Frustraties

Ik wil dit artikel beginnen met te zeggen dat ik niet naïef ben en ik weet dat een dopingvrij peloton utopie is en dat waarschijnlijk nog een tijdje zal blijven.

Toch ben ik geschokt met het nieuws over Vinokourov. Zaterdag keek ik vol bewondering naar de tijdrit, net zoals ik maandag naar de bergetappe keek. Bewondering voor die vechtende Kazak, die nooit te beroerd is om een slag meer te geven. Ik heb altijd wel een boontje gehad voor Vino. Zijn vechtende manier van koersen bevalt me wel, en met mij vele mensen. Hij is een publiekslieveling, dat zeker. En nu is dus bekend gemaakt dat Alexander Vinokourov voor de tijdrit van zaterdag, die hij met verve won, een bloedtransfusie heeft gekregen. Niet met z'n eigen bloed, maar met het bloed van iemand met dezelfde bloedgroep (een familielid?). Normaal gezien nemen ze na een rit niet snel bloed af, enkel urine. Maar bij Vinokourov deden ze dat nu wel, misschien werden ze getipt?

Hoe dan ook, Vinokourov is geschorst en met hem heeft ook heel Astana de Tour verlaten. Zo verdwijnen er met Kasheskin en Kloden meteen 2 mannen uit de top 10.

Ik had hier al gemeld dat Björn aanwezig zou zijn bij Karl in Tour 2007, bij gelegenheid werd er zowat heel de uitzending over doping gepraat.

Op een manier begrijp ik Vinokourov en al die anderen wel. De Tour is zo ongelooflijk zwaar en er valt zoveel te winnen (en te verliezen) Je kan je geen mindere dag permiteren. De verleiding is zo groot...
Maar toch... het mag niet! Maar als er niks verandert, wordt het dopingprobleem niet opgelost.
De Tour is gewoon te zwaar, deftig recupereren is bijna niet mogelijk.

En wat ik dan zo erg vind, is dat renners met die (bloed)doping zo met hun leven spelen.

Straks gaat er blijkbaar nog een naam bekend gemaakt worden, eentje die positief is getest na rit 11. Ik ben benieuwd...

De voorbije maanden zijn er zoveel renners uit het peloton gewist, bv. de winnaar van de 2 tijdritten in de voorbije Tour, Honchar. En dan noem ik er maar eentje.
Het zit me even hoog, heel hoog. Gelukkig heb ik toch nog één reden om naar de koers te kijken...