zaterdag, februari 25, 2006

Omloop Het Volk

Eerst was het voorbeschouwing met Björn Leukemans en Serge Baguet (geïntervieuwd door Karl Vannieuwkerke) Eén citaat wil jullie meegeven. Het ging erover dat Boonen veel media-aandacht krijgt. Björn zei dat Tom het verdiende enz...
Karl: “En straks zie je zelfs z’n hoofd op elk stukje varkensvlees dat je eet...”
Björn moest hard lachen:
“Daar ga ik niet op antwoorden...”
Ik kon zijn gedachten al lezen.

Voor de start was het drummen rond Tom Boonen. Hij moest zelfs begeleid worden door 2 bodyguards.
Ook in de kranten was het alom Boonen. “ Ik vrees niemand”, “ Boonen tegen de rest”, “Ik kan alleen maar winnen” Ach ja. :) Er zou natuurlijk ook nog wat meer aandacht mogen gaan naar andere renners.

Tom heeft laten zien dat hij goed was, heel goed zelfs. Maar hij niet alleen.
Er kwam al een vroege vlucht met daarin o.a. Van Impe.
Een van de betere mannen in koers was Gert Steegmans. Op zo’n 30 km van de streep trok hij fors door. De enige die kon volgen was Tom Boonen. De rivaliteit tussen die twee was groot, niemand gunde elkaar iets aan daar profiteerden de andere van. Er kwam uiteindelijk een kopgroep van vier, 3 belgen + Pozzato. Dat is misschien ook een van de redenen waarom Tom niet won, hij rekende echt op Filippo.

Philippe Gilbert sprong in z’n eentje weg van een groepje achtervolgers en kwam stilletjes aan aansluiten bij de kopgroep. Op zo’n 8 km van de streep viel Philippe aan, maar ze lieten hem niet gaan, ook al moesten ze heel diep gaan om hem te volgen. Gilbert beschikte duidelijk over een goede vorm want hij viel nogmaals aan. Veel kreeg hij niet, maar hij kon stilaan zijn voorsprong uitbreiden. En er zat snee op Gilbert, dat was wel duidelijk. Hij won, solo. Prachtige overwinning! Ik ben een tevreden mens nu :)

Hiermee is ook de gemiste kans in Parijs-Tours van vorig jaar vergeten.
De Waele perste er op het laatste nog alles uit en werd tweede op zo’n 40 seconden.
Ook een markante persoon in de wedstrijd was ene Maccanti, hij finishte uiteindelijk tiende.

Deze overwinning is ook mooi voor de wielersport in het algemeen. Er is meer dan alleen Boonen. We hebben nog meer knappe belgen : Gilbert, Steegmans, De Vocht, Nuyens... ik noem er maar een paar. Ik hoop dat deze overwinning van Philippe Gilbert ook een stap is naar een sympathie voor alle Belgen en dat we ons niet blind staren op Boonen alleen.

Mooi om te zien na de aankomst: een zichtbaar geëmotioneerde Philippe Gilbert.

Renaat Schotte neemt een interview af van Gilbert en begon in het Frans. “... c’est vraiment un grand coup...”
Philippe antwoordt (onverwacht) in het Nederlands. Hij heeft het niet makkelijk (hij doet het wel heel goed hoor), maar hij doet z’n uiterste best. Dat vind ik heel schoon van hem.

P.S.: Ik doe mee aan Megabike en De Gouden Klassieker en Philippe Gilbert zit in m’n ploeg, ‘De Keissekes’ vandaag heb ik dus al gescoord. :)

zondag, februari 19, 2006

Ruta del Sol/ Ronde van Algarve

De Ruta del Sol verliep al bij al goed voor Tom Boonen.

De eerste rit werd gewonnen door de Spanjaard Adolfo Garcia Quesada die zijn broer Carlos Garcia Quesada klopte in de sprint. Het bleef dus nog even wachten op het langverwachte duel tussen Petacchi en Boonen.

Ook in de tweede etappe kwam de confrontatie er nog niet. Dit keer won er een andere Spanjaard, Lloret. Carlos Garcia Quesada mocht de leiderstrui aantrekken.


