegd omdat heel veel werk vergt).

Met dank aan Katrien om de albums te maken!

Ronde van het Waalse Gewest Slot

Toen ik gisteren opstond, had ik gemengde gevoelens. Ik was heel blij dat ik opnieuw een dagje TRW tegemoet ging, maar tegelijk vond ik het jammer dat het het laatste was. We zijn naar de start in Amay gereden, maar die was veel minder leuk dan in Nivelles. Heel het plein werd ingenomen door de VIP-tent en de weg naar het startpodium was alleen bereikbaar voor VIPS. De échte liefhebber wordt teruggefloten... Maarja, zo gaat dat nu eenmaal hé!

Na de start zijn we naar een kruispunt in Villers-Le-Bouillet gereden en daar hebben we ons terug aangesloten bij onze ervaren 'begeleiders'. Die leidden ons na de doortocht van de renners naar een beklimming van eerste categorie; Côte de Peu d'Eau. Ik zal jullie ook kort op de hoogte stellen van de koerssituatie op dat moment. Er was een kopgroepje met daarin o.a. Glenn d'Hollander en Bert De Waele. Ook Preben Van Hecke zat daar oorspronkelijk bij, maar op die Côte had hij zich laten inlopen door het peloton.
Na die Côte hebben we nog één of twee (kan je geloven dat ik het niet goed meer weet?) doortochten gezien. Vervolgens zijn we doorgereden naar de aankomst in Wanze. Opnieuw hetzelfde liedje: op zo'n 3 km mocht je niet meer door. Daar wisten zij wel raad mee. Vraag me niet hoe, maar in hun zog geraakten we nog op pakweg 200 m stappen van de aankomst :-)!

Tijd genoeg nog vooraleer de renners zouden finishen. Er kwam een algemene hergroepering. Normaal gezien zouden we opnieuw afstevenen op een zoveelste massasprint. Maar dat was buiten Jan Kuyckx gerekend! Hij viel aan en geraakte helemaal alleen weg. Ik was zo blij! Dichtbij ons stonden de ouders van Jan. Het is leuk om de reactie van die mensen te zien. Ze staan daar dan vol spanning en hopen dat hun zoon het zal halen. Dat hoopte ik ook! Jan knokte en haalde een handvol seconden voorsprong.Er kwam nog een tegenaanval van een voor mij nobele onbekende (en ik kan mij zijn naam dus niet meer voor de geest brengen). Jammer genoeg ging het verhaaltje niet door.
Er kwam opnieuw een massasprint en Baden Cooke won. Maakt het wel extra pijnlijk, omdat het in Halle- Ingooigem ook Cooke was die Jan Kuyckx flikte. Nu waren het wel helemaal andere omstandigheden, maar toch...

5 dagen TRW, 4 keer massasprint. Of toch sprint met een peloton die de laatste klimmetjes had overleefd. Ik snap het niet zo goed, als je het parcours bekijkt. Moet het dan nòg zwaarder? Nee toch? Als je de erelijst bekijkt: in 2000 won Axel Merckx, in 2002 Bettini... en ga zo maar door. Die moesten het niet hebben van massasprints...

Het is nu zaterdagavond en ik heb al afkickverschijnselen ;-) Nee, zo erg is het niet, maar ik zal het het wel missen, ik mis het nu al. Het waren zalige dagen, die ik nooit zal vergeten! Bedankt vooral aan Boudewijn en ook aan al de rest, het was héél leuk, het is zeker voor herhaling vatbaar :-)! Ook bedankt voor het prachtige souvenir en al de moeite die je gedaan hebt om me het toch maar kunnen meegeven! Op naar Zottegem dan maar!

(Foto's: Céline Verstraete)

Ronde van het Waalse Gewest deel 4

Donderdag opnieuw vertrokken voor een dagje TRW. Jammer genoeg konden we pas later gaan. M'n ouders werken in hun vakantie van een paar weken nog op donderdag- en zaterdagvoormiddag. Dus moest m'n papa nog werken in de voormiddag. Nadien zijn we vertrokken naar 'La Haute Levée' een heuvel van eerste categorie. Was naar mijn oordeel niet zo lastig als de Amay, al is dat zeer relatief, want het zal sowieso wel heel lastig geweest zijn. Die beklimming was al op 66 km van de aankomst, dus zijn we nadien meteen naar Beaufays (de aankomstplaats) gereden. Daar moesten we de auto parkeren op 3km van de streep. Zo kwam het dat we eigenlijk ietwat te laat waren en opnieuw op zo'n 250 m van de streep stonden toen de meute sprintend naar de meet reed. De zege was opnieuw voor Guidi van Phonak, maar dat werd ietwat overschaduwd door het nieuws van Landis dat rond hetzelfde tijdstip bekend werd gemaakt. Iljo Keisse werd nog knap 3de, maar had graag gewonnen voor Matt Gilmore.

