Wielrennen en de passie er rond: Op een zondagnamiddag in mei...

Op de terugweg naar huis kwamen we voorbij Denderwindeke. Bleek dat het PK juniores was, op enkele km van m’n deur! Toen ik alles zo zag, de koereurs die zich aan het opwarmen waren, de aankomststrook... begon het al wat te knagen. Thuis gegeten en dan toch maar gegaan. (Ik zou met de fiets er naartoe kunnen gaan zijn, maar m’n papa heeft me dan toch gebracht) Ik moet zeggen dat ik eigenlijk weinig of geen mensen kennen die bij de juniores rijden. Ik kocht dan maar een deelnemerslijst, die ik nu ga koesteren. (Binnen enkele jaren zijn er van die jongens enkele prof geworden...) Het was de eerste keer dat ik naar een koers ging kijken die niet met profs was. En amaai, die juniores koersen ook nogal! 120 km en 13 ronden hadden ze voor de boeg. In het begin liep ik nog zo wat rond, als ze voor een tijdje wegwaren. Zo zijn we ook eens naar het huis van Andreas Klier gaan kijken.

Toch even zeggen dat ik helemaal geen stalkster ben hoor, ik wilde gewoon weten waar hij precies woonde. Ik wist welke straat maar voor de rest niets. Heel de straat doorgelopen tot ik ineens een mooi hoevetje zag met op de voorgevel een plakkaatje met daarop ‘Familie Klier’. Dan maar teruggekeerd naar de koers. De laatste ronden ben ik aan de aankomst gaan staan. Een paar mensen kende ik of heb ik daar leren kennen. Op de deelnemerslijst zag ik ‘Dries Ingels’ staan, hij rijdt bij het jongerenteam van Lotto. Ik had zo een vermoeden dat dat wel eens een broer van Nic Ingels zou kunnen zijn. (Na opzoekwerk thuis blijkt het inderdaad zo te zijn). Er reed ook ene Jorg Pannekoek in het peloton. Zoals bepaalde renners dat zo mooi kunnen zeggen, das ook gene pannenkoek! Hij reed heel goed, maar is toch niet gewonnen. Het draaide uit op een massasprint, die ik eens heel goed heb gezien. Dieter Van Lancker stak er kop en schouders bovenuit. Hij is dan ook de nieuwe kampioen van Oost- Vlaanderen.
Mooi moment: een fiere grootvader samen met z'n kleinkind op de foto voor de krant. Bert Minnaert kende ik ook al van vorig jaar, hij zat steeds goed mee in het peloton, alleen in de laatste ronde moest hij afstappen. Hij had een gaatje moeten laten op het peloton. Toch respect hoor voor al die renners, het leven van een koereur is hard, verdomd hard, dat besef ik nu ook wel.