Op 14 februari was het zover. De derde rit draaide uit op een massasprint. Ondanks dat Tom Boonen perfect gepiloteerd werd, won hij niet. Wel Petacchi, met een ruim verschil op Tom. Boonen kwam te vroeg aan de kop en was misschien iets te kwistig met zijn krachten waardoor Petacchi hem makkelijk voorbijreed.

Alessandro Petacchi won ook de vierde etappi. Voor de tweede keer op rij was hij sneller dan onze Tom Boonen.

En ja, we zullen het maar geloven, derde keer is inderdaad de goeie keer. Voor de eerste keer in zijn carrière heeft Tom Boonen de Italiaan Alessandro Petacchi verslagen. Het was weliswaar maar met een klein verschil, maar toch. Tom zette aan, Petacchi counterde en reed Tom voorbij, maar Boonen deed hetzelfde. Prachtige overwinning. Ook nog even bij vermelden dat dit al de zevende overwinning is voor Tom Boonen in dit toch wel nog prille seizoen. De eindoverwinning was voor de Spanjaard Carlos Garcia Quesada.

__________________________________________________________________________________________________________________________

Ook Gert Steegmans, de Limburger van Davitamon, zet al in het begin van het seizoen een puike prestatie neer.
Hij wint 2 ritten in de Ronde van Algarve en nét niet het eindklassement. Daar strandt hij op 10 seconden van João Cabreira.

Met een andere Belg, Jurgen Van Goolen, gaat het véél slechter. Hij viel in de Ronde van Algarve en brak z'n heup. Het verdict is 6 weken niet steunen op z'n been. Doodzonde. Nu juist dat hij een betere ploeg had gevonden en z'n eigen weg zou kunnen gaan, gebeurt dit. Hopelijk gaat het snel beter.

Zesdaagse Hasselt 13 februari

De maandag moest ik naar school. Aan één iemand heb ik m’n verhaal gedaan(nadien ook wel aan anderen, maarja, die luisteren alleen om me een plezier te doen), het meisje waarmee ik samen naar school ga. Ze luisterde nogal hoor, dat Iljo zo ne vriendelijke is. Ze kende hem natuurlijk niet (tja, spijtig genoeg heb ik geen wielerliefhebbers bij mij op school) maar haar reactie was : “ Waauw, die is precies wel nog sympatieker dan Tom (Boonen) hé” Nou ja, daar ga ik me niet over uitspreken...
En dan maar hopen dat de dag snel voorbij is en wegdromen over de zesdaagse. ‘s Avonds weer weg (iets later dan 16u 30). Rond 19 uur kwamen we dan aan op onze bestemming.
Het was die dag ook de voorstelling van Davitamon-Lotto. Eerst reden een 3 à 4-tal renners een rondje op de piste om vervolgens op een klein podium in het middenplein te gaan staan. Vanuit de Davitamon corner zag je dus weinig of niets. Voor mij was het duidelijk, ik ga voor de koers, dus bleef niet langer in die corner en ging naar het middenplein. (Gelukkig maar) Eerst nog wat meer over de voorstelling van Davitamon: De presentator van dienst was Verschueren (man, wat stelt die slechte vragen!) Dus er kwamen enkele renners op het podium en die werden kort geïnterviewd. Bij Van Petegem ging het er om of hij die ene... hoe heet hij weer? ... zou kunnen kloppen. Waarop de Peet antwoordt : “Tommeke :-) ... Tommeke Tommeke Tommeke (doet Michel Wuyts van het WK na) Hij gaat hem het vuur aan de schenen leggen en gaat er vanuit hem toch eens te kunnen kloppen.
McEwen wil Milaan-SanRemo winnen ( Nou ja, Petachhi en Boonen ook)


Mattan deed weer eens speciaal. Hij reed de piste omgekeerd op zijn fiets op.
Nog een markante persoon vind ik Pieter Mertens. Ik hoorde voor één van de eerste keren van hem in het boek van Michel Wuyts. Hij heeft al 5 jaar van zijn studies geneeskunde achter de rug, maar wil daarmee even stoppen en zich op het wielrennen toeleggen. Toch wordt hij ooit dokter, want dat zijn z’n 2 dromen : wielrenner en dokter worden.
Dan hebben we nog een Belgische hoop, Wim Vanhuffel. Iedereen hoopt op een top-tien plaats in de tour, maar laten we deze jongen vooral niet te veel druk opleggen.