Iets later kwamen we onze vertrouwde 'begeleiders' tegen. Die meer ervaring hebben en zich op enkele honderden meters hadden weten te parkeren. Volgende dag beter? Je leest het straks :)!

Op de foto zie je uiterst links Guidi aangaan en Björn in ca. 6de positie zitten. Hij zou uiteindelijk 9de finishen.

P.S.: Vandaag was het al veel minder warm! Op La Haute Levée ietwat koud zelfs.
(Foto: Céline Verstraete)

Tis Redelijk Warm deel 3

Gisteren was het opnieuw vroeg opstaan geblazen om de 3de rit van de TRW te volgen. We hadden met onze companen afgesproken op de eerste beklimming van de dag; de Côte de Blaimont. Op dat ogenblik zag het koersbeeld er als volgt uit: er was een kopgroepje met daarin o.a. Olivier Kaisen en het peloton volgde op zo'n 4 minuten.
Sprinten naar de auto en op naar het volgende punt. We hadden ervaren begeleiders, die al 17 jaar dezelfde renner volgen, dus die kennen de kneepjes van het vak wel! 2de stoppunt was de Col de la Haizette, opnieuw een beklimming van 3de categorie. Van zodra de laatste renner voorbijkwam, was het voor ons spurten geblazen. En we moesten ook een klimmetje trotseren :)! Het volgende mikpunt was de Côte de Corbion, eentje van eerste categorie. Maar volgens het schema zouden we daar niet meer op tijd geraken dus moesten we wat verder postvatten, in een afdaling nota bene. Het was dan heel frustrerend dat we nog een eeuwigheid moesten wachten vooraleer we een renner zagen, omdat ze achter zaten op het schema. Hadden we dat geweten, hadden we nog ruimschoots de tijd gehad om de Corbion te halen. Maar het was wel eens leuk om de renners te zien dalen, sommigen met hun poep naar de hemel:). En hup, opnieuw vliegensvlug de auto in. Ik kan me echt niet meer herinneren waar het volgende punt precies was, het was juist na een afdaling en het ging opnieuw licht de hoogte in. Toen we ons wilden parkeren voor het laatste punt zagen we de koplopers al voorbij zoeven. Maar we waren nog ruimschoots op tijd voor onze man. Dat was onze laatste stopplaats, ze zouden ons nu naar de aankomst begeleiden. Toen we ons dan zo op 100 m van de meet geposteerd hadden, moesten de renners nog 25 km afleggen. Vanaf dan moesten we blindelings vertrouwen op de speaker van dienst. Regroupement général schalde het door de luidsprekers. Je stond er daar dan vlak op, maar toch is het heel moeilijk om de wedstrijdsituatie te begrijpen. Zeker als de speaker er zelf niet aan uit geraakt. Ineens waren er 2 leiders: Maxime Monfort (volgens die speaker, later blijkt dat het Bertagnolli was) én Björne Leukmans! Het deed ongelooflijk veel deugd om die naam nog eens door de luidsprekers te horen galmen. Daar stond ik dan, op een verhoog in het gras, denkend dat m'n hart het elk moment kon begeven. Naast mij vader Leukemans, die een en al rust uitstraalde. De aankomst was ietwat hellend, dus moest het tot een sprint komen, zou dat zeker niet in Björn z'n nadeel spreken. Maar er waren nog mannen op komst, en die hadden 30 meter achterstand. Ze geraakten uiteindelijk bij de koplopers. Meer wist ik niet, daar in St.- Hubert. Alleen dat Nico Sijmens, waar daarvoor geen enkel woord over gevalen was, won. Preben Van Hecke werd dan eerste DVL'er op een 9de stek en nadien kwam Björn, op z'n gemakje naar de streep rijdend.
Toen ik dan om 19 uur thuiskwam, volgde er een telefoontje met heel wat meer duidelijkheid. Björn was aan de voet van de Côte d'Arville begonnen aan een indrukwekkend stukje machtsvertoning. Hij raasde iedereen voorbij en kwam zo bij leider Bertagnolli. Iets later kwam ook Nico Sijmens aansluiten, met 4 man in z'n zog. Bertagnolli deelde al eens een serieuze prik uit. Björn Leukemans moest naar adem happen en dat terwijl Nico Sijmens dacht dat Björn het gat ging dichten. Björn zag dat er geen ritzege meer inzat en omdat er toch maar één plaats telt, liet hij zich uitzakken en reed op z'n gemak (zoals ik zag) naar de streep, werd nog bijgehaald door enkele sprintende renners en werd zo 14de. Maar uitslagen zeggen toch zo bitter weinig.
Ik vind het heel knap dat hij na zo'n zware revalidatie van z'n schouderbladbreuk en na enkele kermiskoersen al zo sterk voor de dag komt. De rit van gisteren was niet meer dan een trainingsritje, waarin hij toonde dat hij hard gewerkt heeft en dat dat zo stillaan z'n vruchten begint af te werpen. Dat alles laat het beste verhopen, met het oog op de komende maanden!

