zaterdag, september 30, 2006

Kevin in Franco Belge...

Ik wil graag een klein berichtje wijden aan de knappe prestatie van Kevin Neirynck in de Franco Belge vandaag.
Toen ik deze namiddag eens op internet naar de live- ticker van de Franco Belge keek, zag ik daar de naam Neirynck verschijnen. Ik was zo ongelooflijk blij! Hij had samen met Eeckhout, Kirsipuu en Blanchy een dikke 4 minuten voorsprong op het peloton. Die voorsprong werd nog uitgebreid tot een dikke 7 minuten. Het was zo goed als zeker dat de winnaar vooraan moest gezocht worden. Blanchy had moeten lossen en was opnieuw opgepeuzeld door het peloton. Maar sterke Kevin draaide nog steeds vooraan mee. Maar hij moest met de oude, ervaren rotten Eeckhout en Kirsipuu naar de streep, dus was het moeilijk om tegen hen te sprinten en werd Kevin mooi 3de. Ik ben ongelooflijk fier op hem. Ik vind het echt knap, deze jongen moet nog 24 worden hé, en is nog maar aan z'n eerste jaar bij de profs bezig. Hij doet z'n vermelding als vorige renner in de kijker nog eens alle eer aan!
Morgen ga ik naar de Franco Belge, natuurlijk is het wel jammer dat ik vandaag niet kon gaan, en Kevin zien terwijl hij deze knappe prestatie neerzette, maar je kan niet alles willen hé! Ik ben er zeker van dat ik me morgen zal amuseren. En, ik moet ervan profiteren, het zal de laatste keer zijn met m'n compact fototoestel, want maandag ga ik m'n Canon kopen :-D
Tot morgen!

(Met dank aan Mariska voor de foto van Kevin op de Kluisberg!)

donderdag, september 28, 2006

Renner in de Kijker (deel 3)...

De nieuwe renner in de kijker is niet het verhaal vol glorie over een jonge renner, wat het zou moeten zijn. Het is zowaar een mirakel, het is het verhaal over de moedige Saul Raisin...

De wielercarriere van de in ‘83 geboren Saul Raisin begon mooi. In 2005 behaalde hij de bergtrui in de Ronde van de Toekomst, de ‘kleine Tour de France’. Op het WK in Madrid gaf Saul smaak aan de wedstrijd. Tot hij op 50km opnieuw werd ingerekend door het peloton. Begin 2006 onderstreepte hij z’n talent als klimmer nogmaals door op het hoogste schavotje te staan in de 3de etappe van de Tour de Langkawi.
Zo jong en zo succesvol al. Het kon niet anders of deze jonge was op weg om een mooie wielerloopbaan te creëren.
Tot begin april het noodlot toesloeg. Op de eerste dag van het ‘Circuit de la Sarthe’ meer bepaald. Wat er toen precies is gebeurd, kan Saul zich niet meer herinneren. Wel is duidelijk dat hij die dag
een doodsmak maakte. Hij brak daarbij z’n schouder, rib en sleutelbeen en had verwondingen aan z’n gezicht. Z’n helm redde z’n leven, zoveel is zeker. Maar dat was eigenlijk niet levensbedreigend, wonden helen wel... Hij lag na z’n val in een ziekenhuis in Anger. Z’n ploegleider is toen met hem gaan praten en Saul sprak alleen optimistische woorden. Hij wou een paar weken later al weer op de fiets zitten!
Maar het was nog niet gedaan... 36 uur nadat hij naar het ziekenhuis was gebracht, kreeg hij een hersenoedeem (dat is een vochtophoping in de hersenen) en raakte in een coma. Zo snel kan het gaan, en Saul was opeens in levensgevaar. Alles moest snel gebeuren en de dokters hebben Saul in spoed geopereerd om het vocht uit z’n hersenen te laten. Hij kreeg ook nog eens een hersenbloeding, en daarom moesten ze ook een stukje van z’n hersenen wegnemen. Saul kon niet meer zelfstandig ademen en hij was volledig verlamd.
De dokters zeiden dat hij nooit meer uit coma zou raken en altijd als een plant zou moeten verderleven. 6 dagen later werd Saul wakker en kon hij zelfstandig ademen. Wel bleek dat z’n hele rechterkant verlamd was. Z’n ouders kwamen natuurlijk dagelijks op bezoek.
Toen op dag z’n moeder z’n rechterhand vasthield, kneep Saul erin.
Het begon stilletjesaan te beteren. Eerst zou hij nooit meer kunnen lopen, toch begon Saul te staan en probeerde hij te stappen. Eerst had hij nog veel hulp nodig, na een tijdje kon hij het alleen. Meer bepaald op moederdag heeft hij z’n eerste zelfstandige stappen opnieuw gezet, als cadeau voor z’n moeder.
Wat later mocht hij uit Frankrijk vertrekken en ging hij naar het ‘Shepherd Center’ in Atlanta waar hij verder kon revalideren.
Op 30 juni kwam dan het verlossende bericht dat hij het revalidatiecentrum mocht verlaten en opnieuw bij z’n ouders in Dalton kon gaan wonen. Maar hij moest wel elke dag van 9 tot 16 uur nog naar de dagrevalidatie. Thuis begon hij al op z’n hometrainer te rijden, op de duur zelfs 4 uur per dag.
Het leven van de moedige Saul begon opnieuw meer en meer kleur te krijgen. Op 1 augustus kreeg hij groen licht van de dokter om proberen op de rollen de rijden, omdat hij terug genoeg evenwicht had gevonden. Een weekje later, op 8 augustus, mocht hij voor het eerst opnieuw op de weg rijden. Anderhalf uur genieten, met z’n vader naast zich over de wegen van Georgia. Hij huilde bijna de hele tijd van geluk, dat zegt genoeg.
Hij deed er altijd een stukje bij, nam ook wat bergen op in z’n trainingstochten. Nu is hij hard aan het trainen, ritten van 6 uur, met 2 beklimmingen erin, het is en blijft toch een echte klimmer.
Eigenlijk wist Saul niet wat er met hem was gebeurd, waarom hij in het ziekenhuis lag. Pas toen hij z’n eigen site las, die al die tijd up to date was gehouden door z’n ouders besefte hij wat hij had meegemaakt, en hoe erg dat was. Ook de honderden berichtjes die de mensen in z’n gastenboek hadden geschreven, raakten hem.