Rond 20u30 begon de zesdaagse opnieuw met zoals gewoonlijk de voorstelling van de elites.
In de tijdrit schitterden opnieuw die andere jongens van Chocolade Jacques, Dimitri De Fauw en Wouter Van Mechelen.
Ik ging nog eens aan het kraampje kijken voor mooie foto’s.(Toen Iljo en Matt niet reden natuurlijk) Er waren 2 foto’s van de zondag maar de allermooiste foto vond ik ene van donderdag, Iljo met een mooi boeket bloemen. De vriendelijke madam aan het kraampje zei zo “Ooh, das toch ne schone boeket bloemen hé, in Gent is da zo ne kleine boeket, allez da geefde nu toch ni aan renners” :-)
Iets later sloeg het ‘noodlot’ sloeg toe. Het was ondertussen al 22u15 en we hadden een afspraak. We moesten om middernacht thuis zijn (volgende dag school, 2 herhalingstoetsen, maar dit terzijde :-)). Het was echt met pijn in het hart dat ik de piste verliet... Ik keek nog wat rond in de hoop dat ik Iljo zag, maar van hem was geen spoor te bekennen. Ietwat ‘teleurgesteld’ was ik dan van plan om voort te gaan. Tot ik opeens Matthew uit de cabinekes zag komen (hij ging richting trap) Vlug haalde ik m’n programmaboekje boven. Tuurlijk wilde het juist weer lukken dat ik de pagina van Iljo en Matthew niet meteen vond. Gelukkig heeft die lieve Gilmore veel geduld en ondertussen nam hij de balpen al uit mijn handen. Ik had een handtekening van Matthew, de avond was geslaagd.

We gingen nog heel even langs in de Davitamon corner (misschien zaten er nog wat renners...). Juist toen we binnengingen zag ik Johan Vansummeren die ging vertrekken. Van hem wilde ik eigenlijk wel een handtekening (niet zo graag als ik dat van Iljo wou, maar ik had nu de kans, dus waarom niet) ik vroeg het eigenlijk niet eens. Mijn blok naar voren en een balpen erbij :-). Iets veder zag ik Björn Leukemans daar alleen zitten met z’n vriendin. Eerst ging ik het dan ook niet vragen maar na veel geaarzel deed ik het toch. En wat volgde was eigenlijk wel grappig. Verbaasd keek Leukemans mij aan... Met een blik van “Ken jij mij? Gij vraagt mij een handtekening ofzo ” Ook zijn vriendin keek zo naar hem van “amaai, er vraagt u iemand een handtekening” Toen hij ze had gezegd vroeg hij: “Moe ‘k menne naam derbij zetten?”(Hij dacht wrs da ik hem ni kende, maar het tegendeel is waar) Da was best leuk. Nadien gingen we weg uit de corner. Bijna buiten ( op het plaatsje waar het beruchte fotokraampje staat) zag ik Sven Nys. Ik ben niet echt een fan ( wat niet wil zeggen dat ik geen bewondering heb voor wat hij presteert, integendeel) maar een handtekening zou toch niet mistaan in mijn boekske, dacht ik dan. Ik wilde hem niet storen, maar, het is nu eenmaal een openlijke wielerbijeenkomst. Moest ik hem nu zien in bv. Gent als hij aan het shoppen is dan zou ik er nog niet aan denken.
“Excuseer...” blok naar voor en het was gebakken :-) Nog een handtekening van Vervecken nadien en en weg dan maar...
Aan de vestiaire gebeurde er nog iets ‘grappig’. Vervecken ging juist wegDe mevrouw van de vestiaire zei tegen haar man: “Vervecken is juist voort...” Diene man kei teleurgesteld: “Maar allez... ik had zo graag een handtekening gehad...” Hij ziet mij en zegt “ Heb jij een handtekening?” “Ja...” Mag k eens je handtekeningen zien? Hij neemt mijn blok een gaat de blaadjes af... “Wie is dat?” “Keisse”... “Ooh Vansummeren, die heb k nog niet...” . En bij de handtekening van Vervecken kijkt hij echt beteuterd. Khad wel medelijden.


