Tis Redelijk Warm deel 3

Gisteren was het opnieuw vroeg opstaan geblazen om de 3de rit van de TRW te volgen. We hadden met onze companen afgesproken op de eerste beklimming van de dag; de Côte de Blaimont. Op dat ogenblik zag het koersbeeld er als volgt uit: er was een kopgroepje met daarin o.a. Olivier Kaisen en het peloton volgde op zo'n 4 minuten.
Sprinten naar de auto en op naar het volgende punt. We hadden ervaren begeleiders, die al 17 jaar dezelfde renner volgen, dus die kennen de kneepjes van het vak wel! 2de stoppunt was de Col de la Haizette, opnieuw een beklimming van 3de categorie. Van zodra de laatste renner voorbijkwam, was het voor ons spurten geblazen. En we moesten ook een klimmetje trotseren :)! Het volgende mikpunt was de Côte de Corbion, eentje van eerste categorie. Maar volgens het schema zouden we daar niet meer op tijd geraken dus moesten we wat verder postvatten, in een afdaling nota bene. Het was dan heel frustrerend dat we nog een eeuwigheid moesten wachten vooraleer we een renner zagen, omdat ze achter zaten op het schema. Hadden we dat geweten, hadden we nog ruimschoots de tijd gehad om de Corbion te halen. Maar het was wel eens leuk om de renners te zien dalen, sommigen met hun poep naar de hemel:). En hup, opnieuw vliegensvlug de auto in. Ik kan me echt niet meer herinneren waar het volgende punt precies was, het was juist na een afdaling en het ging opnieuw licht de hoogte in. Toen we ons wilden parkeren voor het laatste punt zagen we de koplopers al voorbij zoeven. Maar we waren nog ruimschoots op tijd voor onze man. Dat was onze laatste stopplaats, ze zouden ons nu naar de aankomst begeleiden. Toen we ons dan zo op 100 m van de meet geposteerd hadden, moesten de renners nog 25 km afleggen. Vanaf dan moesten we blindelings vertrouwen op de speaker van dienst. Regroupement général schalde het door de luidsprekers. Je stond er daar dan vlak op, maar toch is het heel moeilijk om de wedstrijdsituatie te begrijpen. Zeker als de speaker er zelf niet aan uit geraakt. Ineens waren er 2 leiders: Maxime Monfort (volgens die speaker, later blijkt dat het Bertagnolli was) én Björne Leukmans! Het deed ongelooflijk veel deugd om die naam nog eens door de luidsprekers te horen galmen. Daar stond ik dan, op een verhoog in het gras, denkend dat m'n hart het elk moment kon begeven. Naast mij vader Leukemans, die een en al rust uitstraalde. De aankomst was ietwat hellend, dus moest het tot een sprint komen, zou dat zeker niet in Björn z'n nadeel spreken. Maar er waren nog mannen op komst, en die hadden 30 meter achterstand. Ze geraakten uiteindelijk bij de koplopers. Meer wist ik niet, daar in St.- Hubert. Alleen dat Nico Sijmens, waar daarvoor geen enkel woord over gevalen was, won. Preben Van Hecke werd dan eerste DVL'er op een 9de stek en nadien kwam Björn, op z'n gemakje naar de streep rijdend.
Toen ik dan om 19 uur thuiskwam, volgde er een telefoontje met heel wat meer duidelijkheid. Björn was aan de voet van de Côte d'Arville begonnen aan een indrukwekkend stukje machtsvertoning. Hij raasde iedereen voorbij en kwam zo bij leider Bertagnolli. Iets later kwam ook Nico Sijmens aansluiten, met 4 man in z'n zog. Bertagnolli deelde al eens een serieuze prik uit. Björn Leukemans moest naar adem happen en dat terwijl Nico Sijmens dacht dat Björn het gat ging dichten. Björn zag dat er geen ritzege meer inzat en omdat er toch maar één plaats telt, liet hij zich uitzakken en reed op z'n gemak (zoals ik zag) naar de streep, werd nog bijgehaald door enkele sprintende renners en werd zo 14de. Maar uitslagen zeggen toch zo bitter weinig.
Ik vind het heel knap dat hij na zo'n zware revalidatie van z'n schouderbladbreuk en na enkele kermiskoersen al zo sterk voor de dag komt. De rit van gisteren was niet meer dan een trainingsritje, waarin hij toonde dat hij hard gewerkt heeft en dat dat zo stillaan z'n vruchten begint af te werpen. Dat alles laat het beste verhopen, met het oog op de komende maanden!

Gisteren heb ik dus echt veel van de koers gezien. 5 doortochten met aankomst. Met dank aan m'n papa, die z'n vakantie deels opoffert om mij naar de koers te brengen. Gisteren stonden er opnieuw 450 km op de teller!

Foto's volgen later!