Gisteren heb ik dus echt veel van de koers gezien. 5 doortochten met aankomst. Met dank aan m'n papa, die z'n vakantie deels opoffert om mij naar de koers te brengen. Gisteren stonden er opnieuw 450 km op de teller!

Foto's volgen later!

Tis Redelijk Warm deel 1&2

Gisteren zijn we begonnen aan een weekje op en top TRW volgen. Tour de la Région Wallone, daar staat het voor. Of beter: Tis Redelijk Warm. Nou, laat die redelijk maar weg en zeg: 't is superheet :)!

Maandag zijn we naar de start in Flobecq gereden. Auto ergens parkeren en stappen naar de start. Eigenlijk is het gewoon volgen en hopen dat je aan de start uitkomt. We hadden geluk want we zagen al auto's van CSC staan. We hebben niet veel beleefd van de start eigenlijk, het was een van de minst makkelijke starten ooit. Om zelf als toeschouwer te beleven dan. Toen de renners vertrokken waren zijn we naar de bevoorrading in Estinnes gereden. Dat was natuurlijk zo vlak als iets en we hadden de pech dat ze net aan het koersen waren vooraan dus namen ze niets aan. Hup, auto in en naar Marcinelle. Dat is makkelijker gezegd dan gedaan, we moesten onze auto ergens parkeren op 3 km van de meet. We waren pas op 250 m toen de hele meute begon te sprinten. Gelukkig vonden we in extremis onze trouwe companen en konden we nog een deftige glimp opvangen van enkele renners. Valse start, zo kan je het noemen.

Dinsdag opnieuw vroeg opstaan en naar Nivelles rijden. De start daar was wel heel leuk. Het was zo ergens aan een park en het 'cabineke' waar de renners moeten tekenen was goed geplaatst. Ik had me opgesteld aan een rondpunt, vlakbij het 'cabineke'. Ik had dan nog eens het geluk dat er kleine gastjes waren die vaak renners tegenhielden voor een handtekening. Zo kon ik nog eens foto's nemen :). Zo kwam Johan 'Streppeke' Verstrepen aangereden, rustig, wat rondkijkend. Die mannekes gaan daar zo voor staan, Johan ziet het op het laatste moment nog, schrikt en gaat in de remmen. Z'n gezicht was goud waard en de jongens waren tevreden, want ze hadden hun handtekening. Zo hebben ze nog heel wat renners aangevallen:)!
Toen het startschot gegeven was, gingen wij terug richting auto en richting Mur d' Amay. We reden hem op met de auto en ik dacht dat er geen einde aan kwam. We hebben de auto geparkeerd op een steil stuk (oké, heel de beklimming was steil, dus dat is relatief) en dan was het wachten geblazen. Nic Ingels reed op kop, knap van die jongen. De officiële start was nog maar 600 m gegeven en Nic ging al in de aanval! Op de Mur hadden ze nog 3'45" voorsprong. Het peloton kwam eraan, met helemaal rechts (voor mij, dus voor de renners was het uiterst links) reed Björn Leukemans op de eerste rij en uiterst links Jan Kuyckx. Alles onder controle. Ik heb toch medelijden met die renners hoor! Het was 42° op die Mur d'Amay (in de zon natuurlijk) en dan nog eens zo steil!! Chapeau hoor!
Dan zijn we nog naar de aankomst in Perwez gereden en daar kreeg ik dan toch nog m'n poster:)! Bedankt Roger om hem mee te brengen! Nadien kreeg ik ook nog te horen hoe ik aanstaande zondagnamiddag kan doorbrengen:)...
Zo de eerste 2 daagjes zitten erop, op naar de volgende 4!