Of Saul het nog zal kunnen maken in het peloton? Het is bang afwachten. Maar overloop het eens. Hij zou leven als een plant... Dat hij leeft, dat hij kan lopen, zelfs fietsen, het is echt een mirakel. Respect heb ik voor deze jongen, tonnen respect. Hij zal blijven vechten, om z’n plaatsje in het peloton opnieuw op te eisen. Het moet hem lukken, ik hoop het verschrikkelijk hard.
Dat hij na alles wat hij heeft meegemaakt, toch nog de motivatie kan vinden om ermee door te gaan, knap. Deze jongen kan het ver brengen, want hij bulkt van het talent. Hopelijk vindt hij nu de pen om verder te schrijven aan z’n glorieverhaal...

Keep on smiling! It always gets better...

(Foto's: Saul Raisin, www.saulraisin.com, met liefde geschreven)

dinsdag, september 19, 2006

GP Isbergues

Dit weekend was m'n 'verjaardagsweekend'. Ik mocht kiezen wat te doen. Zaterdag eens lekker gaan shoppen en film kijken, en zondag, tja zondag, naar de koers hé! Kevin Neirynck had laten weten dat hij in Isbergues zou rijden, en aangezien Madrid wat ver is (Vuelta) ;-)... wist ik meteen wat te doen. Het werd opnieuw een leuke dag!

We zijn op tijd vertrokken, en we hebben ons relatief dicht bij de aankomst kunnen parkeren.
Ik zeg relatief, want bij zo'n koersen wordt alles al vroeg afgesloten, zodat je sowieso meestal een eindje moet stappen.Wat gekuierd tussen de mensen/ renners en enkele plaatjes geschoten. Jan Kuyckx nog eens gezien, in z'n laatste dagen voor Davitamon- Lotto. Het doet best wel pijn, want hij verdient beter dan gewoon als vuil behandeld te worden. Ik hoop voor hem dat hij een ploeg vindt die hem meer kansen geeft, en die hem waard is!
Van de start zelf heb ik amper iets gezien, er stond opnieuw een heuse VIP-tent zodat de gewone burger niet veel kon zien. Heb nog een gaatje gevonden en daar stond Boonen net te kletsen...
De start werd gegeven, er ston de renners eerst een plaatselijke ronde achter de auto te wachten, en nadien nog 2 gewone plaatselijke rondjes. Toen die allemaal voorbij waren, stonden we voor een dilemma. Er was een gat van twee uur waar de renners een grote ronde afwerkten. De meeste mensen blijven dan en eten frieten of drinken... Maar 2 uur niks doen is voor mij echt te lang. Dus dan sprak ik de ervaring aan die ik deze vakantie heb opgestoken. We gingen erop uit, om hopelijk enkele doortochten kunnen te beleven. Ik keek eens op het schema van het parcours en koos er een beklimming uit: de ...
Even ingesteld op de GPS en de afstand was te doen, we konden niet te laat terug zijn om de finale mee te beleven in de aankomstzone.
De auto geparkeerd zo ongeveer aan de voet van de beklimming. En het was toch een serieuze hoor, je voelde het als je naar boven stapte, een 'kuitenbijter' ;-)
Het was wel leuk, ze lag zo naast een bosje en er was amper een kat te bespeuren. Alleen nog een meneer die filmde. Toen was het wachten geblazen, tot we in de verte de koplopers konden zien, die zwoegend aan de beklimming begonnen.
Een kleine twee minuten later zagen we ook het peloton onze richting uit komen. Toen heel de meute gepasseerd was, konden wij beginnen aan de afdaling.

