Dwars door Vlaanderen

De kop is eraf, zoals ze dat in het wielertaaltje zo mooi kunnen zeggen. Als ik hier schrijf, heb ik het gevoel dat ik zelf meerijd in de koers, maar dat is niet het geval.

Woensdag was voor mij de opener van het volgseizoen, Dwars door Vlaanderen. Ook wel eens de GP Stad Waregem genoemd. Na school meteen naar huis, en niet blijven plakken zoals gewoonlijk. Boterhammen, petje, zak, fototoestel etc. mee en hup, we zaten opnieuw in de wagen. Onze eerste stopplaats was de Valkenberg in Brakel. Een toch wel pittig bergje!
Dit was het plan: we zouden op de Valkenberg Boudewijn en co. opwachten, die die plek ook hadden uitgekozen als een van de stopplaatsen. Vervolgens zou ik in de auto van Boudewijn stappen en samen met hem de koers volgen en aan de aankomst mijn papa weer ontmoeten. Jammer genoeg faalde het plan. Al wie de koers al eens heeft gevolgd zal kunnen beamen dat dat niet simpel is. Je moet er in slagen de koers steeds weer voor de zijn, anders zit je onvermijdelijk vast.
Boudewijn, een man met tonnen ervaring in dit domein, was er toch niet in geslaagd om op te Valkenberg zelf te raken. Wel op de baan die net hoger lag. Na wat heen en weer gebel en gsms leek het het beste om elkaar te proberen ontmoeten op een volgend punt. Jammer genoeg lukte het ons niet om daar te geraken, we kwamen telkens 5 minuten te kort. De koers passeerde telkens voor onze neus. Zo ben ik tot tweemaal toe uitgestapt en de file voorbijgerend, maar zag steeds alleen maar het tweede deel van het peloton. Het was een hele lange waaier renners, er was namelijk al heel wat versnippering. Toen ik terugstapte naar de auto werd ik gevraagd om een foto te nemen van iemand die in een vrachtwagen zat, ik nam de foto en die man lachte en bedankte, maar waarvoor het goed was, ik weet het niet.
Omdat nog een tussenstop meepikken bijna utopisch was, besloten we om meteen naar de aankomst door te rijden. We raakten verbazend dicht, op slechts 300 m van de finishlijn!
Ik was net op tijd om een doortocht van de koplopers met het peloton op de hielen mee te maken. Ik was aangenaam verrast om Björn nog op de voorste rijen van het peloton te zien zitten. De koplopers, Devolder, Capelle en Gasparotto waren jammer genoeg vogels voor de kat. De wedstrijd stond na hun inloping open voor verdere ontwikkelingen.
Nick Nuyens plaatste een aanval en Boonen zat meteen in z'n wiel. Door die prik werd er een groepje afgescheiden. Met daarin Boonen, Nuyens, Leukemans, De Vocht, Weylandt...
Er kwamen nog enkele pogingen van renners die de sprint wilden ontlopen, maar tevergeefs (al ging die Meirhaege wel snel vooruit!) De sprint was onvermijdelijk. Niko Eeckhout ging met volle moed aan, maar Tom Boonen remonteerde hem blijkbaar zonder veel moeite en wist zo Dwars door Vlaanderen aan zijn palmares toe te voegen.

Na de mislukte pogingen, hadden we met Boudewijn afgesproken aan de bus van Predictor. Ik wou na de aankomst nog enkele plaatjes schieten en zou nadien dan naar de bus gaan. Ik zag Björn net na de aankomst die wist te vertellen dat het al veel beter gaat maar dat het echt een zottekesspel is. Hij wist niet hoeveelste hij was geëindigd, maar dat maakte niet zoveel uit. (ik zie hier nu dat hij 13e is geworden, toch zeker niet slecht, dat belooft) Hij vroeg nog waar de bus was, en ik dacht dat die wel bij de andere bussen zou staan, dus zei ik dat die ergens stond op 300 m van de finish. Later toen wij terugkeerden vond ik de bus van Predictor, en dus ook Boudeswijn, niet. Ik hoop dat Björn hem heeft gevonden... Maar blijkbaar stond hij gewoon achter die van Quick.Step ergens een wegje in, ik had die van Quick.Step nochtans zien staan, maar op een of andere manier niet meer tot daar gegaan maar langs een andere weg. Dus heb ik Boudewijn telkens weer gemist.
Maar, zondag komt er een nieuwe kans, met de Brabanste Pijl. En wie weet volg ik dan in Boudewijn z'n 'vipbus'...