(Foto's: Céline Verstraete)

Meer foto's binnenkort online!

Vive le vélo, vive Karl!

Woensdag 19 juli kan de geschiedenis ingaan. De warmterecords tuimelden van de tabellen, bovendien tuimelde Floyd Landis van z'n geel voetstuk én als klap op de vuurpijl was ik uitgenodigd bij Karl in Tour 2006 met (bijna ;-)) één van de best mogelijke gasten.

Wat zei ik gisteren nog? Dat de Tour in z'n 'definitieve plooi' lag. Het is gevaarlijk zoiets te zeggen. Het cliché wordt bevestigd: de Tour is pas beslist in Parijs. Het is bekend dat Floyd Landis in zowat elk 'rondje' een zwarte dag kent. Het was duidelijk dat die er gisteren kwam. Het leek een passieve wedstrijd; Michael Rasmussen reed ongeveer de hele race op kop en de zege zat er dik in. Maar daarachter zat er nog een pelotonetje met klassementsrenners. Wouden die een gooi doen naar een podiumplaats, zouden ze in het offensief moeten trekken! Er kwam een prik, maar dat was niet genoeg, Floyd Landis kon opnieuw aansluiten. Maar dan ging Sastre, voor de Tour vooropgesteld als superknecht voor Basso, nu ruikt hij z'n eigen kans op een podiumstek.
Ook Evans en Klöden én, wonder boven wonder, Oscar Pereiro Sio, raakten weg uit het groepje met Landis. Bij die laatste, die al heel de dag was aangewezen op aanklampen, ging het licht helemaal uit. Hij werd voorbijgestoken door een heleboel renners en kreeg 10 minuten aan z'n broek. Pereiro werd opnieuw in het geel gehuldigd en ook de bolletjestrui veranderde van eigenaar. Rasmussen haalde de dubbelslag binnen: ritzege en bolletjestrui.
De Tour is nog niet voorbij: de rit van vandaag en de tijdrit van zaterdag zullen raad moeten brengen. En waarom zou Pereiro niet kunnen winnen? Zoals Nick Nuyens zei: het zou nog een goeie grap zijn :)!

Om 19 uur werden we in de gebouwen van de VRT verwacht. We kwamen op de parking en zagen daar een grote bus staan. "Supportersclub Tom Boonen Middelkerke" Ik dacht : Het zal toch niet waar zijn hé! Ze zullen Nick Nuyens toch niet vervangen hebben door Tom Boonen! Gelukkig was dat niet het geval.
We kregen eerst een drankje en om 19u30 mochten we plaatsnemen in de studio. Als je dat allemaal eens ziet wat er bij de opname allemaal komt kijken, het is niet te geloven. Eerst geeft de publiekopwarmer wat uitleg en legt hij de tekens uit (lachen, applaus, meer applaus...). Dan kwam Guido Belcanto zich even opwarmen op de fiets en nadien werd het nummer (dat op het einde van het programma wordt getoond) 2 maal opgenomen.
Nadien kwam 'the star of the evening' Karl Vannieuwkerke. Het gesprek in de volgwagen met René Dillen werd opgenomen. Nadien werd er nog vanalles geregeld en dan kon de show beginnen. Eerst namen alle gasten (Nick Nuyens, Guido Belcanto en Leo Van Der Elst) plaats, dan gingen Guido en Leo weg. Karl en Nick babbelden nog wat en dan... Klaar voor opname 5...4...3...
Wat was het zalig om dat allemaal eens van zo dichtbij mee te maken. Tussendoor werden de gasten en gastheer nog een bijgeschminkt. Het vooraf opgenomen optreden met 'Les suppapes' en Belcanto werd ertussen geplaatst en nadien mochten de gasten plaatsnemen op de fietsen. Nick Nuyens won het fietspel en zette een tweede tijd neer. (Hoe kan het ook anders, hij was bij de masseur geweest om vandaag in Ninove te rijden :)) Dan is het eigenlijk gedaan. Het bord wordt aangepast en sommigen van de Boonen- supporters wilden een handtekening of foto van Nick Nuyens. Alles moet opgeruimd worden en de mensen verlaten de zaal.