Er was nog ruimschoots de tijd om nog een doortocht te zien. Mijn oog viel op nog een beklimming. Maar die hebben we niet gehaald, we mochten op een bepaald moment niet meer door en konden ons dus alleen maar posteren in de afdaling van de beklimming die ik graag gehaald zou hebben.
Maar niets aan te doen, dat overkomt de meesten wel eens zeker :-)...
Toen de kopgroep (die trouwens o.a. Gilbert, Vansummeren, Vasseur... bevatte) voorbijkwam, was het wachten geblazen op het peloton. Maar serieus wachten geblazen hoor, ik schat dat de kopgroep ongeveer zo'n 10 minuten voorsprong bij elkaar gefietst had!
En dan was het tijd om opnieuw koers te zetten naar Isbergues. Maar dat is makkelijker gezet dan gedaan...
Op een bepaald moment stonden we voor een nadar. We konden niet meer door omdat de koers daar blijkbaar ging voorbijkomen. En inderdaad, opeens zag ik al de motors die vooraan in de koers rijden, voorbijkomen. Dus vlug uit de auto en lopen naar de weg (een vreemde zin, maar het is moeilijk om uit te leggen, de weg waar wij stonden, was niet de weg waar ze gingen voorbijkomen, wel een kruising ervan) Ik wist niet wat ik ging te zien krijgen, de kopgroep of het peloton? Het bleek het laatste te zijn. De weg was nogal smal en dat had als gevolg dat alle renners zowat op een lijn moesten fietsen. Zo heb ik de Kevin toch eens heel goed kunnen zien :-p...
Nadien hebben we onze koers naar de aankomst voortgezet. Dat bleek echter makkelijker gezegd dan gedaan, alles zat muurvast. We hebben nog een serieus eindje mogen wandelen naar de aankomst. Opeens hoorden we dat de koers opnieuw in aantocht was. Maar eigenlijk wisten we helemaal niet wat we te zien zouden krijgen. De koplopers of het peloton? Is dit nu de voorlaatste plaatselijke ronde of de aankomst al? Verwarring alom :-)! Wat we te zien kregen, waren Vasseur en Gilbert, die blijkbaar op weg waren om te sprinten voor de zege. Maar dat kwam ik later pas te weten.
Naar 't schijnt was Gilbert 'pisnijdig' (zo schrijft de krant het, maar die overdrijven graag hé ;-)) na de aankomst, maar ik heb hem niet meer gezien. Toch denk ik dat hij z'n bloedvorm vast, heeft, perfect voor het WK.

Doortochten uitstippelen heb ik geleerd van de goeie, maar er zijn nog andere dingen die ik toch echt wel moet leren... maar, het is niet makkelijk... ik heb nog tijd zeker?!...

maandag, september 11, 2006

Teleurgesteld bericht

De selectie van het komende WK in Salzburg is bekend. . Ik kon een gevoel van teleurgesteldheid toch moeilijk onderdrukken.

