Parijs-Roubaix

Ik kom wat laat aandraven met m'n verslag over Parijs-Roubaix, ik ben er me van bewust. Daarom zal ik geen langdradig koersverslag meer maken, maar kort mijn eigen interpretatie.

Wie deze blog wat volgt, weet dat ik al lang een heel grote fan ben van Björn Leukemans. Ik ben er altijd van overtuigd geweest dat hij een klasbak is, die veel in z'n mars heeft. Jammer genoeg liep het in het verleden vaak mis met hem. Altijd als hij zo goed was, viel hij en zag hij weer een deel van z'n seizoen in het water vallen. Afgelopen zondag verbaasde hij vriend en vijand (maar dan vooral de mensen die te weinig in hem geloofden) door een super Parijs- Roubaix te rijden en knap 4de te eindigen. Ik werd soms boos van al die commentaren die hij kreeg en soms was ik nog zo zot erop te reageren. Wel, hij heeft alle criticasters de mond gesnoerd met de benen, zoals hij dat wel al vaker heeft moeten doen.

Ik mocht opnieuw de koers volgen met papa Leukemans (en dat al voor de derde zondag op rij, wat een eer :)) en nu ging ook m'n papa mee. Het was een mooie koersdag, met warm weer! We zagen 5 doortochten (wat veel is voor zo'n drukke koers, en de eerste Parijs- Roubaix voor de Leukemansclan). Zeker de doortocht op de kasseistrook was de moeite!
Televisiebeelden heb ik opnieuw niet gezien, maar we konden wel de koers wat volgen via de radio en hoorden zo dat Björn het uitstekend deed. Jammer van de smoelentrekker die erbij zat :). En de man met de sproetenbenen die gaan vliegen was.

Ook een unieke ervaring voor mij, was de piste van Roubaix eens zien. We hebben de aankomst niet gezien hoor, daar zouden we lang niet op tijd geraakt zijn, maar toen we op weg waren naar de bussen om Björn op te halen, moesten we daar toch voorbijlopen, dus gingen we ze eens van naderbij bekijken.

Het was natuurlijk weer een fantastische dag. En in de kranten en op tv blijkbaar niets anders dan lof voor Björn Leukemans.
Misschien zullen jullie denken, de winnaar was Stuart O'Grady hoor, Céline! Ja, ik weet het, maar ik kan even de fierheid niet verbergen, en aangezien het voor een normaal wedstrijdverslag te laat is... ;-)

De reacties op school e.d. waren wel grappig. Zo zei een jongen van m'n klas: "Ja Céline, gij vertelde zo soms over diene Leukemans, en ik dacht dan dat hij zo'n onbekend rennertje was van niet veel, maar nu, hij werd zondag vierde hé, amaai, ge hebt daar 'ne neus' voor precies. Da's wel knap zeg!"
Naambekendheid...