Kmoest nog even wachten en hoorde de commentaar van op de piste. Ik hoorde iets van : “Keisse wint de derny... prachtig...” Natuurlijk was ik toen ik dat hoorde wel wat teleurgesteld... Maar, ik mocht al blij zijn dat ik tijdens de schoolweek mocht gaan kijken... En ik had 2 mooie dagen gehad ( de zondag nog iets leuker, maar ze waren alletwee super hoor!) Alleen spijtig dat ik Iljo de derny niet meer heb zien rijden. Maar ja... ik zal wel nog véél de kans krijgen.

Iets voor middernacht waren we dan thuis... we mogen nog weggaan :-)

Dit verslag komt er redelijk laat op, ik ben er deze week aan bezig geweest, beetje bij beetje. Vandaag is het een week geleden dat ik naar de zesdaagse ben geweest en eerlijk gezegd had ik toch wel wat heimwee. Het waren superdagen!

Nogmaals voor alle foto's kijk naar : http://www.flickr.com/photos/53035257@N00/

Zesdaagse Hasselt 12 februari

Waauw, ik heb me geamuseerd dit weekend.

We zijn naar de zesdaagse in Hasselt geweest. Het was een prachtige ervaring.


Zondag kwamen we rond 11 uur in Hasselt aan.Eerst kocht ik aan het fotokraampje een foto van Tom Boonen getrokken in Hasselt. Nadien zijn we iets gaan drinken. Ineens komt er een hele bende toe, ambiance à volonté, de supporters van Iljo Keisse. Iets later stond ik voor een dilemma: ik moest beslissen of ik vanaf de tribune wilde kijken, of op het middenplein. Het werd het tweede. Een keuze die ik me niet heb beklaagd. Je krijgt er dan ook veel voor terug, je zit er nog dichter bij en beleeft het nog intenser. Ondertussen zag ik de eliterenners toestromen. Als ik moest kiezen tussen de voorstelling van de damesploeg en een glimp opvangen van Matthew of Iljo, was de keuze snel gemaakt. Gewapend met een fototoestel ging ‘k aan de trap staan. Van Matthew (samen met José De Cauwer) kon ik nog een foto nemen, maar die was niet super gelukt, ze gingen meteen weg. Ik zag Iljo al van ver afkomen en besloot nu zo snel mogelijk een foto te nemen, kwestie dat hij niet al wegliep nog voor ik een foto kon nemen. Toen hij de trap afliep liet ik de flash afgaan, hij stond er goed op, hij keek recht in de camera. Maar, hij had dus gezien dat ik een foto van hem had getrokken en hij kwam naar me toe en zei : “Ge moet da maar vragen als ge ne foto moet hebben hé!” En voor ik het wist poseerde hij. Met bevende handen ( ik word echt zenuwachtig als ik zo dichtbij iemand sta die ik bewonder) heb ik een foto getrokken. En wat voor een foto, ik ben er ongelooflijk blij mee. Hij lacht mooi in de camera.




Het wilde nog niet meteen lukken. Maar hij bleef geduldig wachten. Nog helemaal in trance stamelde ik er “Danku, danku!!” uit. Glunderend ging ik bij mijn papa die nog steeds onze plaats hield aan de rand van het middenplein. Toen al was mijn dag geslaagd, en was Iljo nog maar eens in m’n aanzien gestegen. (dat was nogal gebeurd, nadat hij mij een mail had teruggestuurd :D)