>Het was echt heel leuk! Bedankt, dat ik dit op zo'n korte tijd kon meemaken. En dat ik dan nog mocht kiezen wanneer ik kwam. Bedankt voor het praatje, zal ik niet snel vergeten! Je verraste me...

Alpe d'Huez

Dat Frank Schleck gene pannenkoek is, dat wisten we wel al langer. Maar dat hij in staat zou zijn om te winnen op Alpe d'Huez dat is voor mij toch eerlijk gezegd verrassend. Wat een prachtige etappe! Binnen zitten als het buiten zo'n prachtig weer is, is niet altijd zo leuk. Maar het was de moeite waard. De tengere Schleck zien klimmen, is een streling voor het oog. Samen met Damiano Cunego en Mazzoleni was hij de overlevende van een groep van 25 renners, met daarin ook ook Axel Merckx. Cunego oogde heel sterk en gaf er op tijd en stond eens een snok aan. Hoe sterk ben je als je in volle klim nog rustig een praatje kan maken? Schleck en Cunego voelden elkaar perfect aan en namen elk een deel van het kopwerk op zich. Maar er zat een profiteurke tussen. Mazzoleni bleef telkens in derde positie zitten en nam geen enkele keer over. Dat zinde Cunego helemaal niet. Opnieuw in volle klim maakte hij zich kwaad en zwierde met de armen. 'Il piccolo principe' maakte er dan korte metten mee door het tempo nog eens op de drijven en Mazzoleni te lossen. De Italiaan van Lampre beklom dansend Alpe d'Huez en probeerde soms eens afstand te nemen van de voormalig Luxemburgs kampioen Frank Schleck. Die bleef steeds op z'n eigen tempo en in het zadel klimmen en beende Cunego steeds bij. Vrijwel één keer plaatste de Luxemburger een tempo-versnelling. Die bleek fataal te zijn voor de Italiaan. Achter de rug van Schleck zagen we Cunego stilletjesaan kleiner worden. De dolgelukkige Frank Schleck won uiteindelijk met 11 seconden voorsprong op Damiano Cunego.

Eigenlijk is het na vandaag niet meer zo'n groot vraagteken wie de Tour zal gaan winnen. Floyd Landis zette z'n voornaamste concurrenten op achterstand. Wat een superhelper heeft Landis aan Axel Merckx! Zoals eerder gezegd maakte de Belg van Phonak ook deel uit van de 25-koppige groep aan het begin van de wedstrijd. Axel wachtte z'n ploegmaat op, gaf hem z'n drinkbus en verrichtte nog wat kopwerk. Hij mag z'n pollekes kussen met zo'n helper. Klöden kwam ook goed voor de dag, maar die was eerder deze Tour al op achterstand gezet door Floyd. Z'n naaste concurrenten: Menchov kende een slechte dag en wat dan gezegd van Cadel Evans...
Morgen komt er nog een mooie rit en tenzij Floyd Landis een serieuze inzinking zou krijgen, behoudt hij z'n trui tot zondag en zal de champagne klinken. Zeker als je weet dat er zaterdag nog een tijdrit volgt, spek naar de bek van de Amerikaan.
En nadien kan hij z'n heup gaan vernieuwen. Ik vind het toch maar vreemd dat hij dit midden in de Tour vermeldt. Maarjah...
Mijn persoonlijke favoriet zal hoogstwaarschijnlijk de Tour dit jaar niet winnen. Ik hoop op Top-3, met het oog op de tijdrit van zaterdag zit dat er misschien nog in.

Tom Boonen gaf vandaag op. De criticasters zullen al opnieuw in actie zijn geschoten. Hij schreeuwt het voor de Tour uit: IK ben de beste sprinter! Hij wint geen rit. Hij draagt wel 4 dagen de gele trui. Maar dat is voor wielerminnend Vlaanderen misschien net niet genoeg. We zijn moeilijk, onze honger is niet gemakkelijk gestild.
Zonder pech schittert McEwen zondag op de Champs-Elysées met de groene trui om z'n lenden. Hij zal hem niet gestolen hebben.

Zelf denk ik er niet meteen aan om de renners op Alpe d'Huez te gaan aanmoedigen. Ik kan me soms zo ergeren aan sommige mensen die daar staan. Op sommige plaatsen staat het zwart van het volk en zie je met wat moeite te weg nog liggen. Op het allerlaatste moment gaat de massa opzij. En sommige mensen vinden het zo leuk om vlak naast hun favorieten mee te hollen en te brullen. Vlagjes in de handen... straks tussen de spaken.

(Foto: www.revue.lu)

De Gele Trui

Dit artikel zal niet gaan over wie volgens mij de gele trui zal dragen in Parijs ofzo, nee nee. Het gaat over een fictief boek dat ik blij was te kunnen lezen.

Alex Van Haecke maakte een toneelstuk over een jongen, Benny Rootmans. Die jongen heeft een droom, wielrenner worden, en zal er alles aan doen om die droom te realiseren. Uiteindelijk zal hij een kampioen worden en de gele trui ook enkele dagen om de lenden hebben in de Ronde van Frankrijk.
Het boek was niet alleen ontspannend en leuk om te lezen, maar ik stak er ook nog iets van op. Zoals ik in m'n vorige post al eens vermeldde (met het oog dan vooral op Björn), wielrenner zijn is zeker niet altijd rozengeur en maneschijn. Deze evocatie van een wielercarrière zet ook eens wat andere aspecten van het wielrennen in de verf.
Met als boodschap "Realiseer je dromen!" kan ik niet anders dan zeggen: ik zal m'n dromen niet laten varen!
Ik heb het boek gelezen op de rustdag van de Tour en het liet me niet los, ik kon het niet lang aan de kant laten liggen. Het is écht een aanrader. Jammer dat ik het toneelstuk zelf, dat op 17 mei 2001 in première ging, niet heb gezien. Maar ik was toen nog geen 9 jaar oud.

M'n speciale dank gaat uit naar Karel Lemmens, die me op de bbq van ene Björn L. in contact bracht met Alex Van Haecke en ook naar Alex, die me die uren leesplezier bezorgde!

Bjorn @ Houtem

Björn reed vandaag z'n tweede koers na z'n zware valpartij. Het was niet gepland, maar ik was er (tot m'n grote vreugde) bij. Zo'n kermiskoers brengt altijd wel een leuke sfeer met zich mee. Björn reed de koers uit, en dat is een prestatie op zich. Hoe zwaar kan het leven van een topsporter zijn? Ik heb de voorbije maanden meer en meer beseft dat het verdomd zwaar is.
Neem nu Björn. Hij beschikte over een zeer hoog vormpeil en dan komt die val en pats... Je krijgt te horen dat je enkele weken niet mag koersen. Je ziet je spiermassa stilletjesaan afnemen en je kan en wil dat niet laten gebeuren. Maar de weg om terug aan de top te geraken is zwaar en verdomd hard. Je moet daar als wielrenner toch een sterke kop voor hebben. Björn reed nu al 2 koersen en het begint al beter te gaan. Jammer genoeg (maar begrijpelijk) verloopt niet alles meteen zoals je dat zou willen. Maar, het laatste wat we moeten doen is het negatief inzien. Integendeel, Björn zal nu nog een kermiskoers rijden en zich zo klaarstomen voor het najaar. En Björn kennende zal hij de 'frustraties' niet hardop uitspreken maar van zich af koersen

(Foto's: Céline Verstraete)

Hoei- St. Quentin

Gisteren had ik het genoegen om voor de eerste keer een tourrit live mee te maken. Eerst naar Hoei rijden om de start te beleven. Wat een volksverhuizing brengt de Tour de France met zich mee! On-ge-loof-lijk! Je kon zowaar over de koppen lopen. Van de start zelf heb ik niets gezien, maar dat was ook niet echt de bedoeling. Bedoeling was om het circus eens mee te maken. We zijn naar de bussen gegaan en vooral (hoe kan het ook anders) aan de bus van Davitamon gestaan. Er was een mevrouw met een Australische vlag die aan de uitgang van de bus stond, wachtend op Evans en McEwen. Het was haar gelukt om een handtekening van beide renners te krijgen. Haar gezicht sprak boekdelen. Ze viel haast in zwijm :-). Het is leuk om eens al die 'groten' te zien, in andere wedstrijden hier in België zijn die meestal niet te zien. Ineens waren die van Donna daar om Gert te interviewen. Ze gaan hem tot in Parijs duwen ;-). Zelfs Piet Steegmans is denk ik in het gesprek vermengd. Ook z'n grootste supporter, z'n neefje, was daar.

Horner stond achter de bus een interview te geven. Zeker een kwartier lang, met de glimlach. Sommige mensen kwamen vragen of ze een foto van z'n hand mochten nemen.(De dag ervoor was hij gevallen en heeft dokter Claeys z'n hand 'rechtgezet')
Nog wat gekuierd tussen de bussen en het was snel tijd voor de renners om zich naar de start te begeven. De Tour brengt toch ook heel wat werk met zich mee. Heel het VIP-dorp moet afgebroken en opgeruimd worden, alles in de bussen laden en opnieuw naar de aankomst rijden. Op de terugweg naar de auto vond ik iets waar ik al lange tijd naar op zoek was. Miniatuurcoureurs. Drie coureurs met ook nog truitjes van een ploeg. Davitamon zat er toch wel niet bij zeker! Uiteindelijk moesten we in een doos (waar er misschien wel 500 pakketjes zaten) er eentje van Davitamon zoeken. Uiteindelijk heb ik er toch eentje gevonden. Nu moet ik een van de komende dagen plakken en vernissen...

Van Hoei naar St. Quentin in de auto. Dat was toch nog een heuse tocht. Rond 15 uur kwamen we ter plekke aan. Gelukkig lag de aankomst aan een groot park. Toch zag het er nog zwart van het volk. Als de publiciteitskaravaan voorbijkomt, worden de mensen gek. Ze zouden een moord begaan voor wat publicitaire gadgets. Je moet niet denken dat ik de aankomst gezien heb. Uren op voorhand stond het al rijendik. Ik heb het gevolgd op het grote scherm. Vreemd effect als je naar het grote scherm aan het kijken bent en het peloton links van je voorbij komt gereden, maar je ziet er niets van.
Wat een prachtige sprint (afgezien dan van de val van Dean)! Ere aan wie ere toekomt: Gert Steegmans piloteert Robbie McEwen vanuit een bijna verloren (is misschien veel gezegd) positie. Gert vliegt zowaar iedereen voorbij, met Robbie in z'n wiel. Bij de vertraagde beelden lijkt het of de anderen stilstaan en Gert ze voorbij vliegt. Echt knap! Robbie bevestigt alles nog eens bij een eerste reactie na de aankomst: Steegmans is een kampioen! Vandaag heeft hij getoond wat hij echt kan ! MAGNIFIEK. Kippevel op en top. En als je de helikopterbeelden bekijkt, valt je mond waarschijnlijk nogmaals open. McEwen wint met een 5-tal lengtes (zeg maar een straat) voorsprong. De uitdrukking op Gert z'n gezicht als mcEwen zich naar de overwinning spurt, zegt genoeg. "Het is ons gelukt, ik heb m'n werk méér dan goed gedaan!" Dit mag ik nu wel eens zeggen: Davitamon- Lotto rules! ;-)
Gert Steegmans verhoogt z'n waarde nu nogmaals. Davitamon mag eens diep in de portefeuille tasten. Zo een klassebak laat je toch niet zomaar gaan. Tom Boonen is niet helemaal tevreden over zijn lanceerplatform(Steven De Jongh). Hij ziet Steegmans wel zitten...
Ik hoop dat hij in z'n vertrouwde nestje blijft. Trouwens, als je doet wat Gert gisteren deed, mag je toch eens denken om binnen een x aantal jaren zelf een tourrit te winnen!

Het was zoeken naar de bus van DVL na de aankomst. Tevergeefs. De bus was opnieuw in panne gevallen en de renners moesten apart in auto's vervoerd worden.
Rechtover het dopingbusje was het drummen. Toen Tom Boonen z'n plasje had gedaan en opnieuw vertrok, trok heel de meute mee. Van een 50-tal mensen bleven er nog 2 over. Terwijl de winnaar én groene trui nog binnenzat! Boonen-mania op en top.
Toen we zo rond 9 uur thuiskwamen, stond er op de kilometerteller een dikke 500 km te lezen. Het was een zalig dagje! Dit werd mede mogelijk gemaakt door m'n papa, die zoals gewoonlijk zich helemaal ten dienste stelde als chauffeur!

Foto's binnenkort op Flickr.!

(Foto's: Céline Verstraete)

Il y a tout ce que vous voulez...

Al bij al kan ik toch genieten van deze Tour en heb ik er nog niets van gemist. En we moeten het positief bekijken. Vooraf was het wel al bijna zeker dat het gevecht voor Geel in Parijs zou gaan tussen de twee tenoren Basso en Ullrich. Maar wie mag er nu een ererondje rijden op de Champs- Elysées? Je kan al meteen een tiental mogelijke renners opnoemen. En waarom kan er in deze Tour niet eens een nieuw talent opstaan? Een naam die nu nog zo goed als onbekend is maar binnen 3 weken de onsterfelijkheid in wordt geprezen. Het wordt ondanks alles toch een tour om duimen en vingers van af te likken.

Het enige waarvoor ik 's avonds naar de warme woonkamer trek, is Tour 2006, het programma van Karl Vannieuwkerke. Net als vorig jaar levert Karl dagelijks opnieuw een pareltje af. Er kwamen ook al enkele leuke gasten, nu is het nog wachten op die ene die de tijd van Wim De Vocht kan verbeteren (je moet niet aan het stuur trekken, dus dat lukt zeker ;-))


Ik heb zo m'n favoriet voor de eindzege, maar ik hou hem nog even geheim ;-)

100ste Post

We zitten al aan 100 posts! Ik voel me moreel verplicht om deze 'speciale' post te wijden aan een speciale renner :-). Het is dan ook vandaag nog eens een 'speciale' dag. Horen jullie me al aankomen?

Maar, ik hou het kort. Ik wil Björn Leukemans gewoon een gelukkige verjaardag wensen. En dat hij dit seizoen zonder pech en mét glans mag afwerken. Proficiat Björn!!!

Ik heb ook enkele digitale foto's van het BK en IWT Oetingen op Flickr geplaatst. Niet allemaal, want ik heb weeral bijna m'n limiet bereikt voor deze maand (en ze is pas begonnen). Moest je nog foto's wensen, zet dat maar in het gastenboek en dan stuur ik ze je wel door! Op de rest van de foto's is het nog wachten, want die moeten nog ontwikkeld worden.

Tour de Sang

Ik was van plan om hier vandaag een voorbeschouwing te maken van de Tour. Met Ivan Basso in de hoofdrol.
Gisteren opnieuw die perikelen rond bloeddoping, er verschenen enkele grote namen die er zouden bijzijn...
Nu is het dus zeker, Ullrich en Basso staan op lijst van dokter Fuentes. Zo ook Sevilla, Mancebo...
Ze zijn beide geschorst en mogen dus niet deelnemen aan deze tour. Gisteren las ik net een interview met Basso in de Humo. Ik kreeg zoveel sympathie voor die man: dagelijks 7 uur trainen, familiemens, ietwat introverte maar sympathieke jongen...
Het is cru om te zeggen, maar van Ullrich kon ik het nog meer verwachten dan van Basso. Niet dat ik zo naïef ben en denk dat heel het peloton clean is... Maar bloeddoping...
Hoe kan je nu blij zijn met de Girowinst waarin je 9 minuten voorsprong had op de tweede (die ook gedopeerd was trouwens) ? Ik snap het niet, ik zou niet kunnen leven met de gedachte dat die prestatie verwezenlijkt is door enkele bezoekjes aan Fuentes en overtappen van bloed en wat is het daar allemaal...
Indien Bjarne Riis hier niets mee te maken heeft, wat moet dat dan niet zijn voor hem? Zijn chouchouke ... Die vele trainingen achter de motor...
Wie er nu wel en niet op de lijst staat, ik krijg er hoofdpijn van. Ik weiger ook een voorbeschouwing te maken voor deze Tour de Merde .... Tour de Sang...

Gelukkig kreeg ik 2 prachtige cadeau's vandaag: een ticket voor een uitstapje naar de Tour... (om de Davitamonnekes aan te moedigen ;-)) volgende week woensdag, start en aankomst.
En... de postbode bracht een brief met daarin iets prachtig, bedankt... jij ;-)