Tom Boonen
Kevin Hulsmans
Serge Baguet
Nick Nuyens
Leif Hoste
Stijn Devolder
Jurgen Van Goolen
Philippe Gilbert
Johan Vansummeren

Laat ons zeggen dat Boonen duidelijk z'n zin heeft gekregen. 7 namen die hij wou, dan sprak hij nog over Aerts, maar die zou dan sowieso niet deelnemen, omdat het vat af is. En Cretskens is de enige die hij niet meegekregen heeft.
Vandaag zit 'De Wielergazet' in de brievenbus. Grote foto van Jurgen Van Goolen. "De verrassing". Ik had hem ook in m'n selectie gezet, hij verdient het wel, zo'n verrassing vind ik het eerlijk gezegd niet... Wie ik dan eerder een 'verrassing' vind, is Kevin Hulsmans. Al moet ik dan wel met twee woorden spreken. Het was te verwachten omdat het de beste vriend is van Tom Boonen, dat wel. Maar ze spreken altijd over 'hij moet zich nog bewijzen, resultaten voorleggen'. Ik kan me niet herinneren dat Kevin Hulsmans dat echt gedaan heeft. Ohnee! Hoe kan ik dat vergeten! Hij won het criterium in Lommel, aan z'n achterdeur... excuses!
Werkers heb je natuurlijk wel nodig, maar ik had toch eerder aan andere mannen gedacht. Maar ja, wat doe je eraan hé?!

Volgens mij kan Philippe Gilbert echt wel wereldkampioen worden. Hij maakt dit jaar meer kans dan Boonen. Ik vind dus dat als Boonen mannetjes mag meevragen, Gilbert dat ook zou moeten mogen.
Jullie zullen wel weten dat ik heel teleurgesteld ben dat Björn Leukemans niet opgesteld is. Bye bye Salzburg! (Voor mij hé, ik zou anders naar Salzburg gegaan zijn...).
Doodjammer, het was een parcours voor Leukemans, maar ik was toch eens benieuwd naar de uitleg van Bomans. Hij zei: "Leukemans wou te vroeg opnieuw beginnen en geraakt niet meer top".
Die val heeft hem wel de das om gedaan. Maar wat ik dan nog het ergste vind, is dat Bomans niet eens met Björn is gaan praten, dat hij niet gevraagd heeft of hij nog top zou raken naar het WK toe.
Maar jah, wat is er aan te doen? Niks! Mijn woorden hier hebben geen nut, ik kan er gewoon even m'n frustratie mee kwijt.
Ik hoop dat het lukt om de ploeg op één lijn te krijgen...

De bovenstaande woorden moeten wel met een korreltje zout genomen worden, en zijn niet misschien allemaal even neutraal...

-----------------------------------------------

Ook voor de selectie van Nederland ben ik teleurgesteld. Er waren de vaste namen al, maar daar moesten er nog 3 bijkomen. Dat zijn dus Van Heeswijk en Jan Boven geworden. En dan nog eentje uit de reserves (Pieter Weening, Theo Eltink, Bram de Groot, Steven de Jongh en Servais Knaven). Ik had heel graag Piet Rooijakkers meegezien, die verdient het echt wel! Maar ja...


(Foto: Céline Verstraete)

vrijdag, september 01, 2006

Open brief aan de Bondscoach,



9 mannen opstellen die voldoen aan de eisen die je verwacht van een WK-ploeg, en die dan ook nog op één lijn krijgen, het is niet makkelijk. Om de zware last die op uw schouders rust wat te verlichten, ben ik zo vrij u mijn objectieve lijst door te geven. In De Standaard las ik vandaag de eerder subjectieve voorstellen van ene Tom Boonen. O.a. de bijna volledige QSI-ploeg aangevuld met u, beste Carlo Bomans. Ik denk toch niet dat dat opnieuw een wereldkampioen zal opleveren.

De Selectie van Céline, dé 9 namen.

Tom Boonen: Als uittredend wereldkampioen kunnen we hem niet thuislaten. Iedereen spreekt over een parcours dat te zwaar is voor Boonen. Laten we dat dan maar zien. Nu Boonen toch ietwat te kort komt als rassprinter, en nog allrounder wordt, zou het wel nog eens gunstig kunnen lopen op het WK voor Boonen. Maar een ploeg opbouwen rond Boonen, vol met knechten, nee, dat kunnen we ons niet permitteren.
+++

Philippe Gilbert
Nick Nuyens
Björn Leukemans
Stijn Devolder
Axel Merckx EDIT: gaat niet rijden, vervangen door Hoste
Sebastien Rosseler
Johan Vansummeren
Jurgen Van Goolen


(Reserves: Pieter Mertens, Preben Van Hecke, Jurgen Van de Walle...)


Ik denk wel dat niet iedereen van jullie het zal eens zijn met deze selectie. Ik heb er sommige jongens uitgelaten die ik er wel in wilde, maar je moet keuzes maken.
Voel jullie vrij en geef jullie opinie!

(Foto: Scanner van Céline, uit De Standaard van 1 september 2006)
Free counter and web stats