Rond 14 uur was het tijd voor de voorstelling van de elites. Iljo en Matthew werden, onder een luid applaus, als laatste voorgesteld. Nu kon de zesdaagse echt beginnen. Verschillende leuke nummers volgden elkaar op. Ploegafvalling bijvoorbeeld. Om de 10 ronden valt diegene die als laatste over de meet komt af. Uiteindelijk kwam het tot een duel tussen Keisse en Stam. Op zo’n 2 ronden van de meet hielden ze een ‘surplace’. Stam duwde Iljo voort, tot groot jolijt van het publiek. Maar dan... Opeens verraste Stam Keisse en trok stevig door. Keisse moest enkele lengtes laten. Maar Iljo zette alles op alles, won de sprint en maakte z’n bekende vreugdegebaar. Toen Keisse en Gilmore dan een rondje met de bloemen mochten rondrijden stopte Iljo even en gaf zijn bloemen aan z’n jongste fan, ze was die dag 3 jaar geworden, en gaf haar er nog 3 kussen bovenop. Heel lief van hem. Nadien was het tijd voor de tijdrit. Een nummer waar Van Mechelen- De Fauw al dagen bovenuit steken.
Na de tijdrit kwam de derny, maar aangezien Keisse en Gilmore daaraan niet deelnamen, hadden ze even ‘rust’. Aan de rand van de ‘kotjes’ waar de renners zich wassen enzo zag ik Iljo opduiken. Hij heeft daar waarschijnlijk zo’n minuutje gestaan, even een handtekening zetten, maar ik schoot erbij. Een ‘held’ als ik ben zei ik niks maar gaf hem gewoon mijn blok. Een balpen geven was niet eens nodig, hij had z’n eigen alcoholstift :-) Nu moet ik toegeven, die handtekening van Keisse was de eerste handtekening die ik ooit kreeg van een renner. Meestal wil ik de renners niet lastigvallen of durf ik het gewoon niet vragen (niet dat ik een schrikpeut ben, maar zoals ik al zei, als ik dicht bij mensen sta die ik bewonder, word ik zenuwachtig) Maar, deze eerste handtekenig was dus zeker niet min. Met een brede glimlach keerde ik terug naar m’n vertrouwde plekje op het middenplein. Ik had al gezien dat de supporters van Iljo en Matthew allemaal zo’n blauwe sjaal droegen en hen daarmee aanmoedigden. Eigenlijk wilde ik er ook wel zo een, maar in geen geval wilde ik iets van de koers missen. Dus, ging mijn papa er een halen :).Sommige renners begonnen zich op de warmen op de piste om opnieuw een afvalling te rijden. Iets verder van ons stonden er mensen die altijd hun hand uitstaken en soms kregen ze dan eens een handje ( eerder een tikje tegen hun hand) van een renner. Toen Keisse en Gilmore zich opwarmden (en dus relatief traag en op de blauwe band reden) wilde ik ook wel eens een handje :$ :-). Ik stak mijn hand een beetje uit(k wilde natuurlijk niet op m’n geweten hebben dat een van de twee zou vallen!) en kreeg een handje. Stom misschien, maar het maakte me blij....
De andere derny was er één voor de witte nummer 1 (Matthew) met als gangmaker Durst.

De aflossing is ook prachtig om zien, maar niet makkelijk, denk ik dan, je moet elkaar goed aanvoelen. Slippens- Stam, (hoeveel keer zouden die elkaars hand al niet vastgehouden hebben?) kunnen dat héél goed. Maar ook Keisse-Gilmore doen het voortreffelijk.

De ploegkoers, het koninginnenummer van de avond, werd gewonnen door de toch wel sterke Nederlanders Robert Slippens en Danny Stam.

19 uur, ik wou dat het niet moest komen, het einde. Iljo Keisse en Matthew Gilmore eindigden de 4de dag nog steeds met leiderspositie. Natuurlijk vond ik het heel spijtig dat het gedaan was, ik heb zo genoten van die dag. Maar toch wilde ik nog even wachten, waarom weet ik niet precies, om voort te gaan. Tot Iljo kwam? Uuhm, in ieder geval, toen hij kwam begon ik rond te kijken. Niet dat ik schrik van hem moet hebben ofzo, integendeel. Hij probeert juist contact te leggen met zijn fans en is o zo vriendelijk. Ik liep dan maar achter hem de trap op en er viel een jongentje en hij hielp hem recht :-). Trap op, trap af, jasje halen, dan maar huiswaarts zeker? Iljo groette zijn fans, nog even met een paar op de foto en dan weg.

Eenmaal thuis mijn verhaal gedaan aan iedereen die het horen wilde, foto’s getoond, sjaal getoond enzovoort.
Van een geslaagde dag gesproken.



Om al de foto's te zien die ik heb getrokken op de zesdaagse, ga aub eens kijken naar
http://www.flickr.com/photos/53035257@N00/
Ik kon moeilijk alle foto's op mijn blog zetten (het zijn er 64)
Ze zijn niet allemaal goed gelukt (sommige zijn wazig, maar ja, die renners rijden zo snel hé ;-)) maja, ik ben geen fotograaf hé! ;-)
Free